Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Οι θυσίες δεν έπιασαν τόπο...

Με άνευ σημασίας απώλειες ο νέος Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος εξασφάλισε την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Διακόσιοι πενήντα πέντε του είπαν ναι πράγμα που σημαίνει ότι έχει μιαν ευρύτατη πλειοψηφία που τον στηρίζει για τρείς και πλέον μήνες προκειμένου να υπογράψει τα όσα προστάζουν οι Βρυξέλλες…
Ο Λ. Παπαδήμος στη δεύτερη του παρέμβαση λίγο πριν από την ψηφοφορία, υπεραμύνθηκε της πορείας εντός της ευρωζώνης και έθεσε τρία σοβαρά προβλήματα που θα προκύψουν αν η Ελλάδα επανέλθει σε ένα εθνικό νόμισμα. Υψηλός πληθωρισμός, διόγκωση του χρέους και τέλος δραματική απώλεια της αξίας των περιουσιακών στοιχείων των πολιτών…
Σε όλα αυτά αν προσθέσει κανείς και τη διαπίστωση του Ράιχενμπαχ ότι το ελληνικό δημόσιο χάνει εξήντα δις από τους κάθε λογής αετονύχηδες ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες γίνεται φανερό, ότι κάποιοι έχουν κατακλέψει το δημόσιο που τώρα καλούνται να πληρώσουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Το δυστύχημα είναι ότι ήρθαν οι ξένοι να μας το πούνε…
Τόση είναι η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος που έχει αφήσει ανείσπρακτα εξήντα δις που λιμνάζουν εδώ και δωδέκα χρόνια με αποτέλεσμα να μην είναι πάνω από οκτώ δις αυτά που μπορούν να εισπραχθούν σήμερα. Μέχρι και το ΕΤΑΚ του 2009 δεν κατάφεραν ακόμη να εισπράξουν. Την ίδια ώρα στέλνουν ραβασάκια με επτά νέους φόρους που επιπίπτουν επί της κεφαλής μισθωτών και συνταξιούχων…
Και να έπιαναν οι θυσίες που έχουν υποστεί οι πολίτες και κυρίως οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι τόπο, θα έλεγε κανείς χαλάλι τους. Όμως τα ελλείμματα δεν λένε να μας αφήσουν, μια και το 2011 κλείνει κι αυτό με ταμείο μείον πάνω από ένα δις ευρώ. Οι θυσίες λοιπόν δεν έπιασαν τόπο. Γιατί παρ όλα αυτά ακούσαμε την κ. Μέρκελ να μας λέει ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους…
Όλα αυτά δείχνουν ότι οι πολίτες ρίχνουν το υστέρημά τους σε ένα άδειο πηγάδι…

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Προγραμματικές υποσχέσεις...

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμoς έκανε χθες τις προγραμματικές του δηλώσεις που έμοιαζαν περισσότερο με διάλεξη σε αμφιθέατρο, παρά με ομιλία για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στο ελληνικό κοινοβούλιο. Είπε ακόμη ο νέος Πρωθυπουργός, ότι θα τηρήσει απαρέγκλιτα τα όσα προστάζουν οι δανειστές μας, προκειμένου να εισπράξουμε την 6η δόση. Είπε επίσης, ότι θα καταρτίσει τη νέα δανειακή σύμβαση, με βάση τις βουλές των Βρυξελλών και τον προϋπολογισμό του 2012 που επαγγέλλονται ότι θα είναι πλεονασματικός. ‘Όλα αυτά την ώρα που το τελευταίο δεκάμηνο τα έσοδα τρέχουν με αρνητικό πρόσημο 4,4% αντί του συν 8,5%, που υπολόγιζαν στον προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους…
Δεν μάθαμε όμως ποιος και πως θα πληρώσει το λογαριασμό. Γιατί η κατάργηση των οργανισμών μειώνει τα έξοδα του κράτος σε ένα ποσοστό, γιατί υπάρχει το κόστος των επιδομάτων ανεργίας και οι νέες συνταξιοδοτήσεις. Υπάρχουν στον ορίζοντα και οι αποκρατικοποιήσεις. Σε ποιες τιμές και σε ποιες αξίες. Σήμερα για παράδειγμα η μετοχική αξία της ΔΕΗ είναι στο ένα δέκατο των βασικών περιουσιακών της στοιχείων. Εκτός αν πιστεύουν ότι θα προκαλέσουν ανάπτυξη ανοίγοντας κλειστά επαγγέλματα των φορτηγατζήδων και των ταξιτζήδων…
Μια βόλτα στις πιάτσες των μεν και των δε είναι αρκετή για να δει κανείς την σημερινή κατάσταση και να καταλάβει τι θα συμβεί αν βγουν αφειδώς νέες άδειες. Θεωρητικά δεν μπορεί να είναι κάνεις εναντίον του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, όμως οφείλουν οι ασκούντες την εκτελεστική εξουσία να δουν την πραγματικότητα και με βάση αυτή να πάρουν τις ανάλογες αποφάσεις…
Βεβαίως η νέα-παλιά κυβέρνηση θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από το σύνολο σχεδόν του κοινοβουλίου. Κι ας λέει ο Α. Σαμαράς ότι το σχήμα, που θα δώσει δεν έχει σχέση με συγκυβέρνηση. Μα ποιος άλλος χαρακτηρισμός μπορεί να δοθεί σε μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν οι δύο αντιπρόεδροι του μέχρι χθες κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Και βεβαίως ο πρόεδρος της Ν.Δ. παρ όλα τα περί του αντιθέτου ισχυρίζεται, επικυρώνοντας τη νέα δανειακή σύμβαση, είτε το θέλει είτε όχι, θα νομιμοποιήσει τόσο το μνημόνιο, όσο και το μεσοπρόθεσμο, δίνοντας συγχωροχάρτι σε όσα παράνομα και αντισυνταγματικά έπραξαν τότε με την επικύρωσή τους…
Με αυτή την έννοια η τέως αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζεται να πατάει σε δύο βάρκες. Κι αυτό την κάνει ιδιαίτερα ανασφαλή εναλλακτική λύση…

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Η νέα κυβέρνηση των 50 μελών...

Το νέο κυβερνητικό σχήμα υπό τον Λουκά Παπαδήμο αποδείχθηκε ότι είναι τελικά το… παλιό, δηλαδή μια κυβέρνηση Παπανδρέου χωρίς τον Παπανδρέου. Σε αυτό το σχήμα αν προστεθεί και ολίγη από Νέα Δημοκρατία, καθώς και ένα καρύκευμα από ΛΑΟΣ, φτιάχνεται το μείγμα των πενήντα μελών της νέας κυβέρνησης…
Με αυτή την έννοια θα μπορούσε να πει ο λαός ότι «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Είναι φανερό ότι ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. Στην ορκωμοσία, οι 48 έδειχναν περιχαρείς, λες και δεν είχαν συναίσθηση, ούτε της κρισιμότητας της κατάστασης, ούτε των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας…
Με πληθώρα υπουργών έκανε το ντεμπούτο της η νέα κυβέρνηση, προϊόν συμβιβασμών και ισορροπιών ανάμεσα στα τρία κόμματα που συμμετέχουν σε αυτήν. Ένα απίθανο πάντρεμα των μεν με τους δε, που έκανε φανερό, ότι τα κόμματα, που συμμετέχουν στην μεταβατική αυτή κυβέρνηση, ήθελαν να τακτοποιήσουν τους δικούς τους και ελάχιστα τους ενδιέφερε να τοποθετήσουν τους πιο άξιους, προκειμένου να διαχειριστούν τη σημερινή ιδιαίτερα δυσμενή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας…
Οι κομματικοί μηχανισμοί θα ενεργοποιηθούν πάραυτα και δεν θα αφήσουν τον Λουκά Παπαδήμο να κάνει οποιοδήποτε βήμα χωρίς την έγκρισή τους. Το πλέον αντιφατικό αφορά τη Νέα Δημοκρατία που θέλει να κρατήσει τα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ενώ ήδη συμμετέχει στην κυβέρνηση με τους δύο αντιπροέδρους του κόμματος και με τον διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Προέδρου της Ν.Δ. Το απόλυτο θέατρο του παραλόγου…
Η χθεσινή θετική εικόνα που αποκόμισαν οι πολίτες από την πρώτη δήλωση του νέου Πρωθυπουργού, ανατράπηκε από την τελική σύνθεση της κυβέρνησης. Τα ίδια πρόσωπα που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την τραγική κατάσταση στρογγυλοκάθισαν και πάλι στους υπουργικούς τους θώκους, προκειμένου να συνεχίσουν το θεάρεστο καταστροφικό τους έργο…
Οι 49 και το ένα ακόμη μέλος της κυβέρνησης, που πρόκειται να ορκιστεί προσεχώς, δείχνουν σπατάλη στην κορυφή και αποτελούν κάκιστο παράδειγμα για τους πολίτες μιας χώρας που καλεί τους χαμηλόμισθους να σφίξουν το ζωνάρι τους πολύ πέρα από τις δυνατότητές τους. Όταν μεγάλες χώρες έχουν 18-20 υπουργούς, πως δικαιολογούνται οι 50 της ελληνικής κυβέρνησης; Απλώς δείχνουν ότι το σαθρό, αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα είναι το σαράκι που τρώει τα σωθικά της χώρας…

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Τα παιδία παίζει...

Επιτέλους καραγκιοζλίκια τέλος. Υπό την πίεση της κοινωνίας και δυστυχώς των ξένων επιτηρητών αποφάσισαν να επιλέξουν πρωθυπουργό και νέα κυβέρνηση. Ποιος θα το πίστευε. Η Ελλάδα γύρισε πολλές δεκαετίες πίσω. Στου Όθωνα τα χρόνια, στου Χαρίλαου Τρικούπη τα χρόνια και πάει λέγοντας…
Ων ουκ έστι ο αριθμός των προσώπων που ακούστηκαν αυτές τις πέντε ημέρες ως υποψήφιοι για την τρίμηνη πρωθυπουργία. Διαρροές από εδώ, διαρροές από εκεί μπέρδεψαν έλληνες και ξένους δημοσιογράφους που έχουν κατακλύσει την Αθήνα περιμένοντας να βγει ο άσπρος καπνός από το προεδρικό μέγαρο…
Και μετά τις διαρροές οι διαψεύσεις. Οι μεν κατηγορούσαν τους δε ρίχνοντας την ευθύνη της κωλυσιεργίας ο ένας στον άλλο. Η πολιτική ανωριμότητα στο απόγειό της. Είναι να απορεί κανείς και να διερωτάται σε πια πρόσωπα έχει εναποθέσει το μέλλον του ο ελληνικός λαός…
Δυστυχώς πληρώνει ο ελληνικός λαός της επιλογές του. Τις οικογένειες που κυβερνούν τη χώρα εδώ και πολλές, πολύ σωστά ο φιλόσοφος Σ. Ράμφος τις συνέδεσε με τα σόγια και τις φάρες του παρελθόντος που συνδέονται με δεσμούς αίματος, θυμίζοντας μεσαιωνικό σύστημα διοίκησης…
Η χώρα μας ζει αυτές τις ημέρες τον απόλυτο ευτελισμό του πολιτικού συστήματος. Το προσωπικό και το κομματικό συμφέρον βρέθηκε υπεράνω του γενικού και του εθνικού. Η αδυναμία ήταν των προσώπων να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων απόλυτα εμφανής…
Για το αύριο της πατρίδας μας που βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο, αλήθεια ποιος από αυτούς νοιάζεται ; Όλο αυτό το παρωχημένο πολιτικό σύστημα, μας έμαθε όλα αυτά τα χρόνια, να επιδιώκουμε το βόλεμα μας και τίποτα άλλο. Σε αυτόν τον έλληνα ποντάρουν για να διατηρούνται στην εξουσία…
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν και πότε θα ξυπνήσουμε, αν θα βάλουμε σε πρώτο πλάνο το συλλογικό αντί του ατομικού συμφέροντος. Αν θα πούμε πρώτα η Ελλάδα και αν θα τους πετάξουμε στην Καιάδα, μια ώρα αρχύτερα, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα την καταστροφή που έχουν προκαλέσει στην πατρίδα μας. Έχουν πια καταστεί αναξιόπιστοι και περίγελοι τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών…
Από εμάς εξαρτάται…

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Κατώτεροι των περιστάσεων...

Ενώ αναζητούνται τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τη νέα κυβέρνηση, αναρωτιέται κανείς που είδε χθες τα μούτρα των Παπανδρέου και Σαμαρά, τι είδους συνεργασία θα κάνουν οι δύο αυτό το κρίσιμο τετράμηνο για τη χώρα. Υπό την πίεση της απώλειας της έκτης δόσης και την δαμόκλειο σπάθη της άτακτης χρεοκοπίας να επικρέμαται δυστυχώς επί της κεφαλής μας, τα δύο κόμματα της συμφοράς αποφάσισαν να συνεργαστούν…
Τώρα που θα το πάνε το καράβι από εδώ και πέρα ουδείς γνωρίζει. Είναι πάντως πλέον ή βέβαιο ότι ο ένας θα βάζει τρικλοποδιές στην άλλο ελπίζοντας να εισπράξει ένα κάποιο εκλογικό αποτέλεσμα στην αναμέτρηση του προσεχούς Φεβρουαρίου. Πατρίδα και πολίτες σε αυτή την τετράμηνη προεκλογική διελκυστίνδα, θα βρεθούν σε δεύτερη μοίρα…
Οι μονομάχοι θα έχουν στο λάφυρο της εξουσίας στραμμένο το βλέμμα τους. Μόνο που οι όροι του παιχνιδιού έχουν αλλάξει και οι μονομάχοι δεν λένε να το καταλάβουν. Παίζουν με παρωχημένους όρους τις τύχες της χώρας. Γιατί βεβαίως οι "εταίροι" μας δεν μπορούν να μας πετάξουν έξω από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορούν όμως να κλείσουν την στρόφιγγα της δανειοδότησης που σημαίνει και επίσημη χρεοκοπία…
Η κακοπιστία τους και τα οικονομικά παιχνίδια που παίζονται στην πλάτη μας είναι δεδομένη. Αυτό δημιουργεί εύλογες απορίες και είναι οι ελληνικές κινήσεις που είναι εξόχως αντιφατικές που οδήγησαν τη χώρα σε θέση ματ, όπως θα έλεγε κανείς με όρους ενός παιχνιδιού στο σκάκι…
Υπέγραψαν κείμενα συμφωνιών που δεν διάβασαν, κατέφυγαν σε μεθόδους αφαίμαξης πενιχρών εισοδημάτων, έλεγαν επανειλημμένα ψέματα στους πολίτες, παραβίασαν τους συνταγματικούς κανόνες και παράλληλα κατέστησαν αναξιόπιστοι και περίγελοι διεθνώς…
Το δυστύχημα γι αυτή τη χώρα, που βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα δραματική κατάσταση, είναι ότι το πολιτικό προσωπικό της δεν είναι απλώς κατώτερο των περιστάσεων, είναι εντελώς ανίκανο και ανάξιο να διαχειριστεί τα αυτονόητα. Και είναι φυσικό, πέρα από την ανικανότητα, υπάρχει και η έλλειψη οποιασδήποτε εμπειρίας ζωής, αφού κάποιοι έγιναν πρωθυπουργοί και άλλοι διεκδικούν τον θώκο, χωρίς να έχουν εργασθεί ή διαχειριστεί ανθρώπινο δυναμικό σε χώρους επαγγελματικής δράσης…
Με αυτή την έννοια είναι εντελώς ανάξιοι και κατώτεροι των περιστάσεων…

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Παίζουν στα ζάρια το αύριο μας...

Τι να πούμε τι… Περί χαρτοπαικτών μπλοφαδόρων πρόκειται και όχι σοβαρών και υπεύθυνων πολιτικών. Το διακύβευμα όμως τα χρήματά τους αλλά η ίδια η πατρίδα μας. Την παίζουν στα ζάρια. Στην πλάτη του ελληνικού λαού κάνουν παιχνίδια, κολπάκια και ελιγμούς με προφανή σκοπό ο ένας να κρατηθεί πάσι θυσία στην εξουσία και ο άλλος να εισπράξει εδώ και τώρα τα μεγαλύτερα δυνατά εκλογικά κέρδη…
Οι βουλευτές ως πιόνια στην πολιτική σκακιέρα από τη μια χειροκροτούν κι από την άλλη σιωπούν. Κάποιοι διαφώνησαν μπροστά στις κάμερες, αλλά όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού έσπευσαν στο μαντρί, γιατί ως γνωστόν γνωρίζουν καλά ότι έξω καραδοκεί ο λύκος…
Το ΠαΣοΚ και ο αρχηγός του θέλουν το δεκανίκι των υπολοίπων αλλά κρατούν το μέλι της εξουσίας ολότελα δικό τους. Από την άλλη πλευρά η Ν.Δ. και ο αρχηγός της ζητούν στην ουσία μια υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα κάνει σε ένα μήνα εκλογές και ταυτόχρονα της ζητούν να υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση…
Όμως οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν ήδη ανατραπεί. Οι απαιτήσεις των δανειστών είναι σκληρότερες από χθες και μια κυβέρνηση συνεργασίας δεν μπορεί να διεκπεραιώσει τις τεράστιες υποχρεώσεις σε χρόνο μηδέν. Με λίγα λόγια δεν μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο…
Βεβαίως μπορεί στην ενδοχώρα να ακούμε όλα αυτά και να τρίβουμε τα μάτια μας ελπίζοντας ότι ζούμε ένα εφιαλτικό όνειρο, στον διεθνή μας όμως περίγυρο μας θεωρούν τρελούς, αυτοκαταστροφικούς, ανεύθυνους, ανίκανους και τέλος απατεώνες…
Εδώ και ένα χρόνο είχα υποστηρίξει από τηλεοράσεως την αποψη του σχηματισμού μιας κυβέρνησης, από πρόσωπα εγνωσμένου κύρους που θα την στήριζαν τα δύο μεγάλα ή και περισσότερα κόμματα, η οποία αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος θα έπαιρνε τα ενδεικνυόμενα μέτρα προκειμένου η χώρα να βγει από τα τραγικά της αδιέξοδα…
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Και τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα. Σήμερα λόγω της απειλής της άμεσης πτώχευσης, είναι ανέφικτα η άμεση προσφυγή στις κάλπες. Την ύστατη αυτή ώρα μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, χωρίς την παρουσία πολιτικών προσώπων που δεν είναι αποδεκτά από τους πολίτες θα ήταν μια κάποια λύση. Μια κυβέρνηση με χρονικό ορίζοντα 5-6 μηνών που θα καταλαγιάσει την οργή της κοινής γνώμης που έχει συσσωρεύει απέναντι στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα…
Μια τέτοια έντιμη πολιτική συζήτηση δεν έχει γίνει από τους πολιτικούς αρχηγούς. Καρέκλες και σκοπιμότητες κράτησαν έξω από κάθε συζήτηση μια ρεαλιστική λύση…

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Είναι θέμα ψυχιάτρου...

Το θέμα δεν είναι οικονομικό ούτε πολιτικό είναι καθαρά ιατρικό. Είναι θέμα ενός ψυχιάτρου που πρέπει να εξετάσει το ναπολεόντειο σύνδρομο σε συνδυασμό με φαντασιώσεις που προσομοιάζουν με ιστορικές καρικατούρες όπως ο Τσαουσέσκου, ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο Καντάφι. Φαίνεται ότι τα μέλη των πολιτικών οικογενειών που θεωρούν τη χώρα περίπου ιδιοκτησία τους, δεν ανέχονται αμφισβήτηση από κανέναν. Πιστεύουν ότι η εξουσία τους είναι θεόπεμπτη και γι αυτό συνδιαλέγονται μόνο με τον εαυτό τους…
Βεβαίως δείχνουν να αγνοούν την τύχη των ανωτέρω φίλων τους. Αδιαφορούν για το λαϊκό αίσθημα και απεχθάνονται τους πολίτες, που τους θεωρούν υπηκόους της δυναστείας τους. Οι οικογένειες αυτές που κατακάθονται στον σβέρκο ενός λαού πιστεύουν ότι η εξουσία πρέπει να διαμοιράζεται ανάμεσά τους, εμποδίζοντας κάθε τρίτο και ανεπιθύμητο πρόσωπο να υπεισέλθει στο άβατο του ιερατείου της νομενκλατούρας…
Για την οικογενειοκρατία κάθε τρίτο πρόσωπο είναι εχθρός. Εναλλάσσονται στην εξουσία και καλύπτουν ο ένας τον άλλο σε κάθε παραστράτημά του. Γι αυτό και δεν παραπέμπουν στη δικαιοσύνη κανένα μέλος της κλειστής αυτής ομάδας εξουσίας, που έβαλε βαθειά το δάκτυλό του στο μέλι, γιατί ισχύει το γνωστό, ότι κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει…
Με αυτή την έννοια ανενόχλητοι οδήγησαν την χώρα τους στο χείλος της καταστροφής, αποκρύπτοντας επιμελώς τα στοιχεία εκείνα που έδειχναν το μέγεθος της κατρακύλας…
Ο συνδυασμός του ψυχικά ανισσόροπου, τζογαδόρου και ανεπαρκούς τύπου, που έχει πρότυπο «προσωπικότητες» που προσομοιάζουν με τον Καντάφι, είναι ότι χειρότερο μπορεί να διανοηθεί ένας σώφρων άνθρωπος. Αν όλα αυτά αφορούν ένα πρόσωπο ολίγον ενδιαφέρει. Αν αφορούν έναν ολόκληρο λαό, τότε έχουμε να κάνουμε με μια αληθινή και όχι εικονική τραγωδία…

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Πολιτική αγυρτεία...

Ακούγοντας κανείς την κενή περιεχομένου επιχειρηματολογία των ανθρώπων της εξουσίας υπέρ του δημοψηφίσματος που τους κάνει να αγνοούν ακόμη και τις επιταγές του Συντάγματος, είναι να απορεί κανείς πως και με πιο τρόπο βρέθηκαν όλοι αυτοί στο ελληνικό κοινοβούλιο. Εδώ εντοπίζεται η ευθύνη όλων μας που με την ψήφο μας τους στείλαμε στο κοινοβούλιο. Θα πει κανείς μας είπαν ψέματα λέγοντας λεφτά υπάρχουν…
Αυτό και μόνο άραγε μας παρέσυρε για να τους ψηφίσουμε ή το γεγονός ότι πολλοί από εμάς «εξυπηρετηθήκαμε» ή ελπίζαμε να «εξυπηρετηθούμε» με την ικανοποίηση κάποιου αιτήματός μας που στα καθ ημάς ονομάζεται ρουσφέτι. Γιατί το πελατειακό κράτος που έστησαν λειτουργούσε με αυτό το κόλπο. Σε εξυπηρετούσα με το ρουσφέτι, που ήταν από διορισμός στο δημόσιο, μέχρι τακτοποίηση κάποιας παρανομίας, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, κι εσύ μου έδινες την ψήφο σου…
Αυτή η ενοχική σχέση που αναπτύχθηκε εδώ και δεκαετίες, έφτιαξε ένα κομματικό κράτος, αναποτελεσματικό, ανοιχτό στους «ημετέρους» και κλειστό για τους υπόλοιπους πολίτες που ήταν ξένοι στην ίδια τους τη χώρα. Κράτος που λειτουργούσε με το ρεγάλο, κοινώς το λάδωμα, κράτος που λειτουργούσε με δανεικά. Έδινε αφειδώς επιδοτήσεις κατασπαταλώντας κοινοτικούς πόρους, που δόθηκαν για ανάπτυξη, σε δικαιούμενους και μη, απονεύρωσε την περιφέρεια, και έσπρωχνε τους πολίτες στην Αθήνα για να παρέχουν υπηρεσίες. Το πελατειακό πολιτικό σύστημα αποβιομηχάνισε τη χώρα και την άφησε γυμνή, βορά στις αδηφάγες αγορές…
ΟΙ υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας, αναζητούν τώρα πανικόβλητοι τρόπους διαφυγής και υπεκφυγής των τεράστιων ευθυνών τους. Ο Γ. Παπανδρέου χθες το βράδυ μιλώντας στους υπουργούς του, αναφέρθηκε σε δέσμη οικονομικών και μιντιακών συμφερόντων που τον πετροβολούν, ενώ παράλληλα το περιβάλλον του επιχειρεί να στήσει σκηνικό καταγγελιών για κάποιους βουλευτές που ύψωσαν το ανάστημα τους για δήθεν αποστασία τύπου 1965. Το δυστύχημα είναι ότι μόνο γυναίκες για την ώρα ύψωσαν το ανάστημά τους…
Ο Γ. Παπανδρέου αποδείχθηκε ο μοιραίος άνθρωπος αυτής της χώρας. Η ανεπάρκεια του τον κάνει να φαντασιώνεται ανύπαρκτους εχθρούς εντός και εκτός των τειχών, να καταφεύγει σε τυχοδιωκτικές μεθόδους και εκβιασμούς της κοινωνίας θέτοντας ερωτήματα του τύπου δανειακή σύμβαση ή δραχμή που σε αγοραίο λεξιλόγιο μεταφράζονται ως πολιτική αγυρτεία…

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Επικίνδυνος...

Ο άνθρωπος δεν παίζεται. Τι επινόησε για να εγκλωβίσει έναν ολόκληρο λαό. Το δημοψήφισμα… Με το εκβιαστικό δίλημμα ή ψηφίζεται τη νέα δανειακή σύμβαση και ότι συνεπάγεται, ή γυρίζουμε στη δραχμή…
Είναι δυνατόν! Όταν η πρώτη δανειακή σύμβαση κατατέθηκε αλλά δεν ψηφίστηκε ποτέ από το ελληνικό Κοινοβούλιο να έρχεται η νέα δανειακή σύμβαση για επικύρωση με δημοψήφισμα! Το δημοσκοπικό 15%, ναι το 15%, κύριε Παπούλια να θέλει σώνει και καλά με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στις καρέκλες του και προκειμένου να το πετύχει να καταφεύγει σε φτηνούς εκβιασμούς; Θα το ανεχθείτε Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας; Όταν όλα τα κόμματα λένε όχι και ζητούν εκλογές; Θα πάτε κόντρα στο λαϊκό αίσθημα;
Κι εσείς κυβερνητικοί βουλευτές θα σηκώσετε το βάρος αυτού του εκβιαστικού διλήμματος, θα ταυτισθείτε με τις μεθόδους του υποκόσμου για να μην χάσετε το βουλευτιλίκι σας; Ο άνθρωπος θυσιάζει τη χώρα για τον πρωθυπουργικό του θώκο. Είναι ανεκδιήγητος. Εξαπάτησε αιφνιδιάζοντας ακόμη και τους ευρωπαίους φίλους του. Έχει τη λογική του φίλου του Καντάφι…Δεν τον ενδιαφέρει αν θα καταστραφεί η χώρα, αρκεί να παραμείνει στην εξουσία…Μοιάζει με κακομαθημένο παιδί που δεν ανέχεται να μοιραστεί το παιχνιδάκι του. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση το παιχνιδάκι είναι η ίδια η Ελλάδα και η τύχη της… Το αύριο της…
Τώρα πρέπει να ξεσηκωθεί όλη η Ελλάδα… Να ξεκουμπιστεί και να φύγει εδώ και τώρα… Το ΟΧΙ στα εκβιαστικά διλήμματα, το ΟΧΙ στην πολιτική απάτη είναι δεδομένα…Το όχι αφορά την κυβέρνηση και όχι το ευρώ και την Ευρώπη… Όλες αυτές οι τυχοδιωκτικές ενέργειες τον καθιστούν άκρως επικίνδυνο…