Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2006

Τα δύο πρόσωπα της Πόλης

Αν ο ταξιδιώτης βρεθεί στην Πόλη μετά από μια δεκαετία, θα διαπιστώσει ότι πολλά έχουν αλλάξει. Από την επέκταση της Κωνσταντινούπολης στα σημερινά πυκνοκατοικημένα πια προάστια , μέχρι την πλήρη δυτικοποίηση μιας σημαντικής μερίδας της νεολαίας που ζει στην πολύβουη αυτή μεγαλούπολη. Αν αποβάλει προς στιγμήν την δεδομένη συναισθηματική φόρτιση θα δει μια Πόλη στην οποία συνυπάρχουν και σήμερα πολλοί πολιτισμοί. Από τη μια η απαράμιλλης ομορφιάς Αγία Σοφία που αποτελεί το σημαντικότερο μνημείο του Βυζαντίου και από την άλλη το Μπλε Τζαμί σύμβολο σημαντικό για τον μουσουλμανικό κόσμο.
Όπου σταθείς και όπου βρεθείς μπροστά σου μια χριστιανική εκκλησία πλάι σε ένα παλιό τζαμί συμβολίζουν δύο πολιτισμούς που συγκρούσθηκαν και συνυπήρξαν για πολλούς αιώνες.
Δεν είναι όμως στην Κωνσταντινούπολη μόνο η Αγία Σοφία άξια θαυμασμού, είναι και η Μόνη της Χώρας με τα απίστευτου κάλους ψηφιδωτά της. Αλλά και παρακάτω αν περπατήσει ο επισκέπτης θα βρεθεί στην Παναγία των Βλαχερνών απ όπου αναβλύζει το ιερό αγίασμα.
Ένας χριστιανός της Συρίας βρίσκεται εκεί για να εξηγήσει στον επισκέπτη το ιστορικό παρελθόν της Παναγίας των Βλαχερνών.
Στη σύντομη παραμονή στην Κωνσταντινούπολη είχαμε την ευκαιρία να δούμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο ,στον οποίο ο συνθέτης Γ.Πετρίτσης παρέδωσε ένα αντίγραφο των μελοποιημένων ποιημάτων του Καββάφη . Η περιοχή που στεγάζεται το Πατριαρχείο , το Φανάρι, υποβαθμισμένη μέχρι πρόσφατα αναβαθμίζεται μια και πολλοί ξένοι σπεύδουν να αγοράσουν παλιά κτίρια προς ανακαίνιση που προσφέρονται ,για την ώρα, σε χαμηλές τιμές.
Στην Πόλη στα πολλά υπερπολυτελή ξενοδοχεία συνυπάρχουν γυναίκες με μπούργκα ,αλλά και με σορτσάκια , ενώ στο πλούσιο πρωινό θα βρει κανείς από το αριάνι μέχρι κρέπες.
Η νύχτα στον παραλιακό δρόμο του Βοσπόρου δεν διαφέρει από αυτήν της παραλιακής το καλοκαίρι . Εντυπωσιακά αυτοκίνητα , νεαροί που κάνουν επίδειξη του πλούτου του , μποτιλιάρισμα τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες και club που αν κλείσεις τα μάτια σου και ακούσεις μόνο τον ήχο θα διαπιστώσεις ότι δεν διαφέρουν από τα αθηναϊκά ή τα άλλα ευρωπαϊκά. Η νεολαία σύγχρονη που σε ντύσιμο και εμφάνιση δεν διαφέρει καθόλου από τους νέους άλλων δυτικών χωρών και ο χώρος να ακουμπάει στο Βόσπορο όπου οι εκκεντρικοί εμφανίζονται από τα σκαλιά της μικρής αποβάθρας μια και καταφθάνουν με το σκάφος τους για να αποφύγουν προφανώς το τράφικ του δρόμου.
Το πρωινό μια βόλτα στο Πέρα θα σε φέρει κοντά στη γειτονιά που κατοικούσαν οι Έλληνες πριν πάρουν το δρόμο της πικρής επιστροφής την Ελλάδα. Εκεί υπάρχει και το παλιό ξενοδοχείο που προτιμούσε ο Κεμάλ κατά την διαμονή του στην Πόλη. Το δωμάτιο του έχει γίνει μουσείο επισκέψιμο για το κοινό.
Φεύγοντας από την Κωνσταντινούπολη που ασφυκτιά με τα 12 εκατομμύρια των κατοίκων σκέπτεται κανείς πόσο πιο στέρεα ήταν τα οικοδομήματα του 7ου αιώνα όπως αυτό της Αγίας Σοφίας σε σχέση με τις σημερινές χάρτινες οικοδομές που καταρρέουν με την πρώτη σεισμική δόνηση. Ίσως αυτές οι σκέψεις βοηθήσουν τους φανατικούς να δουν καθαρότερα ανθρώπους , σχέσεις και γείτονες…

Είναι «όλοι ίδιοι», ερώτημα για τα πολιτικά κόμματα …

Φαίνεται ότι το θέμα Τσιτουρίδη, έχει επισκιάσει ένα άλλο σοβαρότερο ζήτημα, που αφορά το γάλα. Η μια όψη του ζητήματος έχει να κάνει με την τιμή του προϊόντος και η άλλη με την ποιότητα του. Κι αυτό γιατί η ελληνική παραγωγή λόγω ποσόστωσης δεν επαρκεί για να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες, με αποτέλεσμα να έχουμε μεγάλες ποσότητες εισαγόμενου γάλατος και να υπάρχουν και προσμίξεις στο φρέσκο, σκόνης γάλατος. Ήδη μια μεγάλη βιομηχανία ανακοίνωσε ότι διακόπτει την διάθεση φρέσκου γάλατος στην αγορά, αφήνοντας για την ενέργεια της αυτή πολλά ερωτηματικά.
Η πρώτη απορία, μετα από όσα έγιναν γνωστά, αφορά την τεράστια διαφορά που προκύπτει ανάμεσα στην τιμή αγοράς του γάλατος από τον παραγωγό, που είναι περίπου 0,32 ευρώ και στην τιμή διάθεσης του προϊόντος που φτάνει στα 1,32 ευρώ. Ένα ολόκληρο ευρώ κερδίζουν οι γαλακτοβιομηχανίες σε κάθε κιλό τυποποιημένου προϊόντος.
Έτσι και ο παραγωγός πουλάει φθηνά το προϊόν του με αποτέλεσμα να λιμοκτονεί βραχυπρόθεσμα και να εγκαταλείπει μακροπρόθεσμα την κτηνοτροφία, και ο καταναλωτής πληρώνει ακριβά το συγκεκριμένο προϊόν και ευρύτερα να βιώνει την ακρίβεια στην ζωή του.
Εδώ παρατηρούμε ότι παρά τον έντονο ανταγωνισμό των εταιριών στα ράφια των σουπερμάρκετ, υπάρχει πλήρης σύμπνοια τόσο στις τιμές που προσφέρουν στους κτηνοτρόφους ,όσο και στην τελική τιμή πώλησης του προϊόντος. Αυτό το γεγονός όφειλε να εξετάσει η Επιτροπή Ανταγωνισμού, μια και η δουλειά της είναι να προστατεύει τους καταναλωτές από τα τραστ και όχι να τους αφήνει έρμαιο στις ορέξεις τους.
Άντ’ αυτού είδαμε τους διευθυντές της Επιτροπής περί άλλα να τυρβάζουν και να φροντίζουν μόνο με το πώς θα γεμίσουν τις τσέπες τους με 2,5 εκατομμύρια ευρώ.
Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο θέμα αυτό που αφορά το εγχώριο και το αλλοδαπό γάλα που πίνουμε. Κατ΄ αρχήν οι κυβερνήσεις έχουν αποδεχθεί ποσόστωση δηλ. ύψος επιτρεπόμενης παραγωγής που είναι κατά πολύ μικρότερη από αυτήν των αναγκών της εγχώριας αγοράς, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό ποσοστό του φρέσκου γάλατος που καταναλώνουμε, να είναι εισαγόμενο. Αυτό δεν γράφεται πουθενά στις ετικέτες των προϊόντων που διατίθενται στην αγορά. Έτσι ο καταναλωτής δεν γνωρίζει τι πίνει. Και το όλο θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό, μια και πρόκειται για ένα προϊόν πρώτης ανάγκης και ευρείας κατανάλωσης, από παιδιά και νέους γενικότερα.
Είναι καιρός να χωρίσει η ήρα από το στάχυ και να γνωρίζει επακριβώς ο καταναλωτής τι ακριβώς πίνει. Και αυτή την ευθύνη την έχει το κράτος, που υποχρεούται να ελέγξει τόσο το προϊόν, σε ότι αφορά την προέλευσή του, όσο και την τελική τιμή του με βάση τους περί αντικαρτέλ νόμους, εθνικούς και κοινοτικούς.
Η υπόθεση της δωροδοκίας δεν πρέπει να σκιάσει το μεγάλο πρόβλημα της διατροφής μας και από πλευράς υγιεινής, αλλά και από πλευράς τιμής.
Και σε αυτή την υπόθεση η Πολιτεία είναι υπόλογοι απέναντι στους πολίτες.
Οφείλει να πάρει μέτρα, όχι φυσικά επικοινωνιακού χαρακτήρα, όπως της ποινικοποίησης της δωροδοκίας στον ιδιωτικό τομέα, αλλά ουσιαστικά που θα βάλουν φρένο στην παράνομη συναλλαγή στον δημόσιο τομέα και αφορούν την αυστηρή τήρηση των νόμων και στην χωρίς χρονοτριβές και νομικές λοβιτούρες εφαρμογή των αυστηρότερων ποινών.
Κι αυτό γιατί η κοινωνία δεν αντέχει άλλο απαξιώνει το πολιτικό σύστημα, με απόψεις του τύπου «όλοι κλέβουν» ή «όλοι ίδιοι είναι».
Αν η πολιτική εξουσία , και η αναφορά έχει αποδέκτες όλα τα κόμματα ,γυρίσει την πλάτη της στην διαφθορά και την διαπλοκή ή αρκείται σε ρητορικές κορώνες, τότε θα δούμε και τα χειρότερα, που θα πλήξουν ευθέως τους θεσμούς , όπως τον ευρύτερο εθνικό, κοινωνικό, δημοκρατικό και οικονομικό ιστό της χώρας.

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2006

Οι προθέσεις καλές, το αποτέλεσμα αρνητικό

Όταν ακούει κανείς τον πρωθυπουργό να μιλάει διαμορφώνει την εκτίμηση ότι έχει μπροστά του , μέσω του τηλεοπτικού δέκτη φυσικά , έναν άνθρωπο καλών προθέσεων. Αυτή την εικόνα άλλωστε, εισπράττει ο κ. Κ. Καραμανλής και στις δημοσκοπήσεις. Αρκεί όμως αυτό για να υποθέσει κανείς ότι όλα πάνε καλά; Φυσικά δεν αρκεί. Γιατί στις ίδιες δημοσκοπήσεις εκφράζεται η έντονη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για την πορεία των οικονομικών , αλλά και η άποψη ,που υποδηλώνει απελπισία , ότι κανείς από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορεί να λύσει τον γόρδιο δεσμό αυτών των προβλημάτων.
Το πρόβλημα της οικονομίας είναι καθαρά πολιτικό. Κι αυτό γιατί χρειάζεται να λυθούν, πριν και μάλιστα με συναινετικό τρόπο, πολλά άλλα προβλήματα.
Αν δεν εκσυγχρονισθεί η παιδεία , αν δεν καταπολεμηθεί η γραφειοκρατία και η διαφθορά , αν δεν υπάρξει κράτος ευέλικτο και φιλικό προς τον πολίτη ,τότε ανάπτυξη θα επαγγέλλονται και ανάπτυξη θα βλέπουν οι πολίτες μπροστά τους.
Είναι προφανές ότι μόνο μέσω την ανάπτυξης μπορούν να υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας , να περιοριστεί η ανεργία και να προκύψουν καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα στο κάθε νοικοκυριό.
Παράλληλα αυτό σημαίνει και χρήματα για τα ασφαλιστικά ταμεία και λιγότερα έξοδα μια και θα περιοριστούν σημαντικά τα επιδόματα ανεργίας.
Πια είναι η σημερινή κατάσταση; Η απουσία νέων θέσεων εργασίας και τα πτυχία χωρίς επαγγελματικό αντίκρισμα, σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα της αγοράς , οδηγεί όλο και περισσότερους νέους στο όνειρο μιας θέσης στο δημόσιο. Υπό την πίεση αυτή ο δημόσιος τομέας αντί να περιορίζεται διευρύνεται. Το φαινόμενο των χιλιάδων συμβασιούχων του δημοσίου που πιέζουν για μονιμοποίηση ,πέρα από την επιβεβαίωση των ρουσφετολογικών προσλήψεων , αποδεικνύει ότι οι πολιτικοί φορείς επιδιώκουν διαχρονικά να ανακουφίσουν μέρος από τις στρατιές των ανέργων, με τις λεγόμενες συμβάσεις έργου ορισμένου χρόνου στο δημόσιο και τις περί αυτό κινούμενες επιχειρήσεις. Αυτό δηλ. που απαγορεύεται στον ιδιωτικό τομέα το δημόσιο το έχει κάνει φάμπρικα με την μορφή του εκτονωτικού των κοινωνικών πιέσεων σάκου του μποξ.
Έτσι ο δημόσιος τομέας διογκώνεται αντί να μειώνεται και ταυτόχρονα η γραφειοκρατία και κακά τα ψέματα και η διαφθορά. Μέσω αυτής της πληθυσμιακής έκρηξης του δημόσιου τομέα, προκύπτουν και τα κάθε λογής γρηγορόσημα.
Από την άλλη πλευρά η κοντόφθαλμη «λύση» που δόθηκε, στην πίεση της πληθώρας των υποψηφίων για τα ελληνικά πανεπιστήμια, με την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ και την ίδρυση νέων σχολών σε κάθε πόλη με αμφιβόλου ποιότητος αποτελέσματα , δημιούργησαν προσδοκίες στις οποίες, όπως ήταν φυσικό, η αγορά δεν ανταποκρίθηκε.
Οι πτυχιούχοι σήμερα περισσεύουν για θέσεις που δεν υπάρχουν. Αντίθετα πραγματικά τεχνικές δραστηριότητες που εγκατέλειψαν οι Έλληνες αποτέλεσαν πεδίο δράσης για τους οικονομικούς μετανάστες που κατέκλυσαν την χώρα μας.
Με υποβαθμισμένη παιδεία ,όπως όλοι οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ,δεν γίνεται ανάπτυξη.
Πρόσφατη διεθνής έρευνα κατέταξε στην 106η θέση την Ελλάδα στον τομέα των διαδικασιών που χρειάζονται, για να ξεκινήσει κάποιος μια οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα.
Πια άλλη απόδειξη χρειάζεται για να πεισθούν οι μεν και οι δε των κυβερνήσεων ότι ο δημόσιος τομέας με την σημερινή δομή και λειτουργία του είναι εχθρικός στην επιχειρηματική δραστηριότητα;
Ο κ. Καραμανλής προεκλογικά είδε το πρόβλημα και γι αυτό έκανε σύνθημα την «επανίδρυση του κράτους». Την περασμένη εβδομάδα στη ΔΕΘ ,τόσο στις ομιλίες του, όσο και στη συνέντευξή του δεν επανέλαβε τα περί επανίδρυσης . Μήπως όταν βρέθηκε στην εξουσία διαπίστωσε , όπως άλλωστε και αρκετοί προκάτοχοί του, ότι στην Ελλάδα οι αλλαγές , ανεξαρτήτως προθέσεων , γίνονται πάντα με ρυθμούς χελώνας, γιατί οι βολεμένοι αντιδρούν δυναμικά και καταφέρνουν στο τέλος να τις εμποδίσουν;

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2006

Η Θεσσαλονίκη και το show της πολιτικής…

Αυτό που με ενοχλεί ως φορολογούμενο πολίτη είναι το show της πολιτικής. Κι όταν αυτό γίνεται με τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη τότε ο καθένας από εμάς μπορεί δικαιολογημένα να αγανακτεί. Όλα αυτά τα πληρώνουμε εμείς οι πολίτες με ένα δυσβάσταχτο φορολογικό καθεστώς που φτάνει το 40% των εισοδημάτων μας.
Φέτος, όπως και κάθε χρόνο ο πρωθυπουργός εγκαινίασε τη ΔΕΘ.
Για να παρακολουθήσουν την ομιλία του, ανεβήκαν στη Θεσσαλονίκη για ένα τετραήμερο, ων ουκ έστι αριθμός, κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Όλοι αυτοί υπουργοί, υφυπουργοί, βουλευτές, γενικοί γραμματείς υπουργείων, ειδικοί γραμματείς, διοικητές ΔΕΚΟ, τραπεζών, στελέχη υπουργείων και δημόσιων οργανισμών πήγαν στη συμπρωτεύουσα για να πλαισιώσουν τον πρωθυπουργό. Αρκετοί από αυτούς προσπάθησαν να βγουν και σε κάποιο πλάνο της τηλεόρασης για να τονιστεί η παρουσία τους στη ΔΕΘ.
Ουδέν άλλο προσέφεραν σε αυτή την ομήγυρη με την παρουσία τους στην Έκθεση. Προσέφεραν βεβαίως στη νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης μια και κατέκλυσαν τα κάθε λογής μπουζουκομάγαζα. Γι αυτό άλλωστε και αρκετοί πρωτοκλασάτοι καλλιτέχνες φροντίζουν να κάνουν αυτή την περίοδο έκτακτες εμφανίσεις, στα μαγαζιά της συμπρωτεύουσας. Τα πρώτα ονόματα της πολιτικής σκηνής «σεμνά και ταπεινά» δεν πήγαν πέρα από το «Σαρκς».
Στη ΔΕΘ όμως λαμβάνουν μέρος με περίπτερα και ακριβοπληρωμένες συμμετοχές, υπουργεία και δημόσιοι φορείς, δημιουργώντας πολλά ερωτηματικά για την αξία αυτής της παρουσίας.
Εκτός από το να ευλογεί το κράτος τα γένια του …
Αλήθεια μήπως πρέπει να σκεφτούμε τι είναι η ΔΕΘ και ποιος ο λόγος της ύπαρξής της;
Η ΔΕΘ είναι μια έκθεση κάθε λογής και μορφής προϊόντων με χώρα προέλευσης την Ελλάδα και το εξωτερικό. Δεν πρόκειται για παρουσίαση των υπηρεσιών του κράτους στους πολίτες. Σε αυτήν συναντιούνται ιδιώτες, παραγωγοί προϊόντων, έμποροι και καταναλωτές. Σκοπό έχει να φέρει κοντά παραγωγούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Να προσεγγίσει τον καταναλωτή με τα προϊόντα και να κλειστούν μεγάλες εμπορικές συμφωνίες. Βεβαίως, σε πολλά περίπτερα υπάρχει ακόμα και λιανεμπόριο, αλλά τι να κάνουμε, αυτά συμβαίνουν γιατί κανείς δεν μπορεί να περιορίσει τις εμπορικές συναλλαγές στην εποχή μας.
Τι δουλειά έχει το κράτος και μάλιστα με τόση μεγάλη και εντυπωσιακή συμμετοχή;
Από εμπορικής πλευράς καμία. Όμως το πολιτικό ενδιαφέρον και η συνήθεια να εξαγγέλλεται η οικονομική πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων για τη νέα περίοδο στη συμπρωτεύουσα, δίνει στη ΔΕΘ έντονο πολιτικό ενδιαφέρον και στη Θεσσαλονίκη την αίσθηση ότι η Αθήνα είναι κοντά.
Αυτά όλα όμως κρατούν, όσο και η ΔΕΘ.
Μέχρι να κλείσουν τα φώτα, για δέκα δηλαδή ημέρες , μετά οι περισσότερες υποσχέσεις ξεχνιούνται…
Η Θεσσαλονίκη οργανώνει πολλές και αξιόλογες κλαδικές εκθέσεις στη διάρκεια του χρόνου με σοβαρό εμπορικό ενδιαφέρον, με τις οποίες ουδείς κυβερνητικός αξιωματούχος ασχολείται.

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2006

Κύριε Πρωθυπουργέ, κάντε κάτι με τον ΟΤΕ…

Φαίνεται ότι ο κ. Βουρλούμης διοικητής του ΟΤΕ και η παρέα του είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από τις υπηρεσίες που παρέχουν στους καταναλωτές, για το λόγο αυτό αποφάσισαν να επεκταθούν στο λιανεμπόριο, εξαγοράζοντας την εταιρία Γερμανός. Φιλοδοξούν να γίνουν πρώτοι και στις μπαταρίες!!!
Δεν βλέπουν τα χάλια που παρουσιάζουν οι πωλήσεις στα πακέτα του internet που τρέχουν καταϊδρωμένοι να προλάβουν τις προσφορές των άλλων ιδιωτικών εταιριών και γι’ αυτό είπαν να κάνουν μια επενδυσούλα 700 εκατομμυρίων ευρώ και έχει ο Θεός! Θα διηγηθώ προσωπική μου περιπέτεια, που είναι και ρεπορτάζ για οποιοδήποτε καταναλωτή, που επιλέγει τις υπηρεσίες του ΟΤΕ και των θυγατρικών του εταιριών.
Προ έτους και πλέον έγινα συνδρομητής αορίστου χρόνου της γραμμής ADSL 384. Έκτοτε μέχρι σήμερα με χρεώνουν παρακαλώ 34 ευρώ το μήνα. Η otenet ουδόλως εδέησε σε ένα καλό της πελάτη να τηλεφωνήσει και να του γνωστοποιήσει τα νέα πακέτα που και φθηνότερα είναι και πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες αποδίδουν. Την προπερασμένη Τρίτη με 40 βαθμούς θερμοκρασία, επιχείρησα να απευθυνθώ στην OTE- SHOP, κατάστημα Πανεπιστημίου, στοά Πεσμαζόγλου, για να ζητήσω την αναβάθμιση της ταχύτητας της σύνδεσης και την αλλαγή του συμβολαίου μου. Με έστειλαν στην Πανεπιστημίου 46, γιατί όπως μου είπαν, στην Πεσματζόγλου κάνουν μόνο νέες συνδέσεις. Απευθύνθηκα στο δεύτερο κατάστημα και κάποιες κυρίες, που έδειχναν να υποαπασχολούνται, με παρέπεμψαν σε ένα τρίτο κατάστημα της οδού Εμμανουήλ Μπενάκη και Κωλέτη. Εκεί, στην αρχή μου δήλωσαν ότι πρέπει να διακόψω τη σύνδεση ADSL και να κάνω καινούργια σύνδεση για να πετύχω τα προνόμια της χαμηλότερης τιμής και της υψηλότερης ταχύτητας, που είχε εξαγγείλει ο ΟΤΕ. Ύστερα, από πιέσεις σε μια υπάλληλο που έδειχνε να μην πολυγνωρίζει τα πράγματα και μετά από απανωτά τηλεφωνήματα σε διάφορες δαιδαλώδεις υπηρεσίες της ΟΤΕΝΕΤ μου είπαν ότι μπορεί να γίνει η αλλαγή αλλά να περάσω την επομένη, γιατί θα τους σταλεί μια αίτηση την οποία έπρεπε να συμπληρώσω. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο κατάστημα αυτό είχα κάνει προ έτους την σύνδεση ADSL. Απευθύνθηκα στο διευθυντή του υποκαταστήματος και στο τέλος μετά από δική του παρέμβαση μου είπαν ότι θα μου στείλουν την αίτηση με e-mail στο σπίτι μου και εν συνεχεία θα έπρεπε με fax να την επιστρέψω συμπληρωμένη, για να πετύχω τη σύνδεση της υψηλής ταχύτητας και της χαμηλότερης τιμής. Η αίτηση ήρθε και αφού την συμπλήρωσα την έστειλα πίσω με FAX. Δεν πήρα απάντηση κι όταν τους τηλεφώνησα μετά από αναμονή συνολικά 20 λεπτών μου είπαν ότι δεν έλαβαν κανένα FAX. Κατόπιν τούτου απευθύνθηκα σε ιδιωτική εταιρία… Αυτή η δαιδαλώδης διαδικασία για ένα τόσο απλό θέμα την οποία υπέστην ως καταναλωτής, χάνοντας πολύτιμο και παραγωγικό χρόνο μιας ημέρας, είναι ενδεικτική του τι μέλλει γενέσθαι, όταν οι θυγατρικές του ΟΤΕ, αναλάβουν το ευέλικτο ως τώρα ιδιωτικό σχήμα της ΓΕΡΜΑΝΟΣ.
Και είναι απορίας άξιον πως από τη μια πωλούνται τράπεζες κρατικών συμφερόντων, όπως πρόσφατα συνέβη με την ΕΜΠΟΡΙΚΗ και από την άλλη εξαγοράζονται επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου σε τιμές που προκαλούν ερωτηματικά… Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι ο ΟΤΕ και οι θυγατρικές του έχουν ήδη ιδιωτικοποιηθεί και δεν ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αν αυτό ισχύει, τότε γιατί τον κ. Βουρλούμη τον διορίζει η κυβέρνηση; Και επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό και άπτεται της εξαγγελθείσας επανίδρυσης του κράτους, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να τύχει της προσοχής του ίδιου του Πρωθυπουργού…