Οι εύκολες και αποδοτικές λύσεις(B12)

Μπορεί να βρήκαν εύκολα έσοδα από την φορολογία στα είδη ευρείας κατανάλωσης που είναι η βενζίνη τα ποτά και τα τσιγάρα, μπορεί να πετσόκοψαν μισθούς και συντάξεις, μπορεί να μας άλλαξαν τα φώτα με το νέο ασφαλιστικό και εργασιακό σύστημα που έφτιαξαν, αλλά δεν έκαναν ακόμη τίποτα μετά από εννέα μήνες διακυβέρνησης με τον περίφημα αναπτυξιακό νόμο που ακούμε αλλά δεν βλέπουμε.
Η μείωση μισθών και συντάξεων επιφέρει αναπόφευκτα και μείωση της κατανάλωσης κι αυτό με τη σειρά του αναδουλειές, άρα και χαμηλότερους τζίρους στην αγορά. Και όλο αυτό μεταφράζεται σε μειωμένο ΦΠΑ και φορολογητέα ύλη. Και πέρα από αυτό και περαιτέρω περιορισμό των θέσεων εργασίας. Άρα και αύξηση της ανεργίας.
Το κόλπο των βολεμάτων από όλα τα παράθυρα στο δημόσιο μας τελείωσε. Οι ψευτοεπιδοτήσεις των νέων θέσεων εργασίας, δεν πρόκειται να αποδώσουν όταν υπάρχουν αναδουλειές.
Οι σοβαρές επενδύσεις δεν έρχονται σε μια χώρα που η μίζα είναι καθεστώς αναγνωρισμένο και ευλογημένο από το παραπαίον πολιτικό σύστημα. Η απουσία τιμωρίας έχει κάνει τους επίορκους δημόσιους λειτουργούς ασύδοτους.
Μπορεί να τα παίρνουν εύκολα από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους αλλά είναι ανίκανοι να πουλήσουν εδώ και εννιά μήνες τα 40 αεροπλάνα της παλιάς Ολυμπιακής που είναι κρατική περιουσία και σαπίζουν στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Την ίδια ώρα γι αυτά τα αεροπλάνα πληρώνουν χρήματα για συντήρηση και για στάθμευση στο υπό γερμανική διοίκηση αεροδρόμιο.
Την ίδια ώρα η Αθήνα παρά το σύγχρονο αεροδρόμιο που διαθέτει δεν κατάφερε να γίνει αεροπορικός συγκοινωνιακός κόμβος, όπως για παράδειγμα το Ντουμπάι, μολονότι έχει δεσπόζουσα θέση στην περιοχή λόγω επειδή το Ελευθέριος Βενιζέλος είναι ένα από τα ακριβότερα αεροδρόμια της Ευρώπης.
Παράλληλα η σύμβαση που έχει υπογράψει το δημόσιο απαγορεύει την λειτουργία δευτέρου εναλλακτικού αεροδρομίου στην Αττική με αποτέλεσμα αν φυσούν πλάγιοι άνεμοι ως εναλλακτικά αεροδρόμια να έχουν προκριθεί αυτό του Ηρακλείου Κρήτης και της Θεσσαλονίκης.
Τα σχέδια κάποιων είναι το φιλέτο του παραλιακού μετώπου του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό να δοθεί σε μεγαλοεργολάβους, με το αζημίωτο φυσικά, όχι για το δημόσιο κορβανά αλλά για την τσέπη όσων θα υπογράψουν την προνομιακή αυτή παραχώρηση.
Θα βγουν και θα πουν ότι πουλώντας ξεχρεώνουμε και δεν θα επιβαρυνθούμε περισσότερο για να χάψουμε και αυτή την κομπίνα.
Κι όμως ο αεροδιάδρομος για λόγους εθνικής αλλά και γενικής αεροπορικής ασφάλειας δεν έπρεπε να καταργηθεί. Να γίνουν μόνο μικρότερα πάρκα στο παραλιακό μέτωπο με ευθύνη των δήμων Ελληνικού και Γλυφάδας και στην πάνω πλευρά, στις παλιές εγκαταστάσεις της ελληνικής και αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας ένα δεύτερο πάρκο με ευθύνη του Δήμου Αργυρούπολης.
Όσο για τη σύμβαση με την εταιρία που διαχειρίζεται το Ελ. Βενιζέλος που το απαγορεύει απλά και πρακτικά το αεροδρόμιο θα χαρακτηριζόταν στρατιωτικό θα είχε η αεροπορία τη διαχείρισή του και θα ήταν εναλλακτικό σε περιπτώσεις ανάγκης. Αυτή η διπλή χρήση συμβαίνει και αλλού, όπως για παράδειγμα στο Άκτιο.
Έτσι θα είχαμε και ρεαλιστικές λύσεις για τα πάρκα και ένα αεροδιάδρομο για λόγους ασφαλείας. Οι λύσεις αυτές όμως μολονότι εξυπηρετούν την κοινωνία δεν παράγουν χρήμα για το πολιτικό σύστημα και απορρίπτονται μετ επαίνων.

Οι διαπιστώσεις δεν αρκούν

Η τρομοκρατική επίθεση μέσα στο ίδιο το γραφείο του υπουργού που έχει αρμοδιότητα την τάξη και την ασφάλεια της χώρας δείχνει το βαθμό της αδυναμίας των αρχών να προλάβουν την εγκληματική δραστηριότητα των ποικιλόμορφων και ποικιλώνυμων ομάδων που δρουν ανενόχλητες προσθέτοντας ένα ακόμη πρόβλημα στους πολίτες, αυτό της ανασφάλειας.
Και να σκεφθεί κανείς ότι η Ελλάδα διαθέτει σε αριθμό και αναλογικά με τους κατοίκους της, την μεγαλύτερη αστυνομική δύναμη σε όλη την Ευρώπη και ενδεχομένως από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως.
Τι φταίει λοιπόν και δεν παρουσιάζει ανάλογα με την δύναμή της αποτελέσματα; Η οργάνωση και η υλικοτεχνική υποδομή λένε οι συνδικαλιστές. Θα πρόσθετε κανείς και πολλά άλλα που τα διαπίστωσε προχθές ο Γ. Παπανδρέου στη Βουλή, μιλώντας στην ώρα του Πρωθυπουργού.
Είπε λοιπόν ο Γ. Παπανδρέου ότι για την κατάντια του τόπου δεν φταίνε τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά η κακοδιαχείριση, η σπατάλη, η διαφθορά και η πελατειακή σχέση.
Θα προσυπογράψουμε χωρίς κανένα ενδοιασμό αυτή την διαπίστωση. Όμως δεν αρκεί η διαπίστωση, ούτε η απλή μνημόνευσή της. Γιατί τα σπασμένα για την ώρα τα πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι και όχι οι πραγματικά υπεύθυνοι που είναι το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Γιατί σπατάλη, κακοδιαχείριση, διαφθορά, και πελατειακή λογική δεν είναι φρούτο που προέκυψε την τελευταία πενταετία. Είναι μια κατάσταση που δεσπόζει στο πολιτικό μας σύστημα εδώ πολλά δυστυχώς χρόνια.
Είναι κατάσταση που συντηρεί την οικογενειοκρατία στην πολιτική, την κληρονομική διαδοχή βουλευτικών εδρών και πρωθυπουργικών θώκων είναι κατάσταση βολεύει ορισμένα πρόσωπα της εξουσίας για να τακτοποιούν τους ίδιους, τα παιδιά τους και τα δισέγγονά τους.
Είναι προφανές ότι για τις σπατάλες δεν είναι υπεύθυνοι οι συνταξιούχοι, ούτε για τη διαφθορά, ούτε για την κακοδιαχείριση. Οι στρατιές των διορισμένων από το κόμμα της εξουσίας για να διευθύνουν οργανισμούς του δημοσίου ευθύνονται για την κακοδιαχείριση του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Όσο για την πελατειακή σχέση αυτή καθιερώθηκε από αμνημονεύτων χρόνων και αποτελούσε την ταυτότητα του πολιτικού πρωταθλητισμού. Όποιος έκανε τα περισσότερα ρουσφέτια είχε την έδρα του εξασφαλισμένη.
Να θυμίσουμε τις 250.000 των συμβασιούχων που διόρισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2004 και κατόπιν ζητούσαν από τη Ν.Δ. ως κυβέρνηση να τους μονιμοποιήσει προσθέτοντας με περισσή ανευθυνότητα υπέρμετρα βάρη στον κρατικό προϋπολογισμό.
Με απλά λόγια, η σπατάλη, η διαφθορά, η κακοδιαχείριση και κυρίως η πελατειακή λογική αφορούν το πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του. Και οι ευθύνες δεν αφορούν μόνο όσους με τις πράξεις τους έβλαψαν τον τόπο και τους πολίτες, αλλά και όσους ανέχθηκαν και δεν κατήγγειλαν αυτή την απαράδεκτη κατάσταση.
Με αυτή την έννοια ήταν άκαιρη η αναφορά του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ για τις απάτες του παρελθόντος υπονοώντας σαφώς την περίοδο της διακυβέρνησης από τη Ν.Δ. Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις όταν τα δύο κόμματα που ασκούν την εξουσία όλα αυτά τα χρόνια βγαίνουν στα διεθνή φόρα και αποκαλούν αλλήλους απατεώνες, η εντύπωση που μένει στους τρίτους είναι αρνητική για το σύνολο της χώρας.
Το ρητό τα «οίκω μη εν δήμω» φαίνεται ότι το αγνοούν όσοι διαχειρίζονται τα κοινά με αποτέλεσμα να έχουμε όλη αυτή την αρνητική εικόνα στο κοινό ανά την υφήλιο, που για να αλλάξει θα χρειαστεί χρόνος κόπος και φυσικά χρήμα.
Η κοινή γνώμη δεν παρακολουθεί πια όλη αυτή την εκτόξευση κατηγοριών. Απλά δεν πιστεύει και δεν ελπίζει.

Ανεύθυνος συνδικαλισμός(B11)

Μεγάλες ευθύνες για την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα έχουν και πολλοί συνδικαλιστές. Αντί να φροντίζουν τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των εργαζομένων στα οποία περιλαμβάνεται και η βιωσιμότητα και η παραγωγικότητα του τους περί άλλα τυρβάζουν.
Είτε εκτελώντας εντολές του κόμματος από το οποίο προέρχονται, είτε χρησιμοποιώντας την ιδιότητα του συνδικαλιστή για να αναρριχηθούν στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Έχουν την ιδιότητα του επαγγελματία συνδικαλιστή, αλήθεια που ακούστηκε αυτό, και έχουν εξασφαλίσει προνόμια, ακόμη και συντάξεις.
Η πρόσφατη μεγάλη απεργία στο ΜΕΤΡΟ που καταταλαιπώρησε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους έγινε για να μονιμοποιηθούν, άκουσον-άκουσον 286 που προσλήφθηκαν προεκλογικά με ετήσιες συμβάσεις. Οι προσλήψεις αυτές κρίθηκαν ήδη παράνομες από τον Επίτροπο Διοίκησης που απαγόρευσε στην εταιρία να τις ανανεώσει. Αντί λοιπόν οι συνδικαλιστές να επικροτήσουν την ενέργεια αυτή του Επιτρόπου, εκβιάζουν με απεργιακές κινητοποιήσεις την “τακτοποίηση” βολεμένων από το παράθυρο.
Αγνοούν φυσικά ότι κάποιο άρθρο του Συντάγματος αναφέρει ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Άρα για κάθε θέση σε οποιαδήποτε επιχείρηση του δημοσίου η Πολιτεία έχει υποχρέωση να προβαίνει σε προκήρυξη, για να δίνεται έτσι η δυνατότητα σε όλους τους πολίτες να την διεκδικήσουν. Ψιλά γράμματα θα πει κανείς για τους συνδικαλιστές αυτά περί νομιμότητας.
Οι συνδικαλιστές του ΜΕΤΡΟ αντί λοιπόν να είναι οι πρώτοι θεματοφύλακες της νομιμότητας και των αξιοκρατικών διαδικασιών με προσλήψεις μέσα από ανοιχτούς διαγωνισμούς, αντί να περιφρουρούν τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρίας και να μην επιτρέπουν σπατάλες μέσω των ρουσφετολογικών προσλήψεων, συνεργούν με τις ενέργειές τους στην φαυλότητα των κομματικών προσλήψεων.
Αντί όλων αυτών με τις απεργίες τους εκβιάζουν ολόκληρη την κοινωνία που καλείται την ίδια ώρα να παράγει περισσότερα για να πληρώσει μέσω των φόρων τους μισθούς τους.

Τουρκικές επεκτατικές κινήσεις

Η πρόσφατη επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα άρχισε να αποδίδει καρπούς. Ήδη τουρκικά πολεμικά πλοία κινούνται αβλαβώς γύρω από το Σούνιο, ενώ πολεμικά αεροσκάφη της γειτονικής χώρας κάνουν «φιλικές» εξορμήσεις στο Αιγαίο πετώντας σε ύψος διακοσίων μέτρων πάνω από την ελληνική φρεγάτα Σαλαμίς.
Έτσι συσφίγγονται περαιτέρω οι σχέσεις Ελλάδος Τουρκίας μετά και την υπογραφή των 22 συμφωνιών τον περασμένο μήνα στην Αθήνα.
Ανάλογα καλό κλίμα καλλιεργεί η Άγκυρα μέσω του προξενείου της στην Κομοτηνή στη Θράκη, μέσω των ελεγχόμενων ψευδομουφτήδων που εκπαιδεύουν, ή μάλλον δηλητηριάζουν την αθώα ψυχή των μουσουλμανόπαιδων με όρκους στην Τουρκία, που ποτέ δεν θα προδώσουν.
Εκεί όμως που δίνει τα ρέστα της η Άγκυρα είναι στην Κύπρο. Προς την Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζεται ως η χώρα που θέλει τη λύση του κυπριακού και μάλιστα την επιδιώκει μέχρι το τέλος του χρόνου, κι από την άλλη προωθεί μια πολιτική νέων τετελεσμένων στη Μεγαλόνησο.
Ο παμπόνηρος Νταβούτογλου κάλεσε τους Τουρκοκύπριους σε κλειστές συναντήσεις που είχε μαζί τους, να πάνε στις ελεύθερες περιοχές και να πάρουν πίσω τις περιουσίες τους, με σκοπό να δημιουργήσουν ένα μεικτό κράτος στο Νότο κατά το πρότυπο των συμφωνιών της Ζυρίχης του 1960, ενώ για τον κατεχόμενο Βορά θέλει ένα αμιγώς τουρκικό χώρο ο οποίος μελλοντικά θα ενταχθεί στην Τουρκία.
Όπως είναι γνωστό μια πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων βάζει φρένο στις διεκδικήσεις των Ελληνοκυπρίων για τις περιουσίες τους που βρίσκονται στα κατεχόμενα, μια και τους παραπέμπει σε μια επιτροπή που έχει στηθεί στο Βορά από την Αγκυρα και δίνει αποζημιώσεις ψιχία, προκειμένου να υφαρπάξει τις ελληνοκυπριακές περιουσίες.
Από την άλλη πλευρά η Κυπριακή Δημοκρατία που έχει ήδη δώσει ταυτότητες και ευρωπαϊκά διαβατήρια στους περισσότερους Τουρκοκύπριους με νομικό καθεστώς ελεύθερης διέλευσης, εγκατάστασης, διακίνησης κεφαλαίων και ιδιοκτησίας δεν μπορεί να αρνηθεί κάποια στιγμή την απόδοση γης και κτισμάτων στους νομίμους ιδιοκτήτες.
Με αυτά τα κόλπα η Άγκυρα, από τη μια θα υπονομεύει τις συνομιλίες, που διεξάγονται ήδη εδώ και δύο χρόνια, βάζοντας όρους που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί η Ελληνοκυπριακή πλευρά και από την άλλη προωθεί το δικό της σχέδιο Β, που δεν είναι άλλο από την οριστική κατάκτηση του Βορά και τον ασφυκτικό έλεγχο του ελεύθερου Νότου.
Όλα αυτά τα σενάρια που έχουν τεθεί ήδη σε εφαρμογή, δεν απασχολούν και δεν προβληματίζουν την Αθήνα, που περί άλλα τυρβάζει.
Με ευχολόγια και διπλωματικές αβρότητες δεν λύνονται προβλήματα. Και το κυριότερο χωρίς στρατηγικές, τακτικούς ελιγμούς και σταθερές γραμμές αμύνης δεν προωθούνται τα εθνικά συμφέροντα του ελληνισμού.
Οι συνομιλίες στην Κύπρο ανάμεσα στον Πρόεδρο Χριστόφια και το νέο ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ντερβίς Έρογλου δεν οδηγούν σε κανένα αποτέλεσμα.
Ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της Τουρκίας. Πέρα από την παγίωση των τετελεσμένων που προέκυψαν το 1974 με την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο και τη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπάρχουν και οι έποικοι που ξεπερνούν σε αριθμό τους Τουρκοκυπρίους, γεγονός που λειτουργεί ως ανάχωμα κάθε προσπάθειας επαναπροσέγγισης των δύο πλευρών.
Η σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία για την Ελλάδα δίνει στην Άγκυρα ένα πρόσθετο πλεονέκτημα που θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να το εκμεταλλευθεί. Μένει να αφυπνισθεί ελλαδική και κυπριακή πλευρά και να δει το κακοφορμισμένο ήδη πρόβλημα προκειμένου να αποτρέψει τα χειρότερα.

Οι δυσοίωνες προβλέψεις(B10)

Οι ελληνικές διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και όλα βαίνουν καλώς μετά την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης δεν έχουν πείσει όπως όλα δείχνουν τις αγορές που προεξοφλούν νέα δυσμενή εξέλιξη για την πολύπαθη ελληνική οικονομία.
Σε μια έρευνα του Bloomberg το 76% των αναλυτών και των επενδυτών υποστηρίζει ότι τα πράγματα μετά την παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα δεν θα πάνε καλύτερα, αλλά χειρότερα. Και το χειρότερο ότι το 41% υποστηρίζει ότι η Ελλάδα στο τέλος αυτής της δραματικής διαδρομής θα βρεθεί εκτός ευρωζώνης.
Οι ανησυχίες των πολιτών δεν είναι διόλου τυχαίες. Η παντελής έλλειψη αξιοπιστίας του πολιτικού λόγου έχει οδηγήσει πολλούς στις αγκάλες της κάθε λογής και μορφής φημολογία.
Ποιόν να πιστέψει. Όταν καθημερινά βομβαρδίζεται κυριολεκτικά από σκάνδαλα, μίζες και χρηματισμούς. Υποστηρίζουν πολλοί ότι δεν είναι όλοι οι ίδιοι. Το πρόβλημα είναι ότι και αυτοί που δεν είναι ίδιοι συναίνεσαν είτε λόγω κομματικής πειθαρχίας είτε λόγω αβουλίας στην μεγάλη κατηφόρα της χώρας.
Και δυστυχώς όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις τα ξέρα καίνε και τα χλωρά.
Το εμπορικό ισοζύγιο μας λένε ότι μειώθηκε στο 15,8%. Όμως και το νούμερο αυτό είναι δυσθεώρητα υψηλό και με δεδομένη την απουσία παραγωγής ελληνικών προϊόντων δεν έχει περιθώρια να μειωθεί περισσότερο.
Όμως τα μέτρα που ήδη υλοποιούνται ανεβάζουν στα ύψη την ανεργία. Ήδη το ποσοστό της τον περασμένο Μάρτιο έφτασε στο 11,6%.
Ζητούμενο παραμένει η ανάπτυξη που δεν φαίνεται στο ορατό μέλλον να παίρνει σάρκα και οστά. Ακόμη να φέρει στη Βουλή η αρμόδια υπουργός Λούκα Κατσέλη το νομοσχέδιο για την ανάπτυξη την ώρα που όλα τα άλλα ν/σ που αφαιρούν εισοδήματα από εργαζομένους και συνταξιούχους έχουν γίνει νόμοι και βρίσκονται εν ισχύ.
Και να σκεφθεί κανείς ότι δεν αρκεί ένας νόμος για να έρθουν στη χώρα μας επενδύσεις. Χρειάζεται να σηκώσει ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός τα μανίκια του και βεβαίως να πεισθούν οι επενδυτές ότι αξίζει να έρθουν στην Ελλάδα. Η μέχρι τώρα εμπειρία τους αποτρέπει. Να δούμε αν τα ταξίδια του Πρωθυπουργού θα αποδώσουν.
Η Λιβύη πάντως που κάλεσε τους έλληνες κατασκευαστές να δραστηριοποιηθούν και πάλι στην χώρα αυτή, χρωστάει ήδη ένα σεβαστό ποσό σε πολλούς από αυτούς.
Όλα δείχνουν ότι τα λόγια των πολιτικών δεν καθησυχάζουν τους πολίτες. Είναι δύσπιστοι γιατί δεν ταυτίζονται με τα έργα. Πέρα λοιπόν από τα επικοινωνιακά κόλπα, που καταρρέουν την επομένη, σαν χάρτινος πύργος, χρειάζονται πράξεις για να πεισθούν οι πολίτες. Κι αυτές ακόμα τις περιμένουμε.

Η απώλεια της σοβαρότητας(B9)

Όλα δείχνουν ότι το πολιτικό σύστημα δεν κατάλαβε τίποτα. Δεν έχει συναίσθηση ευθύνης. Εξακολουθεί να παίζει το πολιτικό παιχνίδι, με όρους ξεπερασμένους και παλαιομοδίτικους για την εποχή μας, αγνοώντας την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα εξαιτίας τους.
Εγκλωβισμένοι εντός του κοινοβουλίου έχουν αποκοπεί από τους πολίτες και νομίζουν ότι επικοινωνούν μαζί τους, μόνο μέσω των τηλεοπτικών παραθύρων απ όπου βγαίνουν για να περάσουν τις ευθύνες στον αντίπαλό τους.
Έτσι νομίζουν ότι ξεμπλέκουν και καθαρίζουν για το άνομο παρελθόν πολλών αξιωματούχων των κομμάτων, που έχει οδηγήσει τη χώρα στο χείλος της καταστροφής.
Με αυτή την πολιτικάντικη λογική εξέδωσαν πέντε πορίσματα για το Βατοπέδι με τα οποία επιρρίπτουν ευθύνες εδώ κι εκεί. Σκοπός να θολώσουν τα νερά να κάνουν τις ευθύνες πολλές, περίπλοκες και αλληλοσυγκρουόμενες για να κλείσει η υπόθεση και να περάσει κι αυτή χωρίς συνέπειες για πολιτικά πρόσωπα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Το γεγονός της κοινωνίας που βράζει, μοιάζει να μην απασχολεί τους εκπροσώπους μας στο ελληνικό κοινοβούλιο. Με αυτά τα τερτίπια ουδόλως ικανοποιείται η οργή των πολιτών και βεβαίως δεν επιτυγχάνεται η διαφάνεια που αποτελεί κυρίαρχο αίτημα στους δίσεκτους καιρούς μας.
Παράλληλα δεν αποκαθίσταται η αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου μια και κανείς πια δεν πιστεύει κανέναν, γι αυτό και όλοι ζούμε και πάλι στην περίοδο της φημολογίας που λειτουργεί σαν σανίδα σωτηρίας για όσα μέλλει να συμβούν στο δυσοίωνο οικονομικό μας περιβάλλον. Έτσι ο κόσμος ακούει και πιστεύει ότι τυπώνουν δραχμές στο Νομισματοκοπείο και άλλα ανεύθυνα που αφορούν το ζοφερό μέλλον μας.
Τα τελευταία σενάρια για το ποσοστό των συντάξεων, απέδειξαν το κομφούζιο που κυριαρχεί γύρω από το συνταξιοδοτικό. Παρά τις όποιες διευκρινίσεις, ένα είναι βέβαιο, ότι ολόκληρο το σενάριο γύρω από τις συντάξεις δεν έχει ακόμη πλήρως αποκαλυφθεί. Υπάρχουν σκόπιμα κενά και αθέατες πλευρές του συνταξιοδοτικού.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται χωρίς στρατηγικό σχέδιο για το μέλλον μας και κινείται με την λογική της καθημερινής διαχείρισης, μια και άλλοι αποφασίζουν για μας, που δεν ψηφίσαμε, δεν εκλέξαμε και δεν νομιμοποιήσαμε δια της δημοκρατικής οδού.
Με αυτή την έννοια είναι δύσκολη και η συναίνεση των πολιτών, που βλέπουν την κυβέρνηση τους, χωρίς την έγκριση τους, να έχει εκχωρήσει σημαντικά κυριαρχικά δικαιώματα σε τρίτους.
Με δεδομένη την οργή των πολιτών, για τα παιχνιδάκια των κομμάτων με τα πέντε πορίσματα για το Βατοπέδι που επιβεβαιώνουν την άνευ ουσίας λειτουργία των Εξεταστικών Επιτροπών, μια και ουδέν απέδωσαν προς την κατεύθυνση του καταλογισμού ευθυνών όλα αυτά τα χρόνια, είναι απορίας άξιο με ποιο πρόσωπο θα εμφανιστούν αύριο οι εκπρόσωποι μας, κατά τη νομική τάξη, στην ελληνική κοινωνία για να ζητήσουν και πάλι την ψήφο των πολιτών.

Έγκλημα με κρατική βούλα

Το ρεσάλτο των ισραηλινών κομάντος στα έξι πλοία της διεθνούς νηοπομπής, που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια, στους εδώ και τρία χρόνια αποκλεισμένους Παλαιστινίους της λωρίδας της Γάζας, ήταν μια ενέργεια σαφώς πειρατική, μια και συντελέσθηκε σε διεθνή ύδατα, αφού η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε ογδόντα μίλια μακριά από τις ακτές του Ισραήλ Ήταν ένα έγκλημα, που εμφανίζει το Ισραήλ σε ρόλο τρομοκράτη.
Αυτό που κατηγορεί την Χαμάς, το κάνει το ίδιο το κράτος του Ισραήλ και μάλιστα με ιδιαίτερη σκληρότητα. Από την όλη επιχείρηση των πάνοπλων στρατιωτών απέναντι σε αόπλους πολίτες, που επέβαιναν στα πλοία της ανθρωπιστικής βοήθειας, εννέα έχασαν τη ζωή τους και δεκάδες τραυματίσθηκαν.
Η διεθνής κοινή γνώμη αντέδρασε με διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή, όμως οι κυβερνήσεις τους αρκέσθηκαν σε φραστικές καταδίκες της εγκληματικής αυτής ενέργειας κράτους απέναντι σε πολίτες και μάλιστα έξω από την επικράτεια του.
Ο Μπάρακ Ομπάμα ζήτησε από το Ισραήλ να κάνει έρευνα, ενώ άλλοι αξιωματούχοι της Ουάσινγκτον δικαιολόγησαν ανοιχτά την όλη επιχείρηση, επιβεβαιώνοντας, την άνευ όρων υποστήριξη στο Τελαβίβ Η πολιτική αυτή των ΗΠΑ, βρίσκεται πάντα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του ισραηλινού λόμπυ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδίκασε το γεγονός, αλλά όλα δείχνουν ότι δεν έχει διάθεση να τραβήξει περισσότερο το σχοινί.
Η Τουρκία που υπήρξε και ο κύριος αποδέκτης του μηνύματος, μια και η φονική συμπλοκή έγινε σε πλοίο με τουρκική σημαία, δείχνει να μην αρκείται σε φραστικές μόνο κινήσεις και απειλεί την ταραχοποιό χώρα της Ανατολικής Μεσογείου με μέτρα πέραν της ακύρωσης δύο ναυτικών ασκήσεων στην περιοχή.
Ήδη πρωταγωνιστεί για την καταδίκη του Ισραήλ στο Συμβούλιο Ασφαλείας και βρίσκεται απέναντι στις ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να προωθήσει τα γεωστρατηγικά σχέδια της, που δεν είναι άλλα από την ουσιαστική επιρροή στο σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου.
Ευτυχώς από ελληνικής πλευράς δεν υπήρχαν θύματα. Μείναμε στις παράνομες συλλήψεις και στην επίσης παράνομη άσκηση σωματικής βίας σε βάρος των Ελλήνων που συμμετείχαν με δύο πλοία στην ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα.
Η επιχείρηση των ισραηλινών πραγματοποιήθηκε την ώρα που υπήρχε εν εξελίξει ελληνοισραηλινή αεροπορική άσκηση στο Κρητικό πέλαγος και στο Ιόνιο. Η ελληνική πλευρά και ορθώς διέκοψε την άσκηση. Όμως με αφορμή και το πρόσφατο γεγονός θα ρωτήσει κάποιος, για ποιο λόγο πραγματοποιούνται αυτές οι ασκήσεις με τους ισραηλινούς;
Ποιο ελληνικό εθνικό συμφέρον υποστηρίζουν; Μια προηγούμενη, άσκηση που πραγματοποιήθηκε πριν ένα χρόνο στην ανατολική Μεσόγειο, σχολιάσθηκε ως πρόβα και προσομοίωση ενός πιθανού κτυπήματος του Ισραήλ στο Ιράν. Ποιος έχει επιβάλει αυτή την στρατηγική στην Ελλάδα.
Μήπως το ΔΝΤ και οι περί αυτό; Για την ώρα πιστεύουμε ότι μόνο στα οικονομικά έχει το πρώτο και το πάνω χέρι.
Εκτός αν το πακέτο της βοήθειας κρύβει και άλλες δουλείες. Η Ελλάδα παραδοσιακός φίλος των Αράβων δεν έχει καμιά δουλειά να παίζει σε αυτά τα επικίνδυνα πολεμικά παιχνίδια.
Από την άλλη πλευρά η Τουρκία αλωνίζει τον κόσμο και προωθεί ποικιλοτρόπως τα συμφέροντά της.
Την ώρα του επεισοδίου ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν βρισκόταν σε περιοδεία στη Νότιο Αμερική, την οποία και διέκοψε, και ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου στη Νέα Υόρκη, απ όπου κινήθηκε δυναμικά μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Εμείς δυστυχώς, περί άλλα τυρβάζουμε. Εκτός αν ο κ. Δρούτσας που ακολουθεί κατά πόδας τον κ. Νταβούτογλου, που έχει αποκληθεί ο νέος Κίσιντζερ, παίρνει μαθήματα δυναμικής εξωτερικής πολιτικής, τα οποία θα δούμε να εφαρμόζονται στο προσεχές μέλλον.

Κουβαρντάδες με δανεικά

Οι καθημερινές αποκαλύψεις για αξιωματούχους που έχουν υπέρμετρα πλουτίσει στη διάρκεια της θητείας τους σε κυβερνητικά πόστα, που έρχονται καθημερινά στη δημοσιότητα επιτείνουν την αγανάκτηση των πολιτών, που ζητούν κάθαρση, αλλά και απόδοση των ποσών που έκαναν φτερά από τα κρατικά ταμεία.
Το πολιτικό σύστημα δείχνει ζαλισμένο από όλες αυτές τις αποκαλύψεις και επιχειρεί ανεπιτυχώς για την ώρα να κάνει κινήσεις αυτοκάθαρσης που όμως δεν πείθουν. Είναι προφανές ότι με αυτό το κλίμα και με δεδομένη την κατηφόρα που ακολουθεί για το επόμενο χρονικό διάστημα στα οικονομικά όλων των εργαζόμενων οι πολιτικοί μας ταγοί βλέπουν την πόρτα εξόδου από τα βουλευτικά τους έδρανα. Εκτός αν περισωθούν με τριπλές εκλογές τον προσεχή Νοέμβριο, που δεν θα έχει παρέλθει δεκαοκτάμηνο οπότε θα τους περισώσει η λίστα του αρχηγού.
Βεβαίως πρόωρες εκλογές είναι μια κουβέντα. Με τα χάλια των οικονομικών της χώρας είναι απαγορευτική ακόμη και μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Κι αυτό γιατί στην Ελλάδα των εμίρηδων και των κακομοίρηδων το πολιτικο σύστημα έχει φροντίσει κάθε εκλογική αναμέτρηση να είναι ιδιαίτερα πολυδάπανη.
Ένα σωρό κατηγορίες πολιτών με πρώτους και καλύτερους αυτούς του υπουργείου Εσωτερικών εισπράττουν ένα επιπλέον μισθό σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Παράλληλα χρησιμοποιείται η αργία της Κυριακής για να δικαιολογηθούν ένα σωρό πρόσθετες αμοιβές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Αγγλία οι εκλογές γίνονται κατά παράδοση ημέρα Πέμπτη για να περιορίζονται έτσι σε χαμηλότερα επίπεδα οι εκλογικές δαπάνες.
Όσο για τις επιχορηγήσεις που δίνονται στα κόμματα. Στην Ελλάδα το 2009, δόθηκαν στα κόμματα εκατό σαράντα εκατομμύρια ευρώ, ενώ στην Αγγλία το ποσό αυτό δεν ξεπέρασε τα δυόμισι εκατομμύρια ευρώ. Να υπενθυμίσουμε ότι τα κόμματα στην Αγγλία επικοινωνούν με σαράντα εκατομμύρια και πλέον ψηφοφόρους, ενώ στην Ελλάδα με οκτώ εκατομμύρια.
Αλλά υπάρχει και το χειρότερο που αφορά τα δύο κόμματα της εξουσίας. Παρά τον πακτωλό αυτό των χρημάτων, επειδή το κρατικό χρήμα ουδείς απ ότι φαίνεται αξιωματούχος, και οι εξαιρέσεις στην ουσία επιβεβαιώνουν τον κανόνα, το σέβεται τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν προεξοφλήσει κρατικές χορηγίες μέσω της κρατικής επίσης Αγροτικής τράπεζας μέχρι το 2016.
Αυτή η εικόνα φανερώνει χωρίς άλλα στοιχεία την ανεύθυνη διαχείριση του κρατικού χρήματος από τους κομματικούς σχηματισμούς. Και δεν φτάνει αυτό, μέχρι τώρα δεν έχουν συμφωνήσει τα κόμματα να δημοσιοποιούν έσοδα-έξοδα και με αυτό τον τρόπο να εμφανίζονται όλες και οι πάσης φύσεως χορηγίες. Έτσι θα περιοριστεί σημαντικά η διακίνηση μαύρου χρήματος στα κόμματα. Αν κάποιος ή κάποιοι διαφωνούν, είναι απλό δεν θα λαμβάνουν την κρατική χορηγία. Και βεβαίως αυτή θα πρέπει να μειωθεί σε αριθμούς που θα είναι ανάλογοι με τα όσα δίνονται στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Οι κουβαρντάδες πολιτικοί με δανεικά, που πληρώνουν τώρα τα κορόιδα οι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι μας τελείωσαν.