Σάββατο 31 Μαρτίου 2007

Η βία, oι χούλιγκαν και η υπεύθυνη αντιμετώπισή τους

Μένει άναυδος κανείς μπροστά σε αυτήν τη βία για τη βία, δια ασήμαντον αφορμήν. Ο λόγος για τα θλιβερά επεισόδια των πράσινων και κόκκινων που είχαν σαν αποτέλεσμα το θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Πολλή συζήτηση στο παρελθόν είχε γίνει για την αστυνόμευση των γηπέδων με σκοπό την αποτροπή της βίας μέσα σε αυτά κατά τη διάρκεια των ποδοσφαιρικών αγώνων. Όλα αυτά ξεπεράστηκαν μια και στην προκειμένη περίπτωση οι δύο πλευρές έκλεισαν ραντεβού θανάτου με σκοπό τη συμπλοκή στο δρόμο προς το γήπεδο του αγώνα βόλεϊ γυναικών, για να λύσουν άραγε ποιες διαφορές, οπλισμένοι με μαχαίρια, πιστόλια κροτίδων, τσεκούρια και κάθε λογής αντικείμενα, ικανά όχι απλώς να τραυματίσουν τον «εχθρό» αλλά όπως και συνέβη να του αφαιρέσουν τη ζωή.
Κάποιοι είπαν ότι ολιγώρησε η αστυνομία, κάποιοι άλλοι ότι θα έπρεπε τα όργανα της τάξης να γνώριζαν εκ των προτέρων τι επρόκειτο να συμβεί και να φρόντιζαν εγκαίρως για την αποτροπή του. Και αυτό με δεδομένο ότι οι γνωρίζοντες τα των χούλιγκαν των γηπέδων είχαν μηνύματα, μέσω καταχωρήσεων και
sms για την επικείμενη συμπλοκή. Το ερώτημα που τίθεται είναι πως θα μπορούσε να αντιδράσει, έστω και μια οργανωμένη αστυνομική δύναμη ανάμεσα σε δύο «στρατούς» διακοσίων ανθρώπων από την κάθε πλευρά.
Αν στεκόταν στη μέση, θα υπήρχαν περισσότερα θύματα κυρίως από την πλευρά των αστυνομικών. Αξίζει να θυμηθεί κανείς, το πρόσφατο περιστατικό της Κρήτης στη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνα Ελλάδας – Τουρκίας, όπου την «πλήρωσε» ιδιοκτήτης ψησταριάς με οδυνηρό τρόπο, κανιβαλικού τύπου, μια και η βαρβαρότητα ξεπέρασε κάθε όριο, όταν επιχείρησε να χωρίσει συμπλεκόμενους και εκείνοι ως απάντηση του αποκόλλησαν τα αυτιά με τα δόντια τους.
Η βία μέσα και έξω από τα γήπεδα αποτελεί φαινόμενο του καιρού μας στη χώρα μας. Βεβαίως υπάρχουν τα αστυνομικά μέτρα που οφείλει η πολιτεία να λαμβάνει, προκειμένου να συνετιστούν οι κάθε λογής ανεγκέφαλοι. Σε αυτό το θέμα χρήσιμη είναι η διεθνής εμπειρία, γιατί ανάλογα φαινόμενα έχουν αντιμετωπιστεί με επιτυχία στην Αγγλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Όμως δεν αρκούν αυτά. Είναι ανάγκη, το πρόβλημα να το προσεγγίσει κανείς και ως ένα κοινωνικό φαινόμενο, που έχει αναφορά στην απογοήτευση των νέων για τις σπουδές χωρίς αντίκρισμα, για την απουσία προοπτικών, για την ανεργία, για την εικόνα μιας κοινωνίας, όπου οι «έξυπνοι», κλέβουν και μένουν ατιμώρητοι και οι υπόλοιποι αγόγγυστα πληρώνουν τα σπασμένα. Σε μια εποχή που δεν υπάρχει κάποια ιδεολογία που να δίνει ελπίδες για λύση όλων αυτών των μεγάλων προβλημάτων, είναι φυσικό ορισμένοι νέοι να επιδιώκουν να βγουν από την αφάνεια και την απραξία, με τέτοιου είδους πράξεις ανεξέλεγκτης βίας.
Καιρός είναι να ομφαλοσκοπήσουν στο πρόβλημα με σοβαρότητα, όσοι ασκούν και έχουν την ευθύνη της εξουσίας.

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2007

Η κακοδιοίκηση παραμένει πρόβλημα για τους πολίτες

Στον πρώτο και δεύτερο βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης εντοπίζει ο Συνήγορος του Πολίτη στην ετήσια έκθεσή του τις εστίες κακοδιοίκησης σύμφωνα με τις περισσότερες καταγγελίες των πολιτών. Η αλαζονική συμπεριφορά των οργάνων της διοίκησης καταγράφεται επίσης στις αιτιάσεις των πολιτών, ενώ στο χορό των προβληματικών αυτών σχέσεων ακολουθούν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Μολονότι οι Δήμοι έχουν φορτωθεί με πολλές και ποικίλες αρμοδιότητες, εν τούτοις πολλά παράπονα των πολιτών εντοπίζονται στις πρωτογενείς τους δραστηριότητες που είναι η καθαριότητα, το πράσινο, οι λακκούβες στους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Στα συμπεράσματα του ο Συνήγορος του Πολίτη ζητάει από την Πολιτεία να προχωρήσει σε ένα νέο Καποδίστρια με σκοπό την μείωση του αριθμού των Δήμων, στους 500 από τους 1000 που είναι σήμερα.
Και δεν είναι μόνο ο αριθμός των Δήμων, είναι και η ασάφεια που υπάρχει στις αρμοδιότητες ανάμεσα σε πρώτο και δεύτερο βαθμό.
Νομαρχίες από τη μια, Περιφέρειες από την άλλη, κι εδώ οι αρμοδιότητες μπλέκονται στο ποιος κάνει τι.
Μια σοβαρή αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο και τον τρόπο λειτουργίας της διοίκησης, για να έχει αποτελέσματα οφείλει να ξεκινήσει από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τα χρήματα που δόθηκαν τον τελευταίο καιρό δεν λύνουν τα δομικά προβλήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν. Γιατί ούτε η αποκομιδή των απορριμμάτων έγινε συχνότερη, ούτε οι προσπάθειες για ανακύκλωση εντάθηκαν, ούτε οι λακκούβες έκλεισαν, ούτε τα πεζοδρόμια έγιναν προσιτά για τους πεζούς, ούτε η παράνομη αφισοκόλληση έπαψε να υπάρχει, ούτε το πράσινο αυξήθηκε και συντηρήθηκε σωστά. Αναπτύχθηκαν μόνο ψευτοπολιτιστικές εκδηλώσεις που στο βάθος υποκρύπτουν συναλλαγές κάτω από το τραπέζι και υπήρξαν πολλές πάμπολλες από την πίσω πόρτα ρουσφετολογικές προσλήψεις με συμβάσεις έργου ένδεκα μηνών μέσω χρεοκοπημένων δημοτικών επιχειρήσεων για δραστηριότητες που δεν αφορούν τους δημότες.
Πέρα από όλα αυτά ο Συνήγορος του Πολίτη διαπιστώνει, από τις αναφορές των πολιτών, ότι εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα συμπεριφοράς των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με την πλημμελή εξυπηρέτηση, καθώς και η απροθυμία των προϊστάμενων των υπηρεσιών να εγκύψουν στα προβλήματα μόλις αυτά δημιουργηθούν, αφήνοντας έτσι να πλανάται η αίσθηση της ατιμωρησίας απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία. Αυτή η απουσία ελέγχου κάνει τον δημόσιο υπάλληλο να εμφανίζεται παντοδύναμος απέναντι στον πολίτη.
Οι διαπιστώσεις του Συνηγόρου του Πολίτη που εμφανίζονται στις ετήσιες εκθέσεις και επαναλαμβάνουν τα ίδια χαρακτηριστικά της παθογένειας που διέπει την δημόσια διοίκηση, φαίνεται ότι κανέναν δεν συγκινούν, μια και η κατάσταση αντί να βελτιώνεται επιδεινώνεται, αν κρίνει κανείς και από τις αιτιάσεις των πολιτών που αυξάνονται κάθε χρόνο.
Ο υπερπληθυσμός που κατοικοεδρεύει στη δημόσια διοίκηση δημιουργεί μιαν απίθανη γραφειοκρατία, που ευνοεί την διαφθορά κι έτσι φτάνουμε σε ένα υπέρβαρο και αναποτελεσματικό κράτος, που ταλαιπωρεί,αντι να εξυπηρετεί τον πολίτη, προς δόξα των κάθε λογής αετονύχηδων που επωφελούνται από αυτή την κατάσταση. Η λύση του γόρδιου δεσμού χρειάζεται σπαθί που κανείς δεν μοιάζει διατεθειμένος να το χρησιμοποιήσει.

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2007

Οι αδαείς φταίνε για όλα τα δεινά

Να μην ποινικοποιήσουμε την πολιτική ζωή μας λένε πολιτικοί του κόμματος που ασκεί σήμερα την εξουσία. Τα ίδια ακούγαμε και από στελέχη του κόμματος που άσκησε μέχρι το 2004 την εξουσία. Χθες ήταν το χρηματιστήριο και οι χειρισμοί της κρατικής ΔΕΚΑ, που ζημίωσαν κάποια δις το δημόσιο, σήμερα είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, που αδαείς κατά ομολογία Αλογοσκούφη τα διοικούν. Τα ίδια Παντελάκι μου που θα έλεγε ο λαός τα ίδια Παντελή μου. Ξετυλίγοντας το νήμα αυτών των επενδύσεων υψηλού ρίσκου, από αδαείς κατά τα άλλα, διαπιστώνει κανείς ότι οι διοικήσεις των ταμείων, με βάση την κείμενη νομοθεσία, όφειλαν να απευθυνθούν για την έγκριση των σε Ειδική Επιτροπή Ελέγχου, την οποία παρέλειψε να συστήσει το αρμόδιο υπουργείο Απασχόλησης.
Κατά τα άλλα χθες, σε δήλωσή του Σάββας Τσιτουρίδης, υποστήριξε ότι «επί ένα χρόνο αποκλειστική μου δουλειά είναι η προάσπιση των συμφερόντων των ταμείων των εργαζομένων».
Θα πει κανείς ποιος κοροϊδεύει ποιόν, όταν δεν συγκροτείται με ευθύνη του υπουργείου, η Ειδική Επιτροπή Ελέγχου με εκπροσώπους από την Τράπεζα της Ελλάδος, τα υπουργεία Οικονομίας, Οικονομικών, Απασχόλησης, την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και τέλος τρεις εκπροσώπους των μεγαλύτερων ασφαλιστικών ταμείων και ένας αδαής κατά τα άλλα κομματικός εγκάθετος, άνευ ουσιαστικών προσόντων διοικητής, αποφασίζει να περάσει τα αποθεματικά του ταμείου του, από τα κλασικά ομόλογα με σταθερό επιτόκιο, στα δομημένα ομόλογα υψηλού κινδύνου και αμφίβολης απόδοσης.
Από την άλλη πλευρά αποδεικνύεται ότι και τα κόμματα της εξουσίας «εξυπηρετούνται» με νομοθετικό διάταγμα της δικτατορίας το 483/74 που επιτρέπει να εκδίδονται ομόλογα εκτός του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους και από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους που εξέδωσε αυτό των 280 εκατομμυρίων ευρώ που προνομιακά γνώριζε μια χρηματιστηριακή και το πασάρισε στους κατά τα άλλα αδαείς διοικητές των ταμείων.
Σε αυτή την συζήτηση περί του τις πταιει έχουμε ακούσει πολλά. Οι πολιτικοί επιχειρούν να κάνουν συμψηφισμούς, οι συνδικαλιστές που συμμετέχουν στις διοικήσεις των ταμείων ισχυρίζονται ότι δεν κατάλαβαν τίποτα και οι διευθυντές των ταμείων μας λένε ότι έχουν διοικητικές και όχι οικονομικές γνώσεις. Μετακυλύουν δηλ. τις ευθύνες ο ένας στον άλλο με σκοπό να τις σπρώξουν στο βάθος του χρόνου ελπίζοντας να χαθούν για να αποφύγουν τις όποιες επιπτώσεις.
Με αφορμή αυτό το γεγονός και με δεδομένο ότι οι δημόσιοι λειτουργοί αποποιούνται τις προσωπικές τους ευθύνης και παραπέμπουν σε συλλογικά όργανα, είναι καιρός να αναλογισθούμε όλοι, αν αυτό το δημόσιο θέλουμε, αν χρειάζεται κάτι δραστικό να γίνει, αν θα πρέπει να πιεστούν τα κόμματα από τους πολίτες να κάνουν κάτι, αντί να παρακολουθούν ως απαθείς θεατές όλες αυτές τις μορφές κακοδιοίκησης.
Μια κακοδιοίκηση που όλοι την βλέπουμε, αλλά την αφήνουμε να διογκώνεται και να γίνεται καρκίνωμα στην πρόοδο και την ανάπτυξη.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2007

Αρκούν άραγε τα πρόστιμα και η αφαίρεση των αδειών;

Αυστηρότερα μέτρα θα ισχύσουν από τον Ιούνιο για τους παραβάτες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Με τα μέτρα αυτά ισχυρίζεται το αρμόδιο υπουργείο Μεταφορών θα περιοριστούν τα ατυχήματα, που είναι πολλά στη χώρα μας. Τα μέτρα περιλαμβάνουν πρόστιμα, που φθάνουν τα 1.200 ευρώ και υψηλούς βαθμούς ποινής, που σε ορισμένες παραβάσεις, μια επανάληψη στον ίδιο χρόνο αρκεί για να οδηγήσει στην απώλεια της άδειας οδήγησης.
Θα συνετίσουν τα αυστηρά αυτά μέτρα τους οδηγούς; Θα γίνουν πιο προσεκτικοί; Θα μειωθεί η παραβατική τους συμπεριφορά;
Η διεθνείς εμπειρία λέει όχι μια και το πρόβλημα δεν είναι τόσο απλό που ένα μέτρο του τύπου, πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι, μπορεί να το λύσει. Κι αυτό γιατί δεν είναι θέμα προστίμων, είναι θέμα παιδείας.
Όμως η παιδεία που φτιάχνει πολίτες με αξίες και ιδανικά που έχουν ταυτόχρονα απόλυτο σεβασμό στη ζωή και την σωματική ακεραιότητα των άλλων ανθρώπων, δεν είναι κάτι που αποδίδει από τη μια στιγμή στην άλλη καρπούς.
Υπάρχουν όμως και οι άμεσες παρεμβάσεις που μπορούν να γίνουν μέσω της τηλεόρασης. Τηλεοπτικά spots με περιεχόμενο που σοκάρει για τα θανατηφόρα αποτελέσματα μιας παράβασης του ΚΟΚ, έχουν αποδώσει καρπούς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Καρπούς έχει αποδώσει και η σωστή σήμανση σε συνδυασμό με την τακτική συντήρηση του οδικού δικτύου.
Τέλος οι εξετάσεις για την άδεια οδήγησης φρόντισαν στις ευρωπαϊκές χώρες να γίνονται χωρίς τη δυνατότητα συναλλαγής του εξεταζόμενου με τους εξεταστές.
Με αυτά τα μέτρα μείωσαν τα δυστυχήματα σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
Στην Ελλάδα τίποτε από τα παραπάνω δεν γίνεται και επιλέγεται η αμφιβόλου αποτελέσματος μέθοδος των υψηλών προστίμων σε συνδυασμό με την αφαίρεση της άδειας οδήγησης.
Το ποιο πιθανό είναι να μην μειωθούν τα τροχαία και με την επιβολή υψηλών προστίμων και έτσι να δικαιωθούν όσοι υποστηρίζουν, ότι αυτά έχουν μόνο εισπρακτικό χαρακτήρα και δεν στοχεύουν να περιορίσουν τα πάμπολλα θανατηφόρα δυστυχήματα που συμβαίνουν στη χώρα μας.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν τα stop οι φωτεινοί σηματοδότες από τον προσεχή Ιούνιο θα είναι ορατά από τους οδηγούς σε ικανή απόσταση, αν η συντήρηση των δρόμων θα γίνεται στην ώρα της, αν θα αποκλειστεί το ενδεχόμενο οι νέες άδειες να αποτελούν προϊόν συναλλαγής και τέλος αν τα όρια ταχύτητας θα προσαρμοστούν σε λογικά πλαίσια στους αυτοκινητοδρόμους.
Και τέλος αν παράλληλα με τα μέτρα θα υπάρξει ένας καταιγισμός τηλεοπτικών μηνυμάτων ικανών να συνετίσουν όσους η παιδεία τους δεν τους έχει βοηθήσει να επιδεικνύουν τον ανάλογο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή.
Γιατί δυστυχώς μόνο ένας συνδυασμός δράσεων μπορεί να αποδώσει τα επιδιωκόμενα. Διαφορετικά και αυτά θα περάσουν και θα συνεχίσει η κοινωνία να πληρώνει το βαρύτατο τίμημα που είναι η απώλεια των εκατοντάδων συνανθρώπων μας στους δρόμους της χώρας.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2007

Ένα ταξίδι με πολλά… κενά αέρος

Σε κενό αέρος έπεσε η προσπάθεια της Ντόρας Μπακογιάννη να πείσει την Ουάσινγκτον να εντάξει την Ελλάδα στο πρόγραμμα viza waiver. Το πρόγραμμα αυτό, που στην πράξη σημαίνει κατάργηση της βίζας για τους Έλληνες που επισκέπτονται τις ΗΠΑ, ισχύει για τις 14 παλιές χώρες της Ε.Ε. Πρόσφατα επεκτάθηκε και για την Σλοβενία, που εντάχθηκε στην Ευρώπη των «27» μόλις το 2004. Μολονότι η υπουργός των Εξωτερικών στην εικοσάλεπτη συνάντηση που είχε με την Κοντολίζα Ράις την περασμένη εβδομάδα στην Ουάσινγκτον το έθεσε ψιλά στην ατζέντα των συνομιλιών, εν τούτοις η απάντηση που έλαβε ήταν ότι το θέμα το χειρίζεται η επιτροπή εθνικής ασφαλείας. Η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών απέφυγε να δεσμευτεί για το πότε η χώρα μας θα εξομοιωθεί σε αντίστοιχη αντιμετώπιση με ότι ισχύει στα υπόλοιπα παλιά κράτη-μέλη της Ε.Ε.
Κοινό μυστικό είναι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ότι η Ουάσινγκτον μολονότι η Ελλάδα συμμορφώθηκε στις υποδείξεις των ΗΠΑ και άλλαξε τα διαβατήρια, θέτοντας αυστηρούς όρους για την έκδοσή τους, μεταφέροντας παράλληλα για λόγους ασφαλείας την όλη διαδικασία από τις Νομαρχίες στις Αστυνομικές αρχές, παρ όλα αυτά παραμένει στο καθεστώς της βίζας, γιατί η τρομοκρατία για τους αμερικανούς στη χώρα μας είναι ακόμη ανοιχτό θέμα.
Για να δικαιολογήσουν οι ΗΠΑ την απόφασή τους, με την οποία εξαιρούν την Ελλάδα από την διαδικασία κατάργησης της βίζας χρησιμοποιούν ως επιχείρημα την πρόσφατη επίθεση με ρουκέτα εναντίον της αμερικανικής πρεσβείας και το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά οι έρευνες βρίσκονται στο σκοτάδι με αποτέλεσμα να αναγκαστούν οι κυβερνήσεις των δύο χωρών να προκηρύξουν με ποσά της τάξεως των 800.000 ευρώ τους δράστες αυτών των ενεργειών.
Βεβαίως, στη διάρκεια της επίσκεψης, ακούσαμε τον αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών Νίκολας Μπερνς να δηλώνει ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Άγιος Ευστράτιος είναι ελληνικό νησί και χθες την Ντόρα Μπακογιάννη να σχολιάζει ότι «κανένας δεν θέλει πιστοποιητικά ελληνικότητας», αλλά ταυτόχρονα να ικανοποιείται η υπουργός Εξωτερικών από την εντύπωση που εξέφρασε ο αμερικανός αξιωματούχος ότι το νησί δεν είναι στρατιωτικοποιημένο.
Από την άλλη πλευρά στις μπίζνες οι αμερικανοί είναι άφθαστοι, μια και ψηφίσουν μονοκούκι Αζερμπαϊτζάν ως προμηθευτή φυσικού αερίου του αγωγού που θα περνάει από την Ελλάδα μέσω Τουρκίας και θα καταλήγει στην Ιταλία, θέλουν την Ελλάδα σύμμαχο στα σχέδιά τους για την ανεξαρτησία του Κοσσόβου και τέλος μας ζητούν να μην πιέζουμε τους σκοπιανούς στο θέμα της ονομασίας τους.
Φιλικοί κατά τα άλλα οι σύμμαχοι της αντίπερα όχθης του ατλαντικού αρκεί να κάνεις τη δουλειά τους.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Μια διαφορετική ανάγνωση των δημοσκοπήσεων

Το εντυπωσιακό που προκύπτει από την τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis, δεν αφορά ούτε την διαφορά ανάμεσα σε Καραμανλή και Παπανδρέου, ούτε το 1,2% που χωρίζει τη Ν.Δ. από το ΠΑΣΟΚ. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται, στην αναγωγή των ποσοστών σε έδρες που θα κέρδιζε σε αυτή την περίπτωση το κάθε κόμμα.
Με δεδομένο ότι οι ερχόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο και με την προοπτική να εισέλθει ένα πέμπτο κόμμα στο κοινοβούλιο, ο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, και αν επαληθευτεί το σενάριο μικρής διαφοράς ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κόμμα, θα υπάρξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία μιας και μόνο έδρας, πράγμα που σημαίνει μια επόμενη θητεία ιδιαίτερα εύθραυστη.
Το νέο εκλογικό σύστημα που θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές, αφαιρεί έδρες από το δεύτερο κόμμα και τις προσθέτει στα μικρότερα. Έτσι με βάση την τελευταία μέτρηση, αν οι εκλογές είχαν γίνει με την ολοκλήρωση του τρίτου έτους της κυβερνητικής θητείας, θα απέδιδαν στα κόμματα Ν.Δ. 151 έδρες, ΠΑΣΟΚ 108, ΚΚΕ 21, ΣΥΝ 9 και ΛΑΟΣ 11.
Η είσοδος πέμπτου κόμματος στη Βουλή, αφαιρεί έδρες από το πρώτο κόμμα, που έχει πλέον οριακή πλειοψηφία. Και γίνεται φανερό ότι δεν είναι διόλου εύκολη η ολοκλήρωση μιας τετραετούς κυβερνητικής θητείας με την πλειοψηφία ενός μόνο βουλευτή.
Αυτό σημαίνει ότι θα είναι οδυνηρό ένα τέτοιο αποτέλεσμα, τόσο για το πρώτο, όσο και για το δεύτερο κόμμα. Κερδισμένα βεβαίως θα βγουν τα μικρά κόμματα που θα διευρύνουν κατά πολύ την κοινοβουλευτική τους βάση.
Άρα από την πανελλαδική αυτή έρευνα προκύπτει, ότι ο μεγάλος πονοκέφαλος για τη Ν.Δ. δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, αλλά οι διαρροές των ψηφοφόρων προς το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη, που φαίνεται να υπερπηδά τον πήχη του 3%, που είναι και το όριο για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή.
Η λογική της χαμένης ψήφου δείχνει για την ώρα να μην συγκινεί το εκλογικό σώμα, που επιμένει σε όλες σχεδόν τις δημοσκοπήσεις να χαρίζει την πολυπόθητη είσοδο στο κοινοβούλιο στο ΛΑΟΣ. Από την πλευρά του, ο Γ. Καρατζαφέρης δηλώνει ότι θα υποστηρίξει όποιο κόμμα έρθει πρώτο, χωρίς να ζητήσει σε αντάλλαγμα υπουργικούς θώκους. Αυτή η δήλωση και το γεγονός ότι η Ν.Δ. δεν στρέφει τα πυρά της, για την ώρα, προς την πλευρά του κομματικού σχηματισμού που δημιούργησε ένας πρώην βουλευτής της, δείχνει σκεπτικισμό ως προς την αντιμετώπιση ενός απρόβλεπτου αντιπάλου.
H τελευταία μέτρηση που κλείνει ελαφρώς την ψαλίδα ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, στην οποία δεν έχει μετρηθεί η αντίδρασή της κοινής γνώμης στο το θέμα του θανάσιμου εναγκαλισμού των ασφαλιστικών ταμείων με κάποιες χρηματιστηριακές, κάνει το ενδεχόμενο μιας πρόωρης εκλογικής αναμέτρησης λιγότερο πιθανό, και την προοπτική να στηθούν οι κάλπες λίγο πριν το Πάσχα του 2008 λογικότερη εκδοχή.
Βεβαίως το πότε θα στηθούν οι κάλπες λίγο απασχολεί τους πολίτες. Περισσότερο τους ανησυχεί η διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών, παρά το πότε θα ψηφίσουν. Κι αυτό ας το λάβουν υπόψη τους τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2007

Τα πενήντα χρόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση με την συμπλήρωση των πενήντα ετών από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης με την οποία ιδρύθηκε αρχικά η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας.
Κρίσιμο, γιατι δεν έχουν ακόμη ενσωματωθεί τα δέκα νέα μέλη της. Κρίσιμο γιατί δεν έχουν ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ τρία από τα παλαιότερα μέλη της η Αγγλία η Δανία και η Σουηδία.
Κρίσιμο γιατί έχει το ένα πόδι προς ανατολάς βλέποντας μια και ποια ειδική σχέση με την Ρωσία λόγω υδρογονανθράκων και το άλλο προς δυσμάς που προωθεί τώρα η καγκελάριος Μέρκελ έχοντας όραμα μιαν οικονομική, πέραν της στρατιωτικής, ευρώ -ατλαντική συνεργασία.
Κρίσιμο γιατί η Τουρκία διαπραγματεύεται μιαν ένταξη που κάποιοι στην Ε.Ε. την βλέπουν μετά από πενήντα χρόνια δηλ. με τον εορτασμό των εκατό ετών της ενωμένης Ευρώπης. Όμως για να μην συνεχίσουμε την απαρίθμηση των ανοιχτών θεμάτων της Ε.Ε. που θα αρκούσαν να συμπληρώσουν το περιεχόμενο ενός άρθρου, να δούμε την ουσία των σοβαρών εκκρεμοτήτων της Ε.Ε. που παρουσιάζεται ανάγλυφη στις μέρες μας.
Σε εκκρεμότητα βρίσκεται και το ευρωσύνταγμα που με δημοψήφισμα απορρίφθηκε ήδη από τη Γαλλία και την Ολλανδία. Αυτό σημαίνει δυσκίνητη λειτουργία, αφου προστέθηκαν ήδη τα δέκα νέα μέλη, αλλά δεν έγινε δυνατή η αλλαγή στην εσωτερική οργάνωση, η ανακατανομή των ρόλων και δεν δημιουργήθηκαν οι νέες δομές που προβλέπεται στο ευρωσύνταγμα. Βεβαίως το νέο συνταγματικό πλαίσιο, με απαίτηση της Αγγλίας, θεσμοθετεί με απόλυτο τρόπο τον δια παντός αποκλεισμό ενός ενιαίου φορολογικού συστήματος στην Ε.Ε. και ταυτόχρονα καθιερώνει ένα σύστημα φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής καθώς και την δια βίου εξάρτηση από το ΝΑΤΟ.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και οι βαλκανικές χώρες που έχουν μπει στην ουρά ελπίζοντας να αλλάξει η μοίρα τους με την ένταξή τους στην Ε.Ε., χωρίς να γνωρίζουν πότε κάτι τέτοιο θα πραγματοποιηθεί.
Όμως το κρίσιμο θέμα είναι και οι μελλοντικές σχέσεις της Ε.Ε. με τη Ρωσία, που δεν αποτελεί τον σιτοβολώνα της Ευρώπης γιατί οι καιροί άλλαξαν, αλλά τον βασικό προμηθευτή σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο της γηραιάς ηπείρου. Παράλληλα υπάρχουν και οι σκέψεις για οικονομική πρόσδεση της Ευρώπης με τις ΗΠΑ με τη λογική ότι είναι από τις πλουσιότερες δυνάμεις του κόσμου, προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού τις αναδυόμενες αγορές της Κίνας και της Ινδίας, που κτυπούν τις δυτικές αγορές με φθηνά προϊόντα, που μέσω παγκοσμιοποίησης εισβάλλουν χωρίς προβλήματα στις αγορές της Ε.Ε. και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όμως δεν υπάρχουν μόνο τα προβλήματα που οι ευρωσκεπτικιστές προβάλλουν κάποτε υπέρμετρα, υπάρχουν και μια σειρά θετικών αποτελεσμάτων που θα ήταν άδικο να μην παρουσιασθούν ταυτόχρονα.
Το μεγαλύτερο αγαθό είναι η ειρήνη και η δημοκρατία που υπάρχει σήμερα σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Η ευημερία που εξασφαλίστηκε κυρίως για τις φτωχότερες χώρες μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Η ελεύθερη διακίνηση , εγκατάσταση και η χωρίς προβλήματα άσκηση του επαγγέλματος που ισχύει για όλους τους πολίτες της Ε.Ε. από τη μια στην άλλη χώρα. Το ενιαίο νόμισμα, η προστασία του περιβάλλοντος και των ακτών άλλα και ο σοβαρός έλεγχος της διατροφικής αλυσίδας. Τα προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών, αλλά και τα κοινά συστήματα των νέων τεχνολογιών όπως συμβαίνει με την κινητή τηλεφωνία έφεραν τους ανθρώπους στην Ευρώπη πιο κοντά. Τέλος η δύναμη της αγοράς 500 εκατομμυρίων ανθρώπων κάνει την Ευρώπη αξιόπιστο συνομιλητή με τις άλλες μεγάλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και Ινδία.
Η κατακερματισμένη Ευρώπη, χωρισμένη τεχνητά σε Δύση και Ανατολή, θα ήταν βορά σε κάθε δυνατό του πλανήτη. Σήμερα η Ευρώπη ενωμένη έχει μέλλον.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2007

Η συζήτηση στη Βουλή και η πραγματικότητα στη ζωή

Χωρίς εκπλήξεις και με τις γνωστές θέσεις τους να διατυπώνονται και για μια ακόμη φορά ενώπιον του κοινοβουλίου κύλησε η χθεσινή εκτός ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή. Ο πρωθυπουργός επανέλαβε την θέση του για μηδενική ανοχή στη διαφθορά, ενώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επανέλαβε το αίτημα του για άμεση προσφυγή στις κάλπες.
Η αριστερά επικέντρωσε τα πυρά της στο ομόλογο χρησιμοποίησε ‘όμως και το βήμα της βουλής για να αναφερθεί επίσης και στο χώρο της παιδείας επιμένοντας στην άρνηση της να εφαρμόσει το νόμο – πλαίσιο.
Από τη βουλή δεν βγήκε η μεγάλη είδηση που λένε και στα δημοσιογραφικά γραφεία, μολονότι η συζήτηση επεκτάθηκε σε μια εφ όλης της ύλης παρουσίαση οικονομικών πεπραγμένων της μιας πλευράς και προγραμματικών εξαγγελιών της άλλης.
Και ενώ στην πολιτική όλα τα ίδια μένουν, στην αγορά πολλά αλλάζουν διαψεύδοντας όσους περιμένουν από το κράτος να κινήσει τα νήματα της ανάπτυξης.
Στον τομέα των αεροπορικών μεταφορών για παράδειγμα, από τη μια έχουμε την Ολυμπιακή που φυτοζωεί και πνίγεται στα χρέη της, περιμένοντας ως μάνα εξ ουρανού κάποιον ιδιώτη να την σώσει, μια και το κράτος την βούλιαξε και από την άλλη την AEGEAN να ανανεώνει πλήρως τον στόλο της με 19 καινούργια Airbus 320 που συνολικά έχει παραγγείλει, τα τρία πρώτα παραλήφθηκαν ήδη, και άλλα 8 που προτίθεται να αγοράσει μετά το 2010 με σκοπό να επεκτείνει ακόμη περισσότερο το δίκτυο της, πραγματοποιώντας έτσι μιαν επένδυση της τάξεως των 800 εκατομμυρίων ευρώ.
Η Αττική Οδός που υπήρξε ιδέα ιδιώτη εργολήπτη, του Γ. Μπατατούδη και η εκμετάλλευση της μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής πέρασε στην εταιρία που ανέλαβε το έργο, είναι ένας κλειστός αυτοκινητόδρομος υψηλής ασφάλειας. Νέοι άνθρωποι και ευγενικοί εργάζονται στα διόδια και το οδόστρωμα δεν έχει κανένα ψεγάδι. Αντίθετα στην εθνική οδό στα διόδια οι εργαζόμενοι στα διόδια είναι βλοσυροί και συχνά βαριεστημένοι.
Όσοι για τις λακκούβες αυτές είναι αμέτρητες μια και οι φορείς τσακώνονται για το ποιος έχει την αρμοδιότητα να τις κλείσει.
Αλλά και ο αγωγός Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη, υπήρξε ιδέα ιδιωτών και όχι κάποιου κρατικού φορέα, των Γρηγοριάδη του ομίλου Λάτση που δεν ζει πια και του Δ. Κοπελόύζου που εκπροσωπεί στην χώρα μας την ρωσικά Γκας Πρόμ. Κάποιο υποστήριξαν ότι κακώς θα εκμεταλλευθούν το έργο ιδιώτες. Μολονότι η συμφωνία προβλέπει αποπεράτωση του έργου το 2011, εν τούτοις ο όμιλος των εταιριών που θα τον κατασκευάσει πιστεύει ότι το έργο θα είναι έτοιμο μέχρι το 2009.
Γίνεται φανερό ότι σε πολλούς τομείς οι ιδιώτες που διαχειρίζονται υποδομές και επιχειρήσεις, ολοκληρώνουν τα έργα πιο γρήγορα, τα συντηρούν σωστά και παρέχουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Δεν γίνεται το ίδιο σε ότι εμπίπτει στην διαχείριση του δημοσίου, όπου η αδιαφορία αφήνει τις υποδομές να ρημάζουν και η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία σε συνδυασμό με τη μονιμότητα έχει σαν αποτέλεσμα την αδιαφορία για την εξυπηρέτηση των πολιτών.

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2007

Οι συμψηφισμοί διαιωνίζουν την αταξία στο ασφαλιστικό

Στην πολιτική ο συμψηφισμός λανθασμένων ενεργειών, παραλήψεων, αλλά και σκανδάλων αποτελεί ένα σύνηθες φαινόμενο. Πολύ απλά αποκαλύπτεται ένα θέμα που έχει την μορφή σκανδάλου και αφορά το κόμμα που ασκεί την εξουσία, υπάρχει αμέσως πληρωμένη που λένε απάντηση, που επιχειρεί να ανασύρει κάτι αντίστοιχο από το παρελθόν για να συμψηφίσει τις κατακριτέες πράξεις των μεν με τις αντίστοιχες των δε.
Με αυτά τα επιχειρήματα δίνονται οι μάχες στα τηλεοπτικά παράθυρα με προφανή σκοπό το θέμα να εξαντληθεί μέχρι να έρθει στη δημοσιότητα ένα καινούργιο που θα να σκεπάσει με στόχο η λήθη το θόρυβο μια και στην Ελλάδα όλα σύντομα ξεχνιούνται.
Αυτή η τακτική που ακολουθούν κατά κανόνα τα κόμματα της εξουσίας έχει προφανή στόχο και σκοπό να επηρεάσει το θυμικό των πολιτών και να τους αποτρέψει από του να κάνουν ώριμες και λογικές σκέψεις. Θέλουν τους πολίτες φανατικούς οπαδούς και όχι φιλάθλους.
Αλήθεια τι σημαίνει συμψηφισμός; Η πρώτη απάντηση παραπέμπει στο κι εσείς τα ίδια κάνατε, άρα κι εμείς δεν είμαστε χειρότεροι. Η δεύτερη απάντηση που αφορά όσους νομίζουν ότι όλα μπαλώνονται με ευκολία και άνεση με επικοινωνιακά κολπάκια στέλνει το δυσμενές για τον πολιτικό κόσμο μήνυμα που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όλοι είναι ίδιοι.
Ανατρέχοντας κανείς στην πολιτική ιστορία, θα διαπιστώσει ότι αυτοί που διακρίθηκαν, είναι εκείνοι που έβαλαν ψιλότερα το ουσιαστικό όφελος της χώρας, από το εφήμερο κομματικό κέρδος.
Η γενική απογοήτευση οδηγεί επίσης στη διαπίστωση ότι ο πολιτικός κόσμος αδυνατεί να λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι πολίτες. Ακόμη και οι απόψεις των βιομηχάνων ακούγονται ποίο λογικές όταν λένε ότι τέτοιου είδους συναλλαγές, αναφερόμενοι στο θέμα των υπερτιμημένων ομολόγων του δημοσίου που προμηθεύτηκε το ΤΑΕΔΥ, υπονομεύουν τον διάλογο για το ασφαλιστικό.
Τα αυταπόδεικτα ψεύδη για τις ημερομηνίες έναρξης των συναλλαγών της, εν λόγω χρηματιστηριακής με το ασφαλιστικό ταμείο των δημοσίων υπαλλήλων που φτάνει στο 2002 αντί του 2005, εμφανίζουν την πολιτική ζωή σε πλήρη παρακμή. Κάποιοι έχουν και την θεσμική υποχρέωση να συγκρατήσουν τα πράγματα από τον κατήφορο που έχουν πάρει. Γιατί το θέμα κακώς εντοπίζεται στα επιμέρους όπως είναι το πτυχίο έχει ο υπεύθυνος του ταμείου, το πρόβλημα βρίσκεται στην καταλληλότητα των προσώπων και στις διαφανείς ή αδιαφανείς διαδικασίες που ακολουθήθηκαν στην τοποθέτησή τους.
Το θέμα βρίσκεται στην συναλλαγή με χρηματιστηριακή που είχε τιμωρηθεί ένα χρόνο πριν με πρόστιμο ενός εκατομμυρίου ευρώ, το θέμα βρίσκεται στο γιατί δεν διαχειρίζονται τα 29 δις των ασφαλιστικών ταμείων οι ειδικοί και ένας ενιαίος φορέας, το θέμα εντοπίζεται στο ερώτημα γιατί τόσα χρόνια δεν έφτιαξαν μια τράπεζα των ασφαλιστικών ταμείων. Η απάντηση γνωστή σε όλους. Το σύστημα δεν βολεύεται με την τακτοποίηση. Εξυπηρετείται με την αταξία.

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2007

Ο φόβος και η βία κυριαρχούν στην τέταρτη επέτειο της εισβολής

Χθες συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ εναντίον του Ιράκ. Η εισβολή αυτή δικαιολογήθηκε από μια σειρά στοιχείων που εμφανίστηκαν στη διεθνή κοινότητα, αλλά στην πράξη ουδέποτε αποδείχθηκαν.
Γιατί παρά την εξονυχιστική έρευνα που ακολούθησε μετά την κατάληψη της Βαγδάτης στις 9 Απριλίου 2003, ουδέν εύρημα παρουσιάστηκε για τα πυρηνικά ή τα χημικά όπλα με τα οποία υποτίθεται ότι ο δικτάτορας Σαντάμ Χουσείν απειλούσε την ανθρωπότητα. Αλλά και τα συμβατικά όπλα που βρέθηκαν στο Ιράκ, ήταν παλιάς τεχνολογίας, μια και το εμπάργκο είχε κλείσει τις στρόφιγγες για την ανανέωσή τους.
Τότε στη διάρκεια της εισβολής οι αμερικανοί είχαν υποστηρίξει ότι σκοπός τους ήταν να εγκαθιδρύσουν δημοκρατία στο Ιράκ, που θα αποτελούσε μοντέλο για τις αραβικές χώρες της περιοχής.
Το επιχείρημα αυτό είναι το λιγότερο αφελές, μια και η δημοκρατία αποτελεί κατάκτηση των λαών και δεν είναι καθεστώς που επιβάλλεται έξωθεν.
Τι απέδωσαν όμως τα τέσσερα αυτά χρόνια της παρουσίας των ΗΠΑ στο Ιράκ;
Απέδωσαν έναν αιματηρότατο εμφύλιο πόλεμο που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο 65.000 αμάχων ιρακινών και 2.500 στρατιωτικών. Αλλά και από την πλευρά των κατοχικών δυνάμεων είχαμε 3.500 νεκρούς.
Απέδωσε πρόσφυγες 1.800.000 που κατέφυγαν στις γύρω χώρες και εσωτερική μετακίνηση στο Ιράκ 1.700.000 ανθρώπων.
Η ανεργία που εκτινάχθηκε στο 60% μετά την εισβολή, κατέβηκε τον τελευταίο καιρό στο 40%, που όμως αν συνδυαστεί με τον αριθμό των προσφύγων είναι πολύ μεγαλύτερη.
Καταστράφηκαν μουσεία και στοιχεία ενός πανάρχαιου πολιτισμού που άνθισε χιλιάδες χρόνια πριν , στην περιοχή της Μεσοποταμίας.
Η παραγωγή πετρελαίου έφτασε κοντά στα προπολεμικά επίπεδα, το θέμα όμως είναι ποιοι τα εκμεταλλεύονται τώρα σε σχέση με το παρελθόν.
Λίγο πριν εκπνεύσει το 2006 στις 30 Δεκεμβρίου, απαγχονίστηκε ο Σαντάμ Χουσείν με μια διαδικασία που αποτελεί ντροπή για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο αυτού του πλανήτη.
Χθες ημέρα επετείου της εισβολής απαγχονίστηκε ένας ακόμη αξιωματούχος του καθεστώτος Σαντάμ Χουσείν, ο πρώην αντιπρόεδρος του Ιράκ.
Η ιρακινή κυβέρνηση που προέκυψε από εκλογές δεν δείχνει ικανή να ελέγξει την κατάσταση στη χώρα και οι μάχες μεταξύ σουνιτών και σιιτών δεν λένε να κοπάσουν.
Στο Ιράκ παραμένουν 135.000 αμερικανοί στρατιώτες. Τις ημέρες αυτές έγιναν πολλές διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο εναντίον της παρουσίας των αμερικανών στο Ιράκ.
Ο Πρόεδρος Μπους σε προχθεσινό μήνυμά του για τα τέσσερα χρόνια παρουσίας των αμερικανών στο Ιράκ είπε ότι, «θα χρειαστούν μήνες και όχι ημέρες ή εβδομάδες» για να λειτουργήσει το σχέδιο για το Ιράκ. Για να προσθέσει ότι θα ήταν καταστροφικό για την αμερικανική ασφάλεια να πάρουν τις βαλίτσες τους και να εγκαταλείψουν το Ιράκ.
Ο αδιέξοδος αυτός πόλεμος, που έγινε παρά την αντίθετη άποψη της διεθνούς κοινότητας και κατά παράβαση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, διχάζει σήμερα και τις ΗΠΑ, μια και όλοι οι υποψήφιοι των Δημοκρατικών υπόσχονται να τον τερματίσουν μόλις εκλεγούν, απέδωσε περισσότερη τρομοκρατία και μεγαλύτερη ανασφάλεια.
Στο Ιράκ δεν υπήρχε τρομοκρατία. Σήμερα και υπάρχει και διευρύνεται καθημερινά. Αυτά τα δεινά απέδωσε ένας πόλεμος που κανείς δεν κατάλαβε γιατί έγινε. Εκτός αν δεχθούμε την άποψη, ότι τα συμφέροντα κάποιων εταιριών είναι πάνω από τις ανθρώπινες ζωές και αυτών των αμερικανών.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2007

Αξίζει να δούμε την ουσία και όχι το περιτύλιγμα των ασφαλιστικών

Η διαχείριση χρημάτων και μάλιστα σημαντικών ποσών στις μέρες μας απαιτεί ειδικές γνώσεις και δεν είναι υπόθεση βολέματος κάποιων προσώπων που γίνεται λόγω οικογενειακής σχέσης ή κομματικής ένταξης ή συνδυασμού και των δύο, προς τακτοποίηση της μεγάλης ουράς «ημετέρων» που ακολουθούν τα κόμματα εξουσίας.
Δυστυχώς παρά τα μεγάλα λόγια που ακούμε από τα χείλη των πολιτικών για αξιοκρατική διαχείριση της εξουσίας, εν τούτοις όλα αυτά ξεχνιούνται την επομένη των εκλογών και όλες οι θέσεις καταλαμβάνονται από συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα των υπουργών και ορισμένων υψηλά ισταμένων κομματαρχών, δημιουργώντας εικόνα φεουδαρχικού παρά δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης.
Το μικροβόλεμα κάποιων ψηφοφόρων δημιουργεί στρατιές πιστών οπαδών, ενώ στο πολιτικό σύστημα κυριαρχεί μια ομάδα που παραδίδει από γενιά σε γενιά τα κλειδιά της εξουσίας, με διαδικασίες και μεθόδους που συναντά κανείς σε ολιγαρχικά καθεστώτα.
Η επιστημονική γνώση και τα υψηλού επιπέδου προσόντα, ελάχιστα ενδιαφέρουν στις μέρες μας, μια και οι θέσεις ευθύνης στο δημόσιο τομέα δεν προκηρύσσονται ή αν προκηρυχθούν η όλη διαδικασία μοιάζει περισσότερο με σημαδεμένη τράπουλα παρά με καθαρή και αξιόπιστη διαδικασία επιλογής του αξιότερου.
Δεν είναι τυχαίο και κοινή είναι η πεποίθηση, ότι για όλα χρειάζεται μέσον. Κάποιος να μεσολαβήσει για να πετύχει κανείς να μπει στο δημόσιο δια της πλαγίας οδού που δεν είναι άλλη από μια σύμβαση ορισμένου χρόνου, που θα ανανεώνεται συνεχώς και κάποτε προεκλογικά υπό την πίεση των πολλών θα γίνει αορίστου. Αλλά και οι εξετάσεις που γίνονται μέσω του ΑΣΕΠ δεν αφορούν θέσεις υψηλών προσόντων και λόγω απουσίας κάθε εμπιστοσύνης στα πρόσωπα κανείς δεν δέχεται συνδυασμό γραπτών με προφορικά, γιατί όπου παρεμβαίνει το προσωπικό κρητίριο είναι σχεδόν σίγουρη η λαθροχειρία στο αποτέλεσμα.
Αλλά και όσοι βγάζουν το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης στην Ελλάδα για να στελεχώσουν τις υψηλότερες θέσεις του δημόσιου τομέα, βλέπουν ότι στην πράξη κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, γιατί οι «ημέτεροι» των κομμάτων με λιγότερα προσόντα συνήθως προηγούνται.
Όσο για τους πολλούς νέους, που δεν ικανοποιούνται με ένα τυπικό χαρτί που αποτελεί συνήθως διαβατήριο για έναν καλύτερο μισθό στο δημόσιο, και προχωρούν σε σπουδές υψηλότερου επιπέδου κατακτώντας εξειδικεύσεις που είναι περιζήτητες στη διεθνή αγορά, βρίσκουν τις πόρτες στην Ελλάδα κλειστές και δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι προτιμούν να πάνε ή να μείνουν στο εξωτερικό μια και η χώρα μας διώχνει τα άξια παιδιά της.
Και επειδή ενός κακού μύρια έπονται, έχουμε κακή διαχείριση ενός πλήθους οργανισμών και επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα, επειδή οι μάνατζερ που διορίζομαι δεν είναι μάνατζερ, αλλά ουρά των πολιτικών προσώπων, που επιλέγονται με αδιαφανή κριτήρια.
Την τακτική αυτή έχουν ακολουθήσει όλα τα κόμματα που άσκησαν την εξουσία, γι αυτό και ισχύει το γνωστό ότι δεν δικαιούνται να ομιλούν όσοι ακολούθησαν επί σειρά ετών στο δρόμο των «ημετέρων».
Το αν θα αλλάξει, τι θα αλλάξει και πότε θα αλλάξει στο σύστημα των «ημετέρων», εξαρτάται από την ίδια την κοινωνία, που οφείλει επιτακτικά να το απαιτήσει και να το κάνει σημαία αιτημάτων της προς κάθε πολιτικό. Αν κάποιοι περιμένουν τις αλλαγές αυτές ως μάνα εξ ουρανού τότε γι αυτούς ισχύει το ζήσε Μάη να φας τριφύλλι.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2007

Εδώ και τώρα εξιχνίαση του εγκλήματος στα ασφαλιστικά

Σε μια εποχή που τα ασφαλιστικά ταμεία δυσκολεύονται να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, σε μια περίοδο ανομβρίας για το ασφαλιστικό σύστημα, σε χαλεπούς καιρούς για την παροχή αξιοπρεπών συντάξεων, κάποιοι βρήκαν ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή για να κάνουν «παιχνίδια» με τα ισχνά αποθεματικά αυτών των ταμείων.
Αυτή και μόνο είναι εικόνα μιας σαθρής κοινωνίας, με χαμηλά αντανακλαστικά, όταν μπορούν ορισμένοι την κλέβουν με αυτό τον αναίσχυντο τρόπο. Το γεγονός ότι μια προμήθεια των πέντε εκατομμυρίων ευρώ έφυγε σε μετρητά από την Τράπεζα της Ελλάδος, χωρίς κανείς να αντιδράσει, χωρίς κανείς να υποψιαστεί ότι κάτι ύποπτο σημαίνει αυτή η ενέργεια, τι άλλο μπορεί να σημαίνει, από πλήρη παραίτηση κάθε αντίδρασης όλων όσων είδαν, άκουσαν ή μπλέχθηκαν με οιονδήποτε τρόπο σε αυτήν την υπόθεση.
Πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία βοούν για τις «παράγκες» που έχουν στηθεί γύρω από τα πρόσωπα της εξουσίας για να φτιάξουν τέτοιου είδους παιχνίδια. Αγορές και πωλήσεις ομολόγων χωρίς σαφή εντολή για το συγκεκριμένο ύψος τους, προμήθειες που φτάνουν το 5% ξεπερνώντας κατά πολύ το σύνηθες που βρίσκεται μεταξύ 0,1-0,3%, τι άλλο μπορούν να σημαίνουν, από μια παράνομη συναλλαγή.
Τι είδους συμμορίες είναι αυτές που έχουν κατακλύσει τη δημόσια ζωή του τόπου, που εκμεταλλεύονται κενά του νόμου, για τα οποία είναι υπεύθυνοι όσοι ασκούν ή άσκησαν την εξουσία προκειμένου να κάνουν τρελές «μπίζνες» σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Μέχρι πότε οι ευθύνες θα αρχίζουν και θα τελειώνουν στις διορισμένους και δεν θα αγγίζουν όσους τους διόρισαν. Αυτό το άθλιο συγγενολόι που εγκαθίσταται σαν στενός κορσές πάνω μας, καταλαμβάνοντας χιλιάδες θέσεις εξουσίας πότε θα αντικατασταθεί από ειδικούς και υπεύθυνους ανθρώπους που θα λογοδοτούν σε συντεταγμένα όργανα της πολιτείας.
Κανείς δεν παραγνωρίζει τα πραγματικά προβλήματα, όπως το δημογραφικό που έχει κατεβάσει τη σχέση συνταξιούχων προς τους ασφαλισμένους στο ένα προς δύο, ούτε το γεγονός της διεύρυνσης του προσδόκιμου ζωής. Όπως κανείς δεν ξεχνάει τα άτοκα κατατεθειμένα για πολλές δεκαετίες χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων και τον πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα κατακερματισμό τους σε πολλές δεκάδες ΝΠΔΔ, με αποτέλεσμα ένα ιδιαίτερα υψηλό κόστος λειτουργίας.
Σε όλα αυτά ήρθε και το κερασάκι, αυτό της κομπίνας με τις σκανδαλώδεις προμήθειες που κάποιοι επιχειρούν να καλύψουν με κενά στο νομοθετικό σύστημα και ισοζύγια ευθυνών.
Οι υπεύθυνοι όσο ψιλά κι αν βρίσκονται είναι ανάγκη να αποκαλυφθούν. Το σκάνδαλο και η βρωμιά που υποκρύπτει δεν πρέπει να χαθεί στη λήθη του χρόνου, κάτι που συμβαίνει συνήθως στη χώρα μας.
Γιατί η πολιτική σπέκουλα σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι ικανή σε μια τέτοια καραμπινάτη απάτη, που συνδέει πρόσωπα με φορείς της εξουσίας, να μείνει άγος, αν δεν διαλευκανθεί, πάνω στα κεφάλια όλων μας.

Κυριακή 18 Μαρτίου 2007

Όταν οι αριθμοί δεν ευημερούν οι πολίτες υποφέρουν

Ο πληθωρισμός μπορεί να παρουσιάζει μείωση τα τελευταία δύο χρόνια μια και φέτος βρίσκεται στο επίπεδο του 3% σε σχέση με το 3,2% το 2006 και 3,5% το 2005, εν τούτοις παραμένει ο υψηλότερος στη ζώνη του ευρώ κατά 1,2 ποσοστιαίες μονάδες. Οι διαπιστώσεις αυτές είναι του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και παρουσιάστηκαν στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής. Όπως όλοι γνωρίζουμε ο πληθωρισμός και η φορολογία ροκανίζουν τους μισθούς και τις αμοιβές των εργαζομένων με αποτέλεσμα να μιλάμε για ακρίβεια που έχει οδηγήσει το 22% του πληθυσμού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Είναι αλήθεια επίσης ότι ο πληθωρισμός που νιώθουμε όλοι στις τσέπες μας, είναι πολύ μεγαλύτερος του 3% και είναι απορίας άξιο πως καταφέρνουν στην Στατιστική Υπηρεσία να τον υπολογίζουν πολύ χαμηλότερα από το πραγματικό του επίπεδο. Πάντως και αυτά τα ποσοστά που παρουσιάζουν οι στατιστικές παραμένουν υψηλοί, μια και το ζητούμενο από τις χώρες της ζώνης του ευρώ βρίσκεται χαμηλότερα και πρέπει να κυμαίνεται κοντά στο 2%.
Ο μόνος θετικός δείκτης σε σχέση με τα κοινοτικά ζητούμενα που πάει καλά στη χώρα μας, είναι αυτός που αφορά τις αναπτυξιακές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας. Ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος της τελευταίας δεκαετίας διαμορφώθηκε στο 4,1% και σε αυτό το υψηλό ποσοστό συνέβαλαν τα μεγάλα έργα και φυσικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Η ανοδική πορεία συνεχίζεται, αλλά οφείλεται κυρίως στα μεγάλα δημόσια έργα, που συνεχίζονται τώρα στην περιφέρεια, πάντα με τη σημαντική χρηματοδότηση από το Γ’ ΚΠΣ, παρά σε άλλες μορφές ανάπτυξης από τον ιδιωτικό τομέα.
Εκεί που τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο είναι στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που από 7,4% του ΑΕΠ την πενταετία 2001-2005 σκαρφάλωσε στο 12,1% το 2006. Η σημαντική αυτή αύξηση οφείλεται στην αγορά πλοίων και φυσικά στη μεγάλη αύξηση της τιμής των καυσίμων. Μπορεί το εξωτερικό χρέος να μην έχει την βαρύτητα του παρελθόντος λόγω της υιοθέτησης του ευρώ, έχει όμως αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη και κατά συνέπεια στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Η αύξηση των επιτοκίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τον Δεκέμβρη του 2005 έως σήμερα κατά 1,75% και η προοπτική μιας ακόμη αύξησης κατά 0,25% έως τον προσεχή Ιούνιο, σε συνδυασμό με την αύξηση των επιτοκίων του ελβετικού φράγκου, έκαναν τα στεγαστικά δάνεια βαρύτερα για τους καταναλωτές.
Ένα από τα βασικά ζητούμενα, για να ορθοποδήσουν τα δημόσια οικονομικά, είναι να υπάρξει σημαντική μείωση του δημοσίου χρέους που σήμερα κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα και αναμένεται να επανακαθοριστεί με την αναπροσαρμογή των οικονομικών δεδομένων που έχει προτείνει η χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Όμως η αγωνία του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, οδηγεί κάθε χρόνο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, σε πωλήσεις μετοχών δημοσίων τραπεζών ή ΔΕΚΟ, με σκοπό να καλυφθούν τα ελλείμματα, πράγμα που σημαίνει ότι ξοδεύουμε περισσότερα από όσα εισπράττουμε.
Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης και ο περιορισμός της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, είναι θέμα που όλες οι πολιτικές δυνάμεις το παρουσιάζουν στις προγραμματικές τους δηλώσεις, στην πράξη όμως μένει στα χαρτιά μια και η κρατική μηχανή αδυνατεί να αυξήσει τα δημόσια έσοδα από αυτές τις πηγές. Ασφαλιστικό, η ισορροπία τιμών και μισθών, αλλά και οι πολυπόθητες μεταρρυθμίσεις, παραμένουν θέματα προς διερεύνηση από οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες της χώρας, μια και η επίλυσή τους θα αποδώσει τους καρπούς που οδηγούν στην ανάπτυξη.
Για την ώρα πολλά από αυτά παραμένουν διαπιστώσεις που προσεγγίζονται θεωρητικά, μια και η αντιμετώπισή τους είναι ιδιαίτερα δύσκολη μια και εμπεριέχει υψηλό πολιτικό κόστος.

Σάββατο 17 Μαρτίου 2007

Η σπαζοκεφαλιά της ανεργίας, πρόβλημα παρά την μείωση της

Στο θέμα της ανεργίας στάθηκε χθες στην ομιλία του στο 33ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ ο πρωθυπουργός λέγοντας «στο αίτημα αυτό οφείλουμε να ανταποκριθούμε όλοι θετικά». Και είναι φυσικό. Ακόμη και το Σύνταγμα αναφέρεται στην υποχρέωση της Πολιτείας για εξασφάλιση εργασίας.
Όμως τι ακριβώς όμως συμβαίνει στη χώρα μας και από τη μια έχουμε εργαζόμενους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, που ήρθαν μαζικά στην Ελλάδα την δεκαετία του ’90, από την άλλη πολλούς ανέργους και κυρίως νέους.
Κάποτε έλεγαν ότι προτιμούνται οι αλλοδαποί, γιατί πληρώνονται με μικρότερες αμοιβές και παρέχουν μαύρη εργασία, δηλ. είναι ανασφάλιστοι. Αυτό συνέβη τα πρώτα χρόνια της παρουσίας τους στην χώρα μας. Αργότερα τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν και οι αμοιβές εξισώθηκαν. Παράλληλα επειδή οι άδειες παραμονής συνδυάστηκαν με την ασφάλιση των μεταναστών το «πλεονέκτημα» για την απασχόληση τους έπαψε να υπάρχει. Η αλήθεια για το πρόβλημα δεν βρίσκεται σήμερα στη μαύρη εργασία. Βρίσκεται στο γεγονός ότι οι Έλληνες μαζικά τα τελευταία χρόνια αποφεύγουν τις χειρονακτικές εργασίες, είτε είναι αγροτικές, είτε τεχνικές και επιθυμούν να απασχοληθούν στις υπηρεσίες.
Η Πολιτεία από την πλευρά της δημιούργησε πολλά νέα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης που δημιουργούν στους νέους προσδοκίες για απασχόληση στον τομέα των υπηρεσιών, με σαφή προτίμηση το δημόσιο.
Όμως αυτά τα χρόνια δεν αυξήθηκαν ανάλογα με τη ζήτηση οι θέσεις στις υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να έχουμε πλεόνασμα προσφοράς από την πλευρά των εργαζομένων σε σχέση με τις θέσεις.
Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα είναι πολλοί. Ένας από αυτούς η δημιουργία πολλών νέων σχολών ανωτάτης εκπαίδευσης, χωρίς ανάλογες μελέτες για τις ανάγκες της αγοράς, με κριτήριο την ενίσχυση της οικονομίας μικρών επαρχιακών πόλεων και την παράλληλη ικανοποίηση του πιεστικού αιτήματος της κοινωνίας για μεγαλύτερο αριθμό εισακτέων στα ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας.
Η αύξηση των πτυχιούχων δημιούργησε πολλούς νέους ανέργους από τον χώρο αυτό, μια και δεν υπάρχει αντίστοιχη ανάπτυξη στον τομέα των υπηρεσιών, μολονότι προς αυτή την κατεύθυνση οδηγούνται οι σύγχρονες κοινωνίας.
Και δεν υπάρχει ανάπτυξη, γιατί το κράτος παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες παραμένει δυσκίνητο, γραφειοκρατικό και εν πολλοίς ευάλωτο σε φαινόμενα διαφθοράς.
Τα αντικίνητρα αυτά εμποδίζουν πολλούς να επενδύσουν σε μια αγορά που παρουσιάζει ένα ακόμη σημαντικό μειονέκτημα, που είναι το ασταθές φορολογικό σύστημα.
Η μαζική μετακίνηση τα τελευταία χρόνια από τις χειρονακτικές εργασίες σε αυτές της παροχής υπηρεσιών, είχαν σαν αποτέλεσμα από τη μια πλευρά να καλυφθούν τα κενά από τους οικονομικούς μετανάστες και από την άλλη να υπάρχει άφθονη προσφορά εργασίας σε τομείς περιορισμένης ζήτησης. Το θέμα αυτό παραμένει σοβαρό στην Ελλάδα που θέλει να συγκρατήσει τον πληθυσμό της και λόγω δημογραφικού, από μια πιθανή μαζική μετανάστευση για παροχή υπηρεσιών σε άλλες χώρες της Ε.Ε.

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2007

Η Ελλάδα της προόδου και η Ελλάδα της μιζέριας

Χθες είχαμε την ευκαιρία να δούμε δύο διαφορετικές όψεις και εικόνες αυτής της χώρας.
Από τη μια την Ελλάδα να βρίσκεται στο επίκεντρο της διεθνούς επικαιρότητας, με αφορμή την υπογραφή στην Αθήνα της ιστορικής συμφωνίας για την δημιουργία του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και από την άλλη ένα ακόμη συλλαλητήριο διαμαρτυρίας για το νέο νόμο-πλαίσιο των ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Το γεγονός ότι η υπογραφή της συμφωνίας πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, αναβαθμίζει την χώρα μας, τόσο σε περιφερειακό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, μια και το πετρέλαιο που θα διοχετεύεται από τον αγωγό θα κατευθύνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Η ιδιαίτερη βαρύτητα προκύπτει από την παρουσία στην υπογραφή της συμφωνίας του Προέδρου Πούτιν και των Πρωθυπουργών Ελλάδος και Βουλγαρίας.
Απέναντι σε αυτά τα μεγάλα και σημαντικά, η εσωτερική μιζέρια έχει να αντιπαραθέσει την ελληνική ασυνεννοησία για το καλύτερο μέλλον της παιδείας. Στις κυβερνητικές προτάσεις του περασμένου Ιουνίου, η αξιωματική αντιπολίτευση ουδέν αντέτεινε και φρόντισε να αποχωρήσει χωρίς να εμφανίσει για έξι μήνες μια κάποια δική της θέση, ενώ τα δύο κόμματα της αριστεράς πεισματικά αρνήθηκαν κάθε αλλαγή, μια και η αξιολόγηση δεν βόλευε ορισμένους κομματικούς φίλους που έγιναν καθηγητές με τις μεταβατικές διατάξεις του ν.1268/82 και με διδακτορικά που ήταν συρραφή έργων τρίτων.
Κάποιες πρυτανικές αρχές που φοβούνται την αυτονομία, δεν την αντέχουν μια και πέφτει βαριά για τους ώμους τους, τον προγραμματισμό και τέλος τη δημόσια παρουσίαση του ερευνητικού έργου τους, δεν κατέθεσαν κι αυτές την ώρα που έπρεπε, καμιά πρόταση και όταν ήρθε η ώρα της αλήθειας δηλ. το κείμενο του νομοσχεδίου μπροστά τους, επιχείρησαν να το παγώσουν ζητώντας εξάμηνη πίστωση χρόνου και στη συνέχεια όταν ψηφίστηκε το έστειλαν στο πυρ το εξώτερο, με το αιτιολογικό ότι είναι αντισυνταγματικό και ανεφάρμοστο.
Όσο για τους ελάχιστους συνδικαλισμένους, αυτοί που σέρνουν το χορό μια και μοναδικός τους στόχος είναι να διατηρηθεί το σημερινό ξέφραγο αμπέλι, αντιδρούν λέγοντας ποια αξιολόγηση, ποιοι ευρωπαίοι θα μας πουν τι θα κάνουμε, ποιος έλεγχος θα γίνει στα ερευνητικά κονδύλια. Αυτά λένε τα θέλουν οι εταιρίες για να υποτάξουν τα πανεπιστήμια στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Τώρα αν το MIT, ή το Χάρβαρντ στις ΗΠΑ , το Κέιμπριτζ και το Όξφορντ, που συνεργάζονται με επιχειρήσεις, έχουν υποταγεί στα κελεύσματα των εταιριών, αυτό δεν ενδιαφέρει. Εδώ είναι Βαλκάνια, συγνώμη Ελλάδα και όλα μπορούν να συμβούν. Γι αυτό και πρέπει να μείνουν όλα ως έχουν κι ας αφήσουμε τα πανεπιστήμια να βρίσκονται έξω από κάθε λίστα αξιολόγησης.
Από την άλλη πλευρά ο αγωγός αποτελεί έναν εναλλακτικό δρόμο διόδου των πετρελαίων από τη Ρωσία και την Κασπία από αυτόν του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων και καθιστά την χώρα μας στρατηγικό εταίρο μιας μεγάλης χώρας.
Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν είδε με ευχαρίστηση τη συμφωνία, μολονότι την εξυπηρετεί μια και προσφέρει αποσυμφόρηση των στενών μειώνοντας έτσι το ενδεχόμενο ρύπανσης, σημαίνει ότι βλέπει τον γεωστρατηγικό σκέλος και όχι το περιβαλλοντολογικό και το πρακτικό όφελός της.
Είναι προφανές ότι ο αγωγός είναι ένας ενεργειακός δρόμος που κάνει τη χώρα μας έναν σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα της διακίνησης των υδρογονανθράκων. Και αυτός ο ρόλος αποτελεί σημαντικό πλεονέκτημα στην διεθνή σκακιέρα. Γλυκόπικρη διαπίστωση το πόσο ικανή είναι η χώρα μας για τα μεγάλα αλλά και τα μηδαμινά. Και είναι ένα ερώτημα που η απάντηση αφορά όλους τους πολίτες, για το ποια Ελλάδα θέλουμε.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2007

Συμφωνία που ανοίγει δρόμους και προοπτικές

Στο παρελθόν υπήρχαν οι δρόμοι του μεταξιού που ξεκινούσαν από την Κίνα και έφταναν στις αγορές της Ευρώπης, για να ντύσουν με τα υψηλής ποιότητας υφάσματα τους λαούς της γηραιάς ηπείρου.
Σήμερα οι εποχές άλλαξαν και οι μεταφορές γίνονται όχι μόνο από την ξηρά και τη θάλασσα, αλλά και από τον αέρα με τα σύγχρονα αεροπλάνα. Οι δρόμοι τώρα δεν αφορούν το μετάξι, αλλά το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Οι αγωγοί συνδέουν τις χώρες της κεντρικής Ασίας και τη Ρωσία με την Ευρώπη. Την κεντρική Ασία προωθούν οι ΗΠΑ που έχουν συνάψει με τις χώρες της περιοχής προνομιακές σχέσεις, επιδιώκοντας έτσι να περιορίσουν την ρωσική επιρροή στην Ευρώπη.
Από την πλευρά της η Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπει την Ρωσία, ως τον πλέον αξιόπιστο προμηθευτή για να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες της σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Με αγωγούς φέρνει στην πόρτα της Ευρώπης τον ενεργειακό της πλούτο.
Η αστάθεια στη Μέση Ανατολή, ο πόλεμος στο Ιράκ και οι κυρώσεις στο Ιράν, έχουν κλείσει πολλές στρόφιγγες που χρησιμοποιούσε στο παρελθόν η Ευρώπη. Γι αυτό και τώρα βλέπει στη Ρωσία τη λύση του ενεργειακού της προβλήματος. Από την άλλη πλευρά ο Πρόεδρος Πούτιν επιδιώκει να προσεγγίσει μέσω του ενεργειακού την Ευρώπη, γιατί πέρα από την άφθονη κατανάλωση, που η Ευρώπη υπόσχεται, πληρώνει και δεν έχει σχέση με την Ουκρανία και την Λευκορωσία, αποτελόντας έναν αξιόπιστο σύμμαχο σε μια μελλοντική στενότερη σχέση ανάμεσα στην Ε.Ε. και τη Ρωσία.
Οι δρόμοι του φυσικού αερίου και του πετρελαίου ενώνουν την Άπω Ανατολή με τη Δύση και είναι οι σύγχρονοι οδοί επικοινωνίας της Ασίας με την Ευρώπη. Αυτή τη σχέση δεν την θέλουν ιδιαίτερα στενή οι ΗΠΑ, που προωθούν εναλλακτικούς προμηθευτές, όπως είναι το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν, πιέζοντας τους Ευρωπαίους να τους προτιμήσουν. Οι αγωγοί αυτοί αποτελούν και ένα φραγμό σε μια νέα ψυχροπολεμική σχέση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση.
Είναι προφανές ότι σημερινή παρουσία του Προέδρου Πούτιν στην υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη δείχνει και το μεγάλο ενδιαφέρον του Ρώσου ηγέτη γι αυτή την ανάπτυξη των δρόμων του πετρελαίου.
Η χώρα μας οφείλει να μην βάζει όλα τα αυγά της εξωτερικής της πολιτικής στο ίδιο καλάθι, γνωρίζοντας ότι οι ΗΠΑ στα εθνικά μας θέματα έχουν ουδέτερη έως αρνητική στάση. Τα ρωσικά συμφέροντα που εμπλέκονται στον αγωγό που εκτείνεται κατά μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων, θα αποτελέσουν, όπως είναι φυσικό ένα ακόμη ανάχωμα, στην δεδομένη επεκτατική πολιτική της Άγκυρας.
Η προμήθεια πετρελαίου από πολλές πηγές, η ανάπτυξη δικτύου φυσικού αερίου, αλλά και η αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μπορούν να αποδώσουν στη χώρα μας οικονομικότερο κόστος παραγωγής, άρα και φθηνότερες τιμές προϊόντων.
Τα οφέλη είναι πολλαπλά, αρκεί να υπάρξει πολιτική βούληση για την αξιοποίηση τους.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007

Ο σεβασμός στη Δημοκρατία, ζητούμενο της εποχής μας

Εξοργίζει πολλούς εχέφρονες πολίτες αυτής της χώρας, στο απέραντο φρενοκομείο υπάρχουν και τέτοιοι, η άποψη κάποιων πανεπιστημιακών που αναφέρουν ότι ο νόμος για την παιδεία που ψηφίστηκε χθες από το κοινοβούλιο δεν θα εφαρμοστεί.
Αυτό σημαίνει άρνηση των αρχών της δημοκρατίας, σημαίνει ότι ο καθένας που δεν συμφωνεί σε έναν κανόνα της Πολιτείας δηλώνει ότι δεν τον εφαρμόζει και από εκεί και πέρα, μπορεί να κάνει ότι του αρέσει.
Προχθές σε τηλεοπτικό κανάλι πανεπιστημιακός αναρωτήθηκε «μπράβοι της νύχτας είμαστε» που λέμε δεν θα εφαρμόσουμε νόμο του κράτους. Ενώ χθες ο Θ. Πάγκαλος, επίσης σε τηλεοπτική εκπομπή καταφέρθηκε εναντίον όσων δηλώνουν ότι δεν θα εφαρμόσουν το νόμο και πρόσθεσε, ότι αυτό αναπέμπει στο «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», δηλαδή εξήγησε στο δίκιο της συγκεκριμένης διαδήλωσης, που αναπέμπει στο συγκεκριμένο κόμμα, που σημαίνει κατάλυση της Δημοκρατίας, για να προσθέσει ότι τα δύο κόμματα της αριστεράς αγνοούν τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Οι δηλώσεις αυτές του Θ. Πάγκαλου προκάλεσαν την παράλληλη αντίδραση ΚΚΕ και ΣΥΝ. Το μεν ΚΚΕ έμπλεξε στην ανακοίνωση του, την ελληνική επανάσταση, ναι του 1821, με το σημερινό σθεναρό μέτωπο των ολίγων συνδικαλισμένων καθηγητών εναντίον του νόμου-πλαισίου. Τι να κάνουμε, κάποιοι φαίνεται ότι επιμένουν να μπλέκουν τον Φάντη με το ρετσινόλαδο. Ο Α. Αλαβάνος από την πλευρά του, τον οποίο δεν δέχεται η Α. Παπαρήγα να συζητήσουν την κρίση στην παιδεία, προχώρησε λίγο περισσότερο, καλώντας τον Γ. Παπανδρέου να διαφοροποιηθεί από τις θέσεις του Θ. Πάγκαλου που σημαίνει με απλά λόγια, ότι ζήτησε από τον αρχηγό του κόμματος να τραβήξει το αυτί σε έναν βουλευτή που είπε ελεύθερα την άποψή του.
Αν αυτή είναι δημοκρατική συμπεριφορά αρχηγού κόμματος, που δεν σέβεται την ανεξαρτησία της γνώμης ενός εκλεγμένου από το λαό βουλευτή, ας το κρίνει κάθε εχέφρων πολίτης.
Ο Θ. Πάγκαλος όμως αναφέρθηκε και στις μειοψηφίες τόσο των πανεπιστημιακών, όσο και των φοιτητών που επιμένουν να κρατούν τα πανεπιστήμια κλειστά, προσθέτοντας ότι δεν μπορεί σήμερα να μπει στο πανεπιστήμιο, ούτε να περάσει απέξω, ενώ δεν έχει δυνατότητα να περπατήσει σε ορισμένες συνοικίες της Αθήνας.
Το ερώτημα που τίθεται ακούγοντας όλα αυτά να τα λέει ένας βουλευτής και πρώην υπουργός, που προέρχεται από την αριστερά, είναι που φτάσαμε και που πάμε. Γιατί βλέποντας επίσης από την τηλεόραση προχθές το πλάνο του γραμματέα της ΟΛΜΕ να κάνει εφόρμηση εναντίον των ΜΑΤ και να ηγείται της επίθεσης των ροπαλοφόρων, είναι αν κάποιοι έχουν νοσταλγήσει τον Δεκέμβριο του 1944, στο ίδιο σημείο, στο Σύνταγμα και επιδιώκουν να γυρίσουν με την ανεύθυνη συμπεριφορά τους, το ρολόι της ιστορίας εξήντα και πλέον χρόνια πίσω. Αν φλερτάρουν με φαντασιώσεις εμφυλιοπολεμικές που κατέστρεψαν τη χώρα περισσότερο από την γερμανική κατοχή.
Αν κάποιες συμπεριφορές, όσων αρνούνται την αρχή της πλειοψηφίας, είναι το πρότυπο και το μοντέλο τους, τότε δυστυχώς έχουν πάρει διαζύγιο με την δημοκρατία. Και είναι κρίμα, να παρασύρουν κάποιους νέους, εκμεταλλευόμενοι υπαρκτές αγωνίες τους, για το επίπεδο των σπουδών τους και το τι μέλλει γενέσθαι όταν θα αποφοιτήσουν οδηγώντας τους σε παρατεταμένες κινητοποιήσεις, που κρατούν τα πανεπιστήμια κλειστά εμποδίζοντας τη συνέχιση των σπουδών τους, που παραμένουν στάσιμες εδώ κι ένα χρόνο.

Τρίτη 13 Μαρτίου 2007

Τα διαφορετικά προβλήματα κυβέρνησης - αντιπολίτευσης

Τα όρη και τα άγρια βουνά έχει πάρει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με ομιλίες και περιοδείες ανά την Ελλάδα, μολονότι οι εκλογές δεν είναι για την ώρα ορατές, ενώ στην Αθήνα η κυβέρνηση σπαζοκεφαλιάζει προσπαθώντας να λύσει το γρίφο που αναφέρεται από τη μια στο άνοιγμα των πανεπιστημίων και από την άλλη στον περιορισμό της δράσης των κουκουλοφόρων. Γιατί καλά είναι τα πολιτικά πυροτεχνήματα που εκτοξεύονται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι απαντήσεις της κυβέρνησης, καλό και το γεγονός ότι η κοινή γνώμη, για την ώρα στην πλειοψηφία της αγανακτεί με τα όσα συμβαίνουν στους δρόμους της Αθήνας, όμως στο βάθος του χρόνου δεν ωφελούν το κόμμα της εξουσίας, μια και οι πολίτες θα αρχίσουν κάποια στιγμή να επικρίνουν την κυβερνητική απραξία.
Είναι προφανές ότι κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκονται σε λάθος κατεύθυνση. Η κυβέρνηση που πίστεψε ότι ψηφίζοντας το νόμο για την παιδεία θα επιτύχει τον κατευνασμό των παθών στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και αξιωματική αντιπολίτευση που κινείται προεκλογικά, χωρίς κάτι τέτοιο να συμβαίνει, κάνοντας την όλη αυτή κινητικότητα εκστρατεία, κενή περιεχομένου.
Από την άλλη πλευρά ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με τις περιοδείες του δεν φαίνεται να κλείνει τα εσωτερικά του μέτωπα. Η επόμενη μέρα σε περίπτωση ήττας του ΠΑΣΟΚ, που μοιάζει πολύ πιθανή, αν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις, βρίσκεται ήδη στα ερωτήματα προς τα στελέχη της αξιωματικής με τις απαντήσεις να ποικίλουν. Πιο πρόσφατη αυτή του Θ. Πάγκαλου που είπε μιλώντας σε κυριακάτικη εφημερίδα: «Μπορεί κάποιος να προτείνει να μην έχουμε ΠΑΣΟΚ να έχουμε κάτι άλλο. Να κάνουμε κάτι άλλο, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στην ελληνική ιστορία». Αυτά είπε ένας έμπειρος πολιτικός και πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη πλευρά σε αυτές τις απειλές, ο Γ. Παπανδρέου απαντά με προώθηση στις λίστες Επικρατείας, αλλά και στις εκλογικές περιφέρειες, νέων σε ηλικία και στα κοινά, που θέλει να προτάξει σε αντίβαρο των παλαιών, που θεωρεί βαρίδια γι αυτόν μια και κατά τον Πρόεδρο του Κινήματος απαιτούν εξουσία εδώ και τώρα χωρίς να αποβάλουν τα αρνητικά που κατέγραψε και για τα οποία τους καταψήφισε ο ελληνικός λαός. Στα νέα πρόσωπα οι παλιοί προβάλλουν τις αποτυχίες του αρχηγού τους, τόσο ως προς την επιλογή της Μαρίας Ματσούκα στην κορυφή του ευρωψηφοδέλτιου, όσο και ως προς τα πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος που τα θεωρούν χωρίς πείρα και γνώση που θα βοηθούσε το ΠΑΣΟΚ να ξεκολλήσει από τη δεύτερη θέση.
Και ενώ το ΠΑΣΟΚ περί άλλα τυρβάζει, για να αποφύγει την πιο καυτή συζήτηση που δεν είναι άλλη από το ποιοι φεύγουν και ποιοι μένουν στο νέο ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, στην κυβέρνηση σκέφτονταί να ανεβάσουν τον πήχη πάνω από τα χίλια ευρώ στα κατώτατα όρια σύνταξης, ως προαγγελία παροχών για το 2009, προκειμένου να υπερκεράσουν τα 950 ευρώ που προανήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου.
Καλές βεβαίως οι υποσχέσεις, αλλά καλό είναι και να μας πουν με πιο ασφαλιστικό που παραμένει ζητούμενο και ερωτηματικό, θα καλύψουν όλες αυτές τις παροχές. Γιατί αν το ταμείο είναι μείον, όπως ισχυρίζονται τώρα, που θα βρουν τα χρήματα; Εκτός αν μας τα δώσουν στη μια τσέπη και μας τα πάρουν από την άλλη…

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2007

Προφάσεις για να μην γίνει τίποτα στα Πανεπιστήμια

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που περίμεναν ότι με την ψήφιση του νομοσχεδίου για την παιδεία, θα ακολουθήσει μια κάποια εκτόνωση, ικανή να ανοίξει τα πανεπιστήμια που παραμένουν κλειστά εδώ και πολλές εβδομάδες. Όμως όσοι το περίμεναν έπεσαν έξω στις προβλέψεις τους. Ο νόμος ψηφίστηκε και τα ΑΕΙ-ΤΕΙ παραμένουν κλειστά. Σε τι εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση θα διερωτηθεί κάποιος που θέλει να βλέπει τα πράγματα μέσα από μια ώριμη και νηφάλια σκέψη; Φαίνεται ότι ορισμένοι, αν κρίνει κανείς και από το πάθος με το οποίο μάχονται από τα τηλεοπτικά παράθυρα, βλέπουν κάθε απόπειρα, έστω και αυτή τη μικρή που γίνεται μέσα από το νέο νόμο, ύποπτη και ικανή να ταράξει σημερινή απραξία, που την έχουν κάνει τρόπο ζωής στις μέρες μας.
Ακούνε αξιολόγηση και λένε τι είναι αυτό. Ποιος είναι ικανός να κρίνει έναν καθηγητή; Θεωρούν ότι η κρίση που έγινε μια φορά όταν κατέθεσαν τα διδακτορικά τους είναι αρκετή και κάθε δεύτερη περισσεύει. Άλλο αν τότε το διδακτορικό έγινε με τη μέθοδο της συρραφής κειμένων τρίτων, έμπαζε από παντού, αλλά ας είναι καλά οι «φίλοι» και οι κομματικές παρέες που απέτρεψαν κάθε σκέψη για αμφισβήτηση της αυθεντίας του αντιγραφέα.
Άσυλο, και η δυνατότητα στις πρυτανικές αρχές να αποφασίζουν με πλειοψηφία; Αστεία πράγματα. Δεν έχουν πάρει ακόμη είδηση ότι στα πανεπιστήμια αποφασίζουν οι λίγοι και όχι οι πολλοί. Οι φοιτητές, ή τους ντοπάρουν με κούφια περιεχομένου συνθήματα και τους αποπροσανατολίζουν εκμεταλλευόμενοι την αγωνία τους για το επαγγελματικό τους αύριο, ή ορισμένοι είναι κι αυτοί στο κόλπο μια και βγάζουν ένα ολόκληρο πανεπιστήμιο δια της αντιγραφής, κάτι που έκαναν και οι ίδιοι στο παρελθόν, ή αν έχουν εξουσία μέσω συνδικαλιστικής ιδιότητας, εισπράττουν το πενταράκι ως προϊόν συναλλαγής σε αλισβερίσια που τους βάζουν σε υψηλότερα κόλπα, όπως αυτό των εκλογών για τις αρχές.
Στους κανόνες δεοντολογίας απαντούν τι είναι αυτό, ενώ την αξιολόγηση την απορρίπτουν με το αιτιολογικό ότι υπάρχει σε άλλο νόμο που τον έχουν βάλει ήδη στο .. ράφι.
Δεν θέλουν όμως και ασυμβίβαστο συγγένειας στα εκλεκτορικά σώματα και απορρίπτουν στις επιτροπές εξέλιξης και μονιμοποίησης μελών ΔΕΠ πρόσωπα από άλλα ΑΕΙ επειδή θα υπάρχει …κόστος για την μετακίνηση τους. Αυτά γίνονται ενδοοικογενειακά για να μην μαθαίνουν και τα κουσούρια μα ς οι απέξω.
Τώρα τι φταίει για όλα αυτά ο δόλιος φοιτητής που αγωνίζεται για να σπουδάσει και οι γονείς του που κάνουν τεράστιες οικονομικές θυσίες γι αυτό δεν ενδιαφέρει τους βολεμένους που θέλουν μιαν άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση που να μην επιδιώκει ισοτιμία τίτλων και κοινές αξιολογήσεις, που να μην βάζει υψηλότερα τον πήχη των σπουδών, που να μην θέλει πραγματική έρευνα, αλλά να διαθέτει μόνο τα χρήματα για να τα ξεκοκαλίζουν οι παρέες.
Και μετά κάποιοι διατείνονται ότι δεν είμαστε Βαλκάνιοι … Άντε να πείσεις τους κουτόφραγκους για το αντίθετο.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2007

Τα όρια της ανοχής έχουν ήδη ξεπεραστεί εδώ και καιρό

Στην εποχή μας έννοιες και όροι μπερδεύονται. Οι λέξεις χρησιμοποιούνται συχνά για να αποδείξουν τα αναπόδεικτα. Όπως για παράδειγμα το τι σημαίνει ελευθερία. Είναι άραγε ελευθερία όταν διαμαρτύρομαι για κάτι που δεν μου αρέσει, να καίω και να καταστρέφω ότι βρω μπροστά μου; Είναι ελευθερία να παίρνω ένα καδρόνι ή μια πέτρα να την εκτοξεύω και όποιον πάρει ο χάρος; Έναντι ποίου αγαθού ισοπεδώνω τα πάντα;
Θα πει κάποιος, γιατί κινδυνεύει το αγαθό που λεγεται παιδεία. Δηλαδή πως κινδυνεύει, από την οριοθέτηση του ασύλου ή μήπως από την επιβολή ορίου στο χρόνο των σπουδών. Στην Αγγλία για παράδειγμα που όλα αυτά είναι οροθετημένα εδώ και καιρό, έχει η παιδεία οδηγηθεί στον όλεθρο και την καταστροφή; Φυσικά όχι. Ένας νόμος που επιχειρεί να βάλει υπό τον έλεγχο του κοινοβουλίου και κατά προέκταση της κοινωνίας τα πεπραγμένα των ΑΕΙ-ΤΕΙ είναι καταστροφικός για την παιδεία;
Και η λελογισμένη αντίδραση, πέρα από την θεμιτή, την απεργία και την διαδήλωση είναι να καταστρέφει κανείς στους χώρους του ασύλου, τα αγάλματα στα προπύλαια, να καίει τα φυλάκια και να βεβηλώνει τον χώρο του άγνωστου στρατιώτη. Να κάνει έφοδο στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη και να μην σέβεται ένα χώρο που για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας, έχει μια ιερότητα, μια και συμβολίζει τον ανώνυμο στρατιώτη που πολέμησε για την ανεξαρτησία αυτής της χώρας;
Όποιος εμφανίζεται σε μια διαδήλωση ζωσμένος με μολότοφ, φωτοβολίδες, σφεντόνες με μπίλιες, μάσκες και κράνη αλήθεια πηγαίνει για να διαδηλώσει ειρηνικά ή πάει σε πόλεμο;
Ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει σε όποιο θεό του αρέσει. Οφείλει όμως να σέβεται τα πιστεύω του διπλανού του και να απέχει από ενέργειες που μπορούν να τον θίξουν. Κι αυτό αφορά το προκλητικό κάψιμο της τεράστιας ελληνικής σημαίας στη Θεσσαλονίκη, αλλά και το ανάλογο περιστατικό που έγινε εντός του ασύλου, που κατά τα άλλα ισχύει για να προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Αν αυτά τα φαινόμενα έχουν καμιά σχέση, τόσο με το επίμαχο θέμα του νομοσχεδίου, όσο και με κάθε μορφής αίτημα για την αναβάθμιση της παιδείας, τότε θα πιστέψει κανείς ότι η μέρα είναι νύχτα και η νύχτα μέρα.
Από την άλλη μεριά αυτό το μοτίβο ότι η αστυνομία έκανε καλά τη δουλειά της, όταν κάθε φορά οι κουκουλοφόροι γνωστοί – άγνωστοι καταφέρνουν να καίνε να καταστρέφουν αυτοκίνητα να βεβηλώνουν ακόμη και χώρους που όλοι σεβάστηκαν και σέβονται, τότε τι να πει κανείς σε όλους αυτούς που επαναπαύονται, στις … δάφνες τους.
Η καθημερινή αναμέτρηση με τους κουκουλοφόρους και η επίτευξη από την πλευρά τους, ευρύτερων κάθε φορά στόχων, αφορά όχι μόνο την κυβέρνηση άλλα ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο.
Αν έχουν αποφασίσει να αυτοκαταργηθούν, να εξευτελιστούν, να αποδεχθούν συνθήματα «έλληνες είσθε και φαίνεσθε», που μας θέλουν να μεταβληθούμε σε πιθήκους, καλό είναι να αποσυρθούν από τα κοινά, γιατί φαίνεται γι αυτούς, αλλά και για κάποιους πανεπιστημιακούς είναι κενά και να πάνε στο σπίτι τους.
Τώρα τι θα κάνουμε με τις απολαβές τους, που είναι γι αυτούς το ζητούμενο; Για τις φανερές υπάρχουν οι συντάξεις, για τις αφανείς δεν αναλαμβάνουμε καμιά ευθύνη. Εξάλλου και η απληστία έχει τα όρια της…

Σάββατο 10 Μαρτίου 2007

Τα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος από την Ε.Ε.

Απαντήσεις σε μια σειρά ζητημάτων που οφείλει να αντιμετωπίσει πλέον κατάματα η διεθνής κοινότητα, πριν είναι πολύ αργά, κλήθηκαν να συζητήσουν οι «27» της Ε.Ε., στη χθεσινή συνάντησή τους στις Βρυξέλλες. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν μπορεί να περιμένει και οι επιπτώσεις του στο περιβάλλον είναι ήδη εμφανείς. Οι πάγοι που λιώνουν στον αρκτικό κύκλο, η απουσία βροχών και η ξηρασία που απειλεί ακόμη και τη χώρα μας, είναι τα πρώτα ορατά αποτελέσματα της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Οι «27» αποφάσισαν παρά τις αντιδράσεις ορισμένων εταίρων να δραστηριοποιηθούν στην δημιουργία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που θα καλύπτουν το 20% της κατανάλωσης. Για να υπάρξει αυτός ο συμβιβασμός οι «27» έβαλαν πολύ νερό στο κρασί τους. Οι αντιδράσεις ορισμένων χωρών, με πρώτη τη Γαλλία που διαθέτει ένα εκτεταμένο δίκτυο εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος με την χρήση πυρηνικής ενέργειας, απέδωσαν τον συμβιβασμό που εντάσσει τα πυρηνικά στα καθαρά υλικά για την παραγωγή ενέργειας.
Οι κλιματικές αλλαγές και η υπερθέρμανση του πλανήτη επιβάλλουν άμεσες ενέργειες από τις κυβερνήσεις. Το γεγονός ότι μετα τη συμφωνία του Κιότο, που θέτει περιορισμούς στην αλόγιστη κατανάλωση ενέργειας, ήρθε και η Ε.Ε. να βάλει τους δικούς της φραγμούς και να ενθαρρύνει περαιτέρω τη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που τις όρισε στο 20% έως το 2020, είναι κάτι σε μια εποχή που το περιβάλλον κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Ο στόχος να μειωθούν οι εκπομπές ρύπων κατά 30% την προσεχή δεκαετία, μπορεί να μοιάζει με υπέρμετρα φιλόδοξος, άλλα είναι καλύτερα ο πήχης να βρίσκεται ψιλότερα παρά χαμηλότερα.
Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η χώρα μας εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της, μια και ήδη καλύπτει ένα 7% τις κατανάλωσης της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.
Στην Ελλάδα όπως είναι γνωστό δεν υπάρχουν πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας. Παρά την αντίθεση της κοινής γνώμης στην εγκατάσταση τους, εν τούτοις υπάρχουν σκέψεις για την δημιουργία τέτοιων εργοστασίων, όπως φάνηκε από πρόσφατη μυστική μελέτη που αφορούσε την περιοχή της Θράκης.
Η χρήση του πετρελαίου για την παραγωγή ενέργειας δεν είναι μόνο ασύμφορη οικονομικά, λόγω του υψηλού κόστους που έχει στις μέρες μας ο μαύρος χρυσός, μολύνει παράλληλα υπέρμετρα και το περιβάλλον. Γι αυτό και ο περιορισμός της χρήσης του στις μέρες μας είναι το ζητούμενο, με τη χρήση ανανεώσιμων πηγών, ανάμεσα σ αυτές και της βιοκαλλιέργειας.
Βεβαίως θέμα για τη χώρα μας είναι η εκτεταμένη χρήση του λιγνίτη από την ΔΕΗ στα εργοστάσια της Κοζάνης και της Πτολεμαϊδας.
Γι αυτό άλλωστε και η ΔΕΗ αναγκάζεται η αγοράζει καθαρούς ρύπους από το εξωτερικό για να ισοσκελίσει το ισοζύγιο που λόγω λιγνίτη είναι αρνητικό γι αυτήν.
Το περιβάλλον όμως και η προστασία του, δεν είναι μόνο υπόθεση των κυβερνήσεων, είναι και υπόθεση όλων μας.

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2007

Ναρκοθετημένος ο νέος νόμος για την παιδεία

Η κυβέρνηση ελπίζει στην εκτόνωση της κρίσης στα πανεπιστήμια μετά την ψήφιση του νόμου για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, την ώρα που οι ορκισμένοι εχθροί του δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν με αμείωτη ένταση τις κινητοποιήσεις τους.
Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που ένας νόμος για την παιδεία στη χώρα μας συναντά την σφοδρή αντίδραση μερίδας καθηγητών και φοιτητών. Συνέβη και παλαιότερα μετα τη μεταπολίτευση, τόσο επί κυβερνήσεων Ν.Δ., όσο και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.
Είναι προφανές, με δεδομένη και την ραθυμία των πρυτανικών αρχών, ότι μόνο σε θέματα που υπάρχουν αναγκαστικές διαδικασίες στο νέο νόμο θα εφαρμοσθούν ορισμένα άρθρα του. Όπως, για παράδειγμα στον τετραετή προγραμματισμό, που θα συνεπάγεται και αύξηση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων. Σε άλλα θέματα, όπως αυτό του χωροταξικού ορισμού του ασύλου, ποιος πιστεύει ότι οι πρυτανικές αρχές θα τολμήσουν να το ορίσουν. Αν το κάνουν, κινδυνεύουν να δουν το γραφείο τους… κτισμένο. Το πόσοι παίρνουν αυτές τις «επαναστατικές» αποφάσεις δεν έχει σημασία.
Το θέμα είναι το κλίμα. Και το κλίμα, κι αυτή είναι η μαύρη αλήθεια, τρομοκρατεί τους καθηγητές που κατέχουν διοικητικές θέσεις και στο τέλος κάνουν πίσω κι αυτό σημαίνει ότι δεν είναι καθόλου πιθανή η εφαρμογή του μεγαλύτερου μέρους του νέου νόμου για την παιδεία. Αλλά υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας, η εκλογή των πρυτανικών αρχών, που εξαρτάται από τους φοιτητές, κι αυτό κάνει πιο διστακτικούς όσους αναλαμβάνουν διοικητικά καθήκοντα.
Προχθές καμιά δεκαπενταριά άτομα μπήκαν στο χώρο που στεγάζεται η πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο ιστορικό κτίριο της οδού Πανεπιστημίου και έκαναν λέει συμβολική κατάληψη. Με το έτσι θέλω και χωρίς να ρωτήσουν κανένα. Φρόντισαν να στολίσουν και το φρεσκοβαμμένο κτίριο με εξυπνακίστικα συνθήματα του τύπου «να καταργηθεί το άσυλο … το βουλευτικό» και έδειξαν για μια ακόμη φορά, ότι ο πολιτισμός και η γνώση που επικαλούνται και υποτίθεται ότι επιδιώκουν δεν δικαιώνεται από τις πράξεις τους.
Οι νηφάλιες φωνές δυστυχώς δεν ακούγονται, ή πνίγονται από όσους δεν σέβονται το δημοκρατικό δικαίωμα του αντιλόγου.
Δεν λείπουν εκείνοι που στο όνομα του, να μην γίνει τίποτα, βολεύονται, μια και δεν έχουν επιστημονικό έργο να επιδείξουν, ενώ ορισμένοι από αυτούς λυμαίνονται χωρίς έλεγχο ως προς το επιστημονικό αποτέλεσμα, τα κονδύλια για την έρευνα.
Οι 200 γνωστοί-άγνωστοι έκαναν πάλι χθες το θαύμα τους με πέτρες σφεντόνες και φωτοβολίδες και προφανή στόχο να θρηνήσουμε θύματα, για να αποκτήσει προφανώς δραματική διάσταση η υπόθεση των μεταρρυθμίσεων στην παιδεία.
Γινεται αντιληπτό ότι κάποιοι έχουν μετατρέψει σε χαβαλέ το θέμα της παιδείας, Επιχειρηματολογούν υπέρ των θέσεων τους με γενικόλογες προτάσεις και προβαίνουν σε ανέξοδες ρητορικές διαπιστώσεις.
Το να καταστρέφει κανείς είναι εύκολο. Το να δημιουργήσει είναι το δύσκολό. Σ αυτό το περιβάλλον δεν περιμένει κανείς πολλά από το νέο νόμο και δεν μπορεί να είναι διόλου αισιόδοξος για το καλύτερο αύριο της παιδείας στον τόπο μας.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2007

Η αναμέτρηση αργεί, οι παροχές θα περιμένουν;

Έμμεσα πλην σαφώς χθες ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε, ότι οι επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα πραγματοποιηθεί στο τέλος της τετραετίας. Όταν έλεγε χθες στην ομιλία του ότι «οι μεταρρυθμίσεις θα συνεχιστούν και μετά τις εκλογές του 2008», δεν εννοούσε τίποτε άλλο από κανονική λήξη της θητείας και όχι πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Ήταν άλλωστε ιδιαίτερα εμφανής η ικανοποίηση στα πρόσωπα των βουλευτών, όταν άκουσαν των φράση που οριοθετούσε την προηγούμενη και γενικόλογη «στην ώρα τους».
Πέρα από την είδηση περί εκλογών, ο Κ. Καραμανλής υποστήριξε θερμά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, και επιτέθηκε, χωρίς να το κατονομάσει, στο ΠΑΣΟΚ αναφέροντας με νόημα, ότι προσποιούνται πως δεν κυβέρνησαν τον τόπο.
Μέσω της ομιλίας του στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός στην ουσία απάντησε, στα όσα είπε την περασμένη Κυριακή για την πορεία της κυβέρνησης, ο Γ. Παπανδρέου.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η επικοινωνιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ έχει στόχο τον Κ. Καραμανλή, με σκοπό προφανώς να κοντύνει τα υψηλά ποσοστά που δίνουν στο πρόσωπο του οι δημοσκοπήσεις , ενώ αντίθετα αυτή της Νέας Δημοκρατίας κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση, μια και δεν αναφέρθηκε στην ομιλία του ο πρωθυπουργός ούτε μια φορά στον Γ. Παπανδρέου. Αυτά είναι τερτίπια των επικοινωνιολόγων, των οποίων τις συμβουλές φαίνεται ότι τηρούν πιστά οι πολιτικοί αρχηγοί.
Επί της ουσίας τώρα ο Κ. Καραμανλής κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι χρησιμοποιεί «έωλα προσχήματα» και ότι «λένε και ξελένε» αναφερόμενος προφανώς στη στάση του Γ. Παπανδρέου στο άρθρο 16 του υπό αναθεώρηση Συντάγματος. Από την άλλη μεριά μίλησε για «καθιέρωση κατώτατης εθνικής σύνταξης», χωρίς να αναφερθεί σε αριθμούς, προφανώς για να απαντήσει στα 950 ευρώ που υποσχέθηκε στο πρόγραμμα του το ΠΑΣΟΚ.
Ο Κ. Καραμανλής αναφέρθηκε αναλυτικά στην ομιλία του στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, υπεραμύνθηκε των θετικών στοιχείων, προανήγγειλε αυτονόμηση του Λυκείου για την επόμενη τετραετία και επιτέθηκε στους καταληψίες λέγοντας ότι η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών παραβιάζεται από ανεξέλεγκτη βία.
Κατά τα άλλα ο πρωθυπουργός μίλησε εφ όλης της ύλης για τα πεπραγμένα της τριετίας και προανήγγειλε για την επόμενη εκτός από την ολοκλήρωση της αναθεώρησης του Συντάγματος, αλλαγές στη διοικητική δομή της χώρας, χωρίς να τις εξειδικεύσει, αλλαγές στο ασφαλιστικό και τέλος θωράκιση εναντίον της φτώχειας, κουβέντα που σηκώνει πολύ συζήτηση.
Είναι προφανές ότι μολονότι ο πρωθυπουργός με την ομιλία του επιμήκυνε το χρόνο της προσφυγής στις κάλπες, εν τούτοις στην ουσία απάντησε στα πυρά που εξαπέλυσε την Κυριακή από το Στάδιο Ειρήνης και φιλίας ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα άφησε πολλά παράθυρα ανοιχτά παροχών προς τους ασθενέστερους, που φαίνεται ότι θα είναι ένα σημαντικό πεδίο σύγκρουσης στην προεκλογική περίοδο των δύο μονομάχων.
Αν κρίνει κανείς από την προαναγγελία εκλογών για το 2008 μπορεί αβίαστα να οδηγηθεί στο συμπέρασμα, ότι ο Κ. Καραμανλής βάζει το ΠΑΣΟΚ στη βάσανο μιας παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, ποντάροντας στην κόπωση που συνεπάγεται μια δωδεκάμηνη τέτοιου είδους κινητικότητα, από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Έτσι οι εκλογές γίνονται επίκαιρες ως προς τον προσδιορισμό τους και ανεπίκαιρες ως προς την διεξαγωγή τους.

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007

Στα έργα και όχι στα λόγια οι ευαισθησίες για το περιβάλλον

Στα λόγια πάμε καλά. Αυτό προκύπτει από το πρόσφατο ευρωβαρόμετρο, σε σχέση με τις ανησυχίες των Ελλήνων, για την αλλαγή του κλίματος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Σύμφωνα με αυτήν, οι ελληνικές ανησυχίες καταλαμβάνουν την πρώτη θέση με ποσοστό 95% στην Ευρώπη των «27». Οι αλόγιστες ανθρώπινες δραστηριότητες μπορούν να οδηγήσουν το 35% της χώρας στην ερημοποίηση. Στα λόγια όμως ανησυχούμε, γιατί στα έργα άλλα κάνουμε. Από την διαχείριση των σκουπιδιών μέχρι την υπερκατανάλωση ενέργειας και τις υπερεντατικές καλλιέργειες, είμαστε όχι μόνο πίσω σε ευαισθητοποίηση, αλλά και έτοιμοι να αποδώσουμε ευθύνες στο κράτος ποτέ σε εμάς τους ίδιους, για την ανεύθυνη συμπεριφορά μας.
Οι Έλληνες, πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία του ευρωβαρομέτρου, είναι επίσης υπέρμαχοι της μείωσης της χρήσης πυρηνικής ενέργειας στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, και καλά κάνουν, αλλά δεν αξιοποιούν όσο θα έπρεπε, παρά τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, την αιολική και την ηλιακή ενέργεια με αποτέλεσμα να έχουμε μικρή απορροφητικότητα των κονδυλίων και να τρέχουμε να προλάβουμε τις προθεσμίες, για την αύξηση των ποσοστών που είμαστε υποχρεωμένοι να καλύψουμε.
Αντίθετα όταν τίθεται θέμα, αν οι έλληνες είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν περισσότερο για το ρεύμα που καταναλώνουν, με σκοπό να αναγκαστούν να κάνουν οικονομία, μόλις το 26% συμφωνεί. Πολύ απλά μπορεί να ανησυχούμε, δεν κάνουμε όμως κάτι, για να συμβάλουμε μέσω της μείωσης της κατανάλωσης, στην εξοικονόμηση ενέργειας. Θα πει κάποιος, μα μόνο οι πολίτες είναι υπεύθυνοι. Βεβαίως όχι, μια και η πολιτεία έχει τις δικές της ευθύνες. Δεν προώθησε την ανάπτυξη της παραγωγής ρεύματος από αιολική ενέργεια, φτιάχνοντας έγκαιρα έναν χάρτη των περιοχών που προτείνονται για την εγκατάστασή τους, έστησε αρχικά έναν άκρως γραφειοκρατικό μηχανισμό που εμπόδιζε στην πραγματικότητα τους ιδιώτες να δραστηριοποιηθούν σε αυτό τον τομέα και τέλος δεν ενεργοποίησε έγκαιρα την ΔΕΗ να αξιοποιήσει πέραν του λιγνίτη, που μολύνει το περιβάλλον και κάποτε τελειώνει, τον αέρα που υπάρχει άφθονος στη χώρα μας και είναι αναμφισβήτητα φιλικός προς το περιβάλλον.
Αλλά και στην διαχείριση των σκουπιδιών δεν έχει κάνει τίποτα η πολιτεία μια και οι ανεξέλεγκτες χωματερές είναι μια δυσάρεστη πραγματικότητα, η ανακύκλωση στα λόγια και η αξιοποίηση των λυμάτων μέσω πυρόλυσης ή παραγωγής λιπάσματος, ιδέες άγνωστες στον ελλαδικό χώρο.
Και οι πολίτες με τη σειρά τους έχουν τις ευθύνες τους, που πετάνε όπου τους αρέσει τα σκουπίδια τους και δεν πειθαρχούν σε κανόνες, όσο απλοί κι αν είναι αυτοί,ειδικότερα με τους μπλε κάδους της ανακύκλωσης.
H απειλή της ερημοποίησης δεν συγκινεί, μια και το νερό κατασπαταλάται είτε με τις υπερεντατικές καλλιέργειες, είτε με την απουσία πολλών και μικρών ταμιευτήρων νερού.
Πολίτες και πολιτεία οφείλουν να επιδείξουν τον πρέποντα σεβασμό στο περιβάλλον και να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τις επισημάνσεις των ειδικών, μια και τα φαινόμενα της ανεπανόρθωτης βλάβης δεν είναι υπόθεση εργασίας, αλλά πραγματικό γεγονός.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2007

Φρένο στις αλλαγές συνδικαλιστικές μειοψηφίες

Το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ είναι αντιδημοκρατικό, ανεφάρμοστο και αντισυνταγματικό. Όλα αυτά υποστηρίχθηκαν στη διάρκεια του τριήμερου συνεδρίου της ΠΟΣΔΕΠ. Το κερασάκι αναφέρει ότι οι συνδικαλισμένοι στην ομοσπονδία καθηγητές των Πανεπιστημίων, δεν πρόκειται να εφαρμόσουν το νόμο. Ποιους εκπροσωπεί όμως η ΠΟΣΔΕΠ; Το σύνολο των καθηγητών; Όχι βεβαίως, γιατί στους δώδεκα και πλέον χιλιάδες καθηγητές οι τρεις μόνο χιλιάδες είναι συνδικαλισμένοι στην ΠΟΣΔΕΠ και από αυτούς το 60% ψήφισε την διοίκηση που αγωνίζεται ακόμη και με ομιλίες στους φοιτητές στην διάρκεια των συνεδριάσεων τους, για την ανάγκη της συνέχισης των καταλήψεων δηλ. των κλειστών πανεπιστημίων.
Οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι η ΠΟΣΔΕΠ επ ουδενί δεν εκπροσωπεί το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας των καθηγητών μια εκφράζει ένα μικρό τμήμα των πανεπιστημιακών δασκάλων. Μιλούν για αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο, την ώρα που φέρονται κατά τρόπο προσβλητικό απέναντι στο κοινοβούλιο, όταν αρνούνται να μιλήσουν με τους εκπροσώπους του ελληνικού λαού στο ναό της δημοκρατίας.
Οι δημοκρατικοί πολίτες, σέβονται τις απόψεις των συντεταγμένων οργάνων της πολιτείας και δεν αρνούνται, όταν δεν τους βολεύει ή δεν τους συμφέρει,τους κανόνες και τους όρους του δημοκρατικού παιχνιδιού.
Παράδειγμα αυτού του σεβασμού των νόμων της συντεταγμένης πολιτείας έδωσε από αρχαιοτάτων χρόνων ο Σωκράτης, που αποδέχθηκε την εσχάτη των ποινών, μολονότι και άδικη ήταν και η ευκαιρία του δόθηκε να δραπετεύσει από την φυλακή.
Ακούστηκε από σύνεδρο της ΠΟΣΔΕΠ ότι το αντισυνταγματικό σκέλος του υπό ψήφιση νομοσχεδίου προκύπτει στο περί ασύλου άρθρο. Το να ζητάει, οι πρυτανικές αρχές να ορίσουν τους χώρους του ασύλου, σε μια εποχή που τα πανεπιστήμια δεν είναι οι παλιές προκαθορισμένες κτιριακές εγκαταστάσεις, είναι αντισυνταγματικό, ή μήπως ζούμε στην «δημοκρατία» της ομοφωνίας και όχι της πλειοψηφίας;
Από την άλλη πλευρά οι πανεπιστημιακές αρχές σε ρόλο Ποντίου Πιλάτου νίπτουν τας χείρας τους και ζητούν αναβολές και παγώματα του νομοσχεδίου, προφανώς μέχρι να το ξεχάσουμε.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι κάποιοι προφασίζονται χίλιες δυο δικαιολογίες, για να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, μια και δεν θέλουν να γίνει τίποτα και φυσικά να μην αλλάξει τίποτα. Οι θέσεις τους για αλλαγές είναι θολές και προβάλλουν αντιρρήσεις για τις αντιρρήσεις. Η παραπαιδεία , η ημιμάθεια η απουσία κάθε ελέγχου σε διδασκόμενους και διδάσκοντες τους βολεύει και απορρίπτουν σαν τον διάολο το λιβάνι, κάθε μορφής αξιολόγηση.
Γι αυτό δεν προσέρχονται στο διάλογο, γι αυτό δεν κάνουν καμιά ουσιαστική πρόταση και γι αυτό θέλουν αενάως να μελετούν τις προτάσεις για αλλαγές και να μην αποφαίνονται ποτέ, για το περιεχόμενό τους.
Ζούμε σε μια κοινωνία που οι λίγοι με επιδεξιότητα και μαεστρία, αυτό το γνωρίζουν καλά μπορούν να εμποδίζουν τους πολλούς να έχουν στον ήλιο της Ευρώπης μια καλύτερη μοίρα.

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2007

Οι εκλογές, τα κόμματα και οι παροχές προς τους πολίτες

Μεθαύριο συμπληρώνονται τρία χρόνια από τη νίκη της Ν.Δ. Το ΠΑΣΟΚ, πριν αλέκτωρ λαλείσαι τρεις, έσπευσε να ζητήσει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Απομένει ένας ακόμη ολόκληρος χρόνος μέχρι να λήξει η θητεία της σημερινής διακυβέρνησης και η εκλογολογία καλά κρατεί. Οι πολλοί πιστεύουν ότι οι κάλπες θα στηθούν το φθινόπωρο, λιγότεροι προβλέπουν την αναμέτρηση στο τέλος της προσεχούς άνοιξης και ελάχιστοι στοιχηματίζουν ότι ο Κ. Καραμανλής θα οδηγήσει το κυβερνητικό καράβι ως το τέλος της τετραετίας.
Η κρίση στην παιδεία θεωρούν οι θιασώτες της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, ότι είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Νέα Δημοκρατία να προστρέξει στις κάλπες με το αιτιολογικό ότι μικρές μειοψηφίες δημιουργούν προβλήματα στο έργο της κυβέρνησης.
Δεν είναι όμως λίγοι που θεωρούν μια τέτοια ενέργεια βεβιασμένη, που θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στο εκλογικό σώμα, που δεν θέλει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, μια και θα εμφανιστεί ως κυβερνητική αδυναμία
και από κάποιους θα ερμηνευθεί ως υποχώρηση στις δυνάμεις της απραξίας που βολεύονται με την σημερινή απαράδεκτη κατάσταση στην παιδεία.
Τυπικά και ουσιαστικά δεν υπάρχουν λόγοι επίσπευσης των εκλογών. Μπορεί να βολεύουν τον Οκτώβρη, όμως κανονικά αν το πολιτικό σύστημα θέλει να δείξει σεβασμό στους θεσμούς, αλλά και στα δημοσιονομικά, γιατί εκλογές σημαίνουν και σημαντικά έξοδα, οφείλει να τις διενεργήσει στο τέλος της τετραετίας. Γιατί βεβαίως δεν είμαστε Άγγλοι που τις κάνουν Πέμπτη, που είναι κανονική εργάσιμη ημέρα κι έτσι δεν επιβαρύνουν υπέρμετρα τον προϋπολογισμό τους και κατ επέκταση τον φορολογούμενο πολίτη. Σε μια χώρα που το βερεσέ, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα πάει σύννεφο, ποιος τα υπολογίζει αυτά, που συνεπάγονται πλήθος εξόδων. Κάποιοι τα βλέπουν και για ευκαιρία κοπάνας από τις δουλειές τους και κάποιοι άλλοι αφορμή για να πιέσουν τους υποψηφίους, προκειμένου να ικανοποιήσουν ρουσφέτια που χρονίζουν. Η σοβαρότητα περισσεύει και η χαλαρότητα στη χώρα μας ανθεί σαν την φαιδρά πορτοκαλέα.
Οι δημοσκοπήσεις που δίνουν ένα σταθερό προβάδισμα στη Ν.Δ., βοηθούν για χαλαρή αντιμετώπιση του θέματος των εκλογών από την κυβέρνηση.
Οι προγραμματικές όμως θέσεις του ΠΑΣΟΚ που παρουσιάστηκαν τις προηγούμενες ημέρες και το πακέτο των παροχών που περιέχουν, ανεξάρτητα από το ερωτηματικό για το που θα βρεθούν τα χρήματα για να ικανοποιηθούν, δημιουργούν για την κυβέρνηση ένα νέο πονοκέφαλο, την αναγκάζουν να απαντήσει, μια και δεν μπορεί να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια. Ήδη με αφορμή τα τρία χρόνια διακυβέρνησης από τη Ν.Δ. έχουν αρχίσει να εμφανίζονται από τον φιλικό προς την αξιωματική αντιπολίτευση Τύπο στοιχεία των προεκλογικών εξαγγελιών της κυβέρνησης που αφορούν θέματα της καθημερινότητας με αποτελέσματα διόλου κολακευτικά για το σημερινό κόμμα της εξουσίας.
Είναι προφανές ότι τα καλά νέα των δημοσκοπήσεων δεν αρκούν. Η προσέγγιση στα προβλήματα του πολίτη χρειάζεται μια νέα δυναμική. Οι ατέλειωτες ουρές για μια εξέταση, για μια ταυτότητα, για μια μεταβίβαση ακινήτου για παράδειγμα, δεν συνιστούν ένα σύγχρονο και κράτος του 21ου αιώνα. Και σ αυτά τα πρακτικά, όπως και σε πολλά άλλα, περιμένουν απαντήσεις οι πολίτες.

Κυριακή 4 Μαρτίου 2007

Ρεαλιστικά προγράμματα χωρίς να χαϊδεύουν αυτιά

Οι μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται από τις ανάγκες της κάθε εποχής και την εξέλιξη της, είναι πολλές φορές το ζητούμενο, όχι όμως και το αναμενόμενο. Κι αυτό γιατί οι βολεμένοι αντιδρούν και εμποδίζουν οποιαδήποτε αλλαγή, εν ονόματι μιας άλλης καλύτερης, που όμως δεν προτείνουν απλώς προβάλουν προσχηματικά ως αίτημα.
Έτσι ροκανίζουν τον πολιτικό χρόνο και οι όποιες καλές προθέσεις μένουν εκεί και στα βιβλία των προγραμμάτων, που αραχνιάζουν σε κάποια αποθήκη μέχρι να σταλούν για ανακύκλωση.
Το ΠΑΣΟΚ ολοκληρώνει σήμερα τον προγραμματικό του λόγο με την ομιλία του Προέδρου του κόμματος και ανοίγει τα προεκλογικά χαρτιά του, με αριθμούς και παροχές που ρίχνουν το γάντι στη Ν. Δ. και την καλούν να δώσει και εκείνη με τη σειρά της έγκαιρα, τις δικές της προτάσεις για την επόμενη τετραετία.
Υπάρχει βεβαίως το ερώτημα που αναφέρεται στο που θα βρεθούν τα χρήματα, για να υλοποιηθεί αυτό το πρόγραμμα παροχών, που έχει μιαν ενδιαφέρουσα κοινωνική διάσταση.
Γιατί τα 950 ευρώ στο ζευγάρι για σύνταξη είναι υπερδιπλάσιο του σημερινού, και το 5% για την παιδεία με προκαταβολή ένα δις επιπλέον, απαντούν σε σημερινά άμεσα ερωτήματα και αιτήματα τόσο των νέων όσο και των απόμαχων της εργασίας δεν μοιάζουν όμως ρεαλιστικά στην υλοποίησή τους.
Βεβαίως η αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των αδυνάτων που επικαλείται στο πρόγραμμά του το ΠΑΣΟΚ είναι μια θεωρητικά λογική προσέγγιση.
Όμως το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα κόμμα χωρίς κυβερνητική εμπειρία, και ασφαλώς γνωρίζει ότι το πείραμα της φορολόγησης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας του περίφημου ΦΜΑΠ ,που είναι ήδη εν ισχύ, ισχνά αποτελέσματα έχει αποδώσει, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να προσανατολίζεται στην κατάργησή του και στην επιβολή φόρων σε όλα τα ακίνητα.
Σε ότι αφορά την φορολόγηση των διανεμόμενων κερδών των εταιριών σαν εισόδημα φυσικών προσώπων, το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση από τις χιλιάδες που υπάρχουν στη χώρα μας, θα εμφανίσει τα κέρδη της και δεν θα τα διανείμει πριν με άλλες μορφές παροχών στους εταίρους της.
Η φορολόγηση των εξωχώριων εταιριών που όλοι γνωρίζουμε ως off shore companies, που είναι ένας τρόπος νομότυπης αποφυγής της φορολογίας των εχόντων, είναι μια διαδικασία ενδιαφέρουσα, αν μπορεί να επιβληθεί, χωρίς να υπάρξουν άλλες παρενέργειες δυσμενείς για την οικονομία.
Το κοινωνικό κράτος είναι βεβαίως για πολλούς το ζητούμενο. Αυτές τις θέσεις που εκφράζει όχι μόνο η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και άλλα κόμματα, είναι ερώτημα γιατί δεν εφαρμόσθηκε στα πολλά έτη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ.
Το αναδιανεμητικό περιεχόμενο του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, χωρίς αναλογιστική μελέτη, δεν μπορεί να εμφανιστεί αξιόπιστο, μια και δεν αποδεικνύει την δυνατότητα της εφαρμογής του.
Γιατί αν τελικά δοθούν παροχές χωρίς να υπάρχει εμφανής πηγή προέλευσης, τότε τα χρήματα θα αναζητηθούν από την άμεση και έμμεση φορολογία πράγμα που σημαίνει ότι όλοι και οι ασθενέστερες οικονομικά τάξεις, θα κληθούν να πληρώσουν, άρα δώρο άδωρο για τους ευπαθείς συμπολίτες μας.
Η δημοσιοποίηση πάντως νωρίτερα από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου του προγράμματος ενός μεγάλου κόμματος, δημιουργεί νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό, μια και θα αναγκάσει και τη Ν. Δ. να κάνει κάτι ανάλογο που σήμερα μόνο αποσπασματικά συζητάει.
Γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε υπάρχουν και τα καυτά θέματα, όπως το ασφαλιστικό, που μετακυλύουν τα μεγάλα κόμματα στο μέλλον.
Το τι μέλλει γενέσθαι ,για τέτοιας μορφής προβλήματα δεν ακούμε, μια και όλοι γνωρίζουν ότι συνεπάγονται επώδυνη διαχείριση.
Ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα είναι το ζητούμενο που όμως έχει όταν είναι αληθινό δυσβάστακτο πολιτικό κόστος.

Σάββατο 3 Μαρτίου 2007

Ποιότητα σπουδών και αριθμός εισακτέων στα ΑΕΙ

Ο αριθμός των εισακτέων σε κάθε πανεπιστημιακή σχολή βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία ανάμεσα σε αυτούς που προτείνονται από κάθε ίδρυμα και σε αυτούς που τελικά εισάγονται. Για παράδειγμα στη σχολή των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, η πρόταση αφορούσε 180 φοιτητές για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος, το υπουργείο Παιδείας τους ανέβασε στους 260 και τελικά με διάφορες νόμιμες και νομιμοφανείς μετεγγραφές και εισαγωγές, αριθμός έφτασε στους 427.
Στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο για την παιδεία, η αρμοδία υπουργός αναφέρθηκε στον αριθμό των εισακτέων και στο γεγονός ότι θα λαμβάνονται στο μέλλον σοβαρά υπόψη οι προτάσεις των πανεπιστημιακών αρχών. Βεβαίως εδώ τίθεται ένα θέμα, αν σε αυτή τη χώρα θέλουμε ποιότητα σπουδών ή ποσότητα πτυχίων. Γιατί σε σχολές, όπως αυτές του Πολυτεχνείου, που η καθημερινή παρουσία είναι υποχρεωτική και τα εργαστήρια απαραίτητα, άλλο είναι το επίπεδο του αποτελέσματος όταν φοιτούν 180 άτομα, που αποτελεί και τη δυνατότητα του συγκεκριμένου τμήματος και άλλο αν φοιτούν 427, εκτός αν χρηματοδοτηθούν γενναία οι σπουδές για τον τελικό αριθμό των εισακτέων. Ο καθηγητής διαφορετική προσοχή μπορεί να δώσει στους 180 και άλλη στους σχεδόν τριπλάσιους.
Όμως, αν προκριθεί η άποψη των πανεπιστημιακών αρχών για περιορισμό των εισακτέων θα γίνει επανάσταση. Γιατί δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα βγουν και θα πουν ότι περιορίζεται η δυνατότητα των σπουδών των νέων, με τον περιορισμό των εισακτέων στα ΑΕΙ. Έτσι έχουμε φτάσει στο φαινόμενο να μιλάμε για 80.000 θέσεις σε ΑΕΙ και ΤΕΙ το χρόνο, επί συνόλου 120.000 περίπου υποψηφίων, δηλαδή δυνατότητα επιτυχίας των 2/3.
Αυτή η αθρόα εισαγωγή που δεν λαμβάνει υπόψη της τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς έχει σαν αποτέλεσμα περισσότερους πτυχιούχους, αλλά λιγότερους επιστήμονες, μπορεί να δημιουργεί ευφορία στην εισαγωγή, αλλά τεράστια προβλήματα κατά την έξοδο με το πτυχίο στο χέρι από το πανεπιστημιακό ίδρυμα.
Γιατί με αυτή τη διαδικασία παρέχονται αφειδώς πτυχία χωρίς αντίκρισμα. Το θέμα και το ερώτημα για μια σύγχρονη κοινωνία είναι αν θέλει γιατρούς, μηχανικούς και δικηγόρους χωρίς δουλειά, ή αν πρέπει να αφουγκραστεί τις ανάγκες της αγοράς και να διοχετεύσει τους νέους σε ενδεχομένως πιο προσοδοφόρες δραστηριότητες που θα τους εξασφαλίσουν απασχόληση στο μέλλον.
Ίσως είναι ανάγκη, να δει η συντεταγμένη πολιτεία, κόμματα και φορείς, το όλο πρόβλημα κατάματα και να αποφασίσουν αν πρέπει να διευρύνουν το διδακτικό προσωπικό κάποιες σχολές για να μπορούν να υποδεχτούν περισσότερους φοιτητές και να συρρικνώσουν αντίστοιχα άλλες, για να υπάρξει μια ισορροπία στην αγορά εργασίας και να μην κινδυνεύουν οι νέοι μας μετά από πολύ κόπο και οικονομική αφαίμαξη των γονιών τους να βρίσκονται σε κενό αέρος που αφορά το επαγγελματικό τους μέλλον…

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2007

Παροχές ναι, αλλά ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;

Στη διάρκεια του τριήμερου το ΠΑΣΟΚ θα παρουσιάσει το πρόγραμμα του, που όπως όλα δείχνουν, θα αποτελέσει και το εργαλείο προσέγγισης του εκλογικού σώματος στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Ήδη χθες ο Πρόεδρος του Κινήματος Γ. Παπανδρέου παρουσίασε τις βασικές αρχές του νέου προγράμματος.
Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς μερικές από τις δέκα αδιαπραγμάτευτες, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Γ. Παπανδρέου θέσεις, τις όποιες εγγυήθηκε ότι θα υλοποιηθούν, αν το κόμμα του επανέλθει στην εξουσία.
Μια από αυτές είναι η αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση. Ποιος θα έλεγε όχι σε μια τέτοια δέσμευση. Όμως αξίζει να μάθουμε για να μιλάμε υπεύθυνα, πόσο θα αυξηθούν οι δαπάνες και από πού θα εξοικονομηθούν τα κονδύλια. Ακόμη που θα πάνε τα πρόσθετα αυτά ποσά. Στην στοιχειώδη, στην μέση ή στην ανώτατη εκπαίδευση. Και το κυριότερο θα δοθούν σε μισθούς, στην έρευνα ή σε υλικοτεχνική υποδομή. Γιατί αυτό το περιβόητο 5% για την παιδεία, το ακούμε εδώ και δεκαετίες να το τάζουν προεκλογικά τα κόμματα, αλλά για την ώρα δεν το βλέπουμε.
Μια ακόμη δέσμευση του Γ. Παπανδρέου περιλαμβάνει βασική σύνταξη για κάθε ανασφάλιστο ζευγάρι 950 ευρώ και 550 για κάθε μεμονωμένο άτομο. Αντίστοιχη κατώτατη σύνταξη υπόσχεται ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και στους αγρότες. Παράλληλα υπόσχεται διεύρυνση του ΕΚΑΣ που θα καλύψει 300.000 επιπλέον συνταξιούχους. Τέλος στις εξαγγελίες περιλαμβάνεται οικονομική ενίσχυση για κάθε παιδί 2.000 ευρώ και άλλα 1.000 σε προθεσμιακό επενδυτικό λογαριασμό.
Χαράς ευαγγέλια θα έλεγε κάποιος. Και ταυτόχρονα θα απορούσε, γιατί δεν τα κάνει όλα αυτά η σημερινή κυβέρνηση, για να προλάβει το ΠΑΣΟΚ.
Το θέμα είναι τι κοστίζει το κουστούμι που λένε και που θα βρεθούν τα χρήματα. Γιατί αν τα δώσει κάποιος ελαφρά τη καρδία που λένε, θα διαπιστώσει στην συνέχεια ότι το ταμείο είναι μείον και θα επιχειρήσει να τα πάρει πίσω μέσω της αύξησης της φορολογίας. Σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα καλό είναι να υπάρξει απάντηση στο πρόγραμμα, όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των υπολοίπων κομμάτων που θα ακολουθήσουν, γιατί οι εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, βρίσκονται στον κοντινό χρονικό μας ορίζοντα.
Μια ακόμη θέση που παρουσίασε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι αυτή που προβλέπει για τους νέους απασχόληση τετραετούς διάρκειας με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Που θα γίνει άραγε αυτή; Στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα; Το δημόσιο είναι υπερπλήρες. Έχουμε τους περισσότερους απασχολούμενους σε αναλογία πληθυσμού από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Και λόγω αυτού του γεγονότος, έχουμε υψηλό κόστος στην παροχή υπηρεσιών στους πολίτες από το δημόσιο και δυστυχώς υπηρεσίες, κατά κοινή ομολογία, χαμηλής ποιότητας. Αν οι νέοι προβλέπεται να απασχοληθούν από ιδιώτες, τότε να μας πουν τη συνταγή να την εξάγουμε και στο εξωτερικό, για να μηδενισθεί το φαινόμενο της ανεργίας των νέων που υπάρχει και μάλιστα έντονο, σε ολόκληρη την Ε.Ε.
Ποιος άραγε δεν θα ήθελε όλα αυτά να συμβούν και μάλιστα από τη μια μέρα στην άλλη; Όμως στην εφαρμογή τους κολλάνε, όταν μπαίνει το θέμα δη δει χρημάτων.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2007

Η αξιολόγηση θα επιβληθεί από την Ε.Ε.

Όσοι ποντάρουν στην εκπαιδευτική ακινησία λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Αγνοούν ή κάνουν ότι αγνοούν την αξιολόγηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ των 27 κρατών μελών της Ε.Ε. που θα αρχίσει από το 2010.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτή η αξιολόγηση; Ότι θα έρθει η Ε.Ε. να χωρίσει την ήρα από το στάχυ. Η αξιολόγηση αυτή θα έχει στόχο να διαχωρίσει τα ΑΕΙ-ΤΕΙ σε αναγνωρισμένα και μη αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια.
Όσα υποβιβασθούν στα μη αναγνωρισμένα, θα δίνουν πτυχία χωρίς αντίκρισμα. Δηλ. ο πτυχιούχος γιατρός, πολιτικός μηχανικός, νομικός δεν θα μπορεί να ασκήσει το επάγγελμα του, όχι μόνο στα κράτη μέλη της Ε.Ε., αλλά και στην ίδια του τη χώρα.
Αυτό συνεπάγεται ραγδαία έξοδο των φοιτητών για σπουδές με αναγνωρισμένα πτυχία, σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού, συνωστισμός των νέων προς τα ΑΕΙ της Ελλάδας που θα εξασφαλίσουν την αναγνώριση και παράλληλη απαξίωση των σχολών που θα βρεθούν εκτός νυμφώνος.
Το τι θα συμβεί σε κοινωνικό επίπεδο δεν περιγράφεται, μπορεί όμως να το φαντασθεί κάποιος, γνωρίζοντας τι επενδύει κάθε οικογένεια στις σπουδές των παιδιών της.
Επειδή πολλοί λένε και δημοσίως ισχυρίζονται ότι τα πανεπιστήμια μας είναι καλά και κάποιοι επιχειρούν να τα δυσφημίσουν και να τα απαξιώσουν, καλό είναι κάθε αντιρρησίας να αναζητήσει μέσω του internet τα 500 καλύτερα Πανεπιστήμια του πλανήτη. Εκεί θα διαπιστώσει ότι κάπου ανάμεσα στην 300η και 400η θέση βρίσκονται τα Πανεπιστήμια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Το ΕΜΠ δεν υπάρχει σε καμία από τις 500 αυτές θέσεις και να σκεφθεί κανείς ότι την δεκαετία του 1960, ήταν ένα από τα τρία καλύτερα Πολυτεχνεία της Ευρώπης. Τότε πρώτο ήταν το IMPERIAL του Λονδίνου, δεύτερο το ΕΤΗ της Ζυρίχης και τρίτο το ΕΜΠ της Αθήνας.
Σήμερα το πρώτο βρίσκεται στην τρίτη θέση των καλυτέρων της Ευρώπης, το δεύτερο πέμπτο και το τρίτο δηλ. το ΕΜΠ … αναζητείται μια και βρίσκεται εκτός λίστας.
Βεβαίως θα πουν κάποιοι τι μας ενδιαφέρει ο ανταγωνισμός; Δεν έχουμε ανάγκη από τις λίστες. Εμείς είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και αυτό μας αρκεί. Μπορεί να ακούσουμε και άλλα ακατανόητα όπως αυτά τα κακά μας τα φέρνει η Ευρώπη, για να μας ρίξει στον άγριο καπιταλισμό και βορά στο στόμα των βιομηχάνων.
Ένας λαός που έχει να επιδείξει όχι μόνο τον Οδυσσέα της αρχαιότητας, αλλά και πολλούς σύγχρονούς του ,που διαπρέπουν στο εξωτερικό, είναι κρίμα να χαρακτηρίζεται σήμερα απαξιωτικά από ορισμένους, που έχουν κάνει σημαία τους την αρχή της ήσσονος προσπάθειας.
Γιατί όλα δεν είναι μικρή ή μεγάλη κομπίνα στη ζωή, υπάρχουν και πολλά φωτεινά παραδείγματα σπουδαίων Ελλήνων επιστημόνων που διαπρέπουν στο εξωτερικό και φυσικά αρκετών που ζουν στην χώρα μας υπομένοντες ένα άθλιο σύστημα οικογενειοκρατίας που δεν αφήνει εύκολα τα λαμπερά άνθη να ξεχωρίσουν.
Αλήθεια, από τις μετριότητες που καθορίζουν τη ζωή μας πότε θα απαλλαγούμε…