Έντονα προβληματισμένοι εν όψει της δεύτερης προσφυγής
στις κάλπες εμφανίζονται και πάλι οι πολίτες. Κι αυτό αποδεικνύεται από τον
μεγάλο αριθμό των αναποφάσιστων που φάνηκαν στις δημοσκοπήσεις την επομένη των
εκλογών της 6ης Μαΐου.
Με νωπή την προσφυγή στις κάλπες, είναι εντελώς παράδοξο
το φαινόμενο του μεγάλου αριθμού των ψηφοφόρων, που έδειξαν και πάλι να
βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα ποιόν θα ψηφίσουν.
Παράλληλα τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων έδειξαν ότι
αδυνατίζουν τα άκρα και τα μικρά κόμματα προς όφελος των δύο μεσαίων σε μέγεθος
μονομάχων. Η αδιάλλακτη συμπεριφορά ορισμένων μικρών, να συμφωνήσουν σε μια
κυβέρνηση συνεργασίας, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κρίση των ψηφοφόρων.
Η εντολή που δεν εισακούσθηκε ήταν σαφής. Εντός του ευρώ
και σκληρή διαπραγμάτευση, για τα εργασιακά και τα μισθολογικά και σοβαρά μέτρα
προς την ανάπτυξη με σκοπό την δημιουργία θέσεων εργασίας.
Πέρα από το θυμό και την οργή, για τα όσα έπραξαν τα δύο
κόμματα της συγκυβέρνησης, η αλαζονεία παλιών και νέων που προέκυψαν με παλιά
όμως υλικά κομμάτων, υπήρξε κακός σύμβουλος στη σύνθεση και την συνένωση
δυνάμεων, για τη δημιουργία ενός κυβερνητικού σχηματισμού με σκοπό να ασκήσει
εξουσία, ικανή να βγάλει τη χώρα από τα σημερινά της αδιέξοδα.
Απ ότι έδειξαν οι δημοσκοπήσεις, παρά το γενναίο και
παράλληλα ληστρικό πριμ στο πρώτο κόμμα,
ανεξαρτήτως ποσοστών, δεν φαίνεται να δίνει σε ένα κόμμα τις 151 έδρες της
αυτονομίας. Για μια ακόμη φορά θα κληθούν να συνεργασθούν δύο ή και περισσότερα
κόμματα.
Στη χώρα μας λένε ότι δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασιών.
Η πατρίδα μας όμως, βρίσκεται μπροστά σε ένα θανάσιμο κίνδυνο, απομονωμένη και
χωρίς συμμάχους. Οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται να συνενωθούν, να δώσουν τον
καλύτερο τους εαυτό, ώστε με μια φωνή να
αντιμετωπίσουμε τα πολλαπλά πυρά που δεχόμαστε.
Να αφήσουν κατά μέρος τις καρέκλες, να ξεχάσουν το
πολιτικό κόστος και να συνεργαστούν για να φτιάξουν ένα κράτος πραγματικά στην
υπηρεσία του πολίτη και όχι φωλεά βολέματος κομματικών φίλων. Να καθαρίσουν το
θολό τοπίο της διαφθοράς και της σήψης. Να κυνηγήσουν από τον κλητήρα μέχρι τον
πρωθυπουργό που τα πιάνει. Να φτιάξουν ένα κράτος που θα σέβεται τον πολίτη, θα
έχει αρχές και αξίες και δεν θα αποτελεί κακό παράδειγμα για μίμηση από τους
πολίτες.
Οι πολιτικοί να αποποιηθούν των προνομίων τους και να
εφαρμόσουν αυστηρούς νόμους για παραδειγματισμό προς κάθε κατεύθυνση. Το κράτος
να γίνει η ατμομηχανή της ανάπτυξης.
Δεν πρέπει να γίνουμε ούτε λαθρομεταναστοφάγοι, ούτε η
χώρα μας να μείνει ένα ξέφραγο αμπέλι λόγω του παράλυτου σημερινού κράτους.
Έξοδος γι αυτούς που πρέπει να φύγουν και παραμονή για όσους εργάζονται και
μπορούν να ενταχθούν στον παραγωγικό ιστό της χώρας.
Τα προβλήματα της χώρας όλοι τα ξέρουν. Όμως κάποιοι τα
έριχναν κάτω από το χαλί, ενώ άλλοι προσπαθούν τώρα να τα ξεπεράσουν με
καινοφανείς θεωρίες.
Ένα κράτος παραγωγικό και φιλικό στον πολίτη θα φέρει
επενδύσεις κι αυτές με τη σειρά τους θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας
προκειμένου να απορροφηθούν οι στρατιές των σημερινών ανέργων.
Ένα κράτος που θα προωθήσει ξανά την πρωτογενή παραγωγή,
από τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία, μέχρι την ενέργεια, τον
τουρισμό, και τη ναυτιλία που είναι οι βασικοί τομείς δράσης στη χώρα μας.
Αυτή την ώρα η θηλιά σφίγγει όλο και περισσότερο, γύρω
από το λαιμό μας. Ο πνιγμός θα είναι
αναπόφευκτος, αν δεν αλλάξουμε ρότα και
πορεία. Αντί να προβάλλουμε τα συλλογικά ελαττώματα μας, ας προβάλλουμε τα
μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα μας που
ανά τους αιώνες μας έκαναν να μεγαλουργήσουμε.
Η 17η Ιουνίου θα αποδειχθεί άραγε ημέρα αρχής
για τη λύτρωση από τα δεινά μας, ή μήπως συνέχιση και επιδείνωση του μαρτυρίου;
Για να δούμε… Κυριακή κοντή γιορτή…
Τάσος
Παπαδόπουλος
