Από αφαιμάξεις πάμε καλά, όχι όμως και από εκσυγχρονισμό

Θέμα και μάλιστα σοβαρό δημιουργήθηκε ανάμεσα στους ελεγκτές κυβερνήτες της τρόικας και τους υπουργούς της κυβέρνησης, που υλοποιούν τις εντολές των πρώτων. Αφορμή τα 555 εκατομμύρια ευρώ, που εντάχθηκαν στον προϋπολογισμό του 2013 και αφορούσαν εισπράξεις από κρατικές ενισχύσεις, που έλαβαν οι τράπεζες το 2008. 

Με παρέμβαση της τρόικας, ζητήθηκε άκουσον-άκουσον να μην πληρωθεί στο κράτος το ποσό αυτό και να καλυφθεί από αναδρομική κατάργηση των δώρων, ή από μια νέα έκτακτη εισφορά. Από την άλλη πλευρά, οι τράπεζες υποστήριξαν ότι το ποσό αυτό, αν τελικά το επιβαρυνθούν, θα το περάσουν στο συναλλασσόμενο κοινό, μέσω των τραπεζικών συναλλαγών. 

Δηλαδή και στη μια και στην άλλη περίπτωση, τα σπασμένα θα τα πληρώσουν οι πολίτες. Όλα αυτά την ώρα που βρίσκεται σε εκκρεμότητα η ανακεφαλαιοποίηση και ότι αυτή συνεπάγεται, μια και είναι απορίας άξιο, αν θα περιέλθουν οι τράπεζες υπό τον έλεγχο του κράτους. Και είναι απορίας άξιο, με αφορμή την πρόσφατη υπόθεση Καρούζου, αν θα ελέγξουν επίσης τα θαλασσοδάνεια που έδωσαν οι τραπεζίτες, χωρίς να έχουν καμιά εγγύηση για την αποπληρωμή τους.

Σε ότι αφορά τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, που θα φθάσουν το 2013 τα 7,8 δις, η κυβέρνηση τα πηγαίνει περίφημα. Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με τον περιορισμό του σπάταλου γραφειοκρατικού και εν πολλοίς διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού. Σε αυτόν τον τομέα τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Τρανό παράδειγμα η υπόθεση της ενημέρωσης για τον θάνατο κάποιου ανθρώπου. 

Μια αδυναμία που είχε σαν αποτέλεσμα να εξακολουθούν να παίρνουν σύνταξη, όπως αποδείχθηκε, από την πρόσφατη απογραφή χιλιάδες πεθαμένοι. Ο υπουργός Εργασίας αντί να ενεργοποιήσει  υπουργική απόφαση, που εκκρεμεί εδώ και μια δεκαετία, προς υλοποίηση του σχετικού νόμου, για την άμεση ενημέρωση των ασφαλιστικών Ταμείων από τα ληξιαρχεία, προτίμησε να φτιάξει το πρόγραμμα «Αριάδνη», που οδηγεί τους πολίτες στο λαβύρινθο των συμβολαιογράφων, με το αζημίωτο φυσικά. Και σαν να μην έφθανε αυτό, θα περνούν την ίδια διαδικασία και ταλαιπωρία κατά προέκταση και όσοι παντρεύονται ή χωρίζουν. Κάποιοι υποστηρίζουν  ότι αυτό γίνεται προκειμένου να ενισχυθούν τα εισοδήματα των συμβολαιογράφων, εν όψει του ανοίγματος του επαγγέλματος τους.

Και να ήτανε μόνο αυτό. Αντί να φροντίσουν για τη μείωση της τιμής των βασικών αγαθών, που θα έπρεπε να είχαν ακολουθήσει τις δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, νομοθετούν και επιτρέπουν την κατανάλωση ληγμένων προϊόντων. Στη ζωή μας τώρα βάζουν μια νέα λέξη, τα ευαλλοίωτα. Ίσως θέλουν να περιορίσουν έτσι τα προϊόντα, που σήμερα καταναλώνουν από τα σκουπίδια πολλοί συμπατριώτες μας, πασάροντας τα στα ράφια των Super Market με μειωμένες τιμές. Τώρα θα πει κανείς, γιατί οι ληγμένοι μας προτείνουν να  καταναλώνουμε ληγμένα. 

Ίσως γιατί θέλουν να του μοιάσουμε. Ήδη οι έμποροι τροφίμων για να σοβαρευτούμε, όταν έχουν αδιάθετα προϊόντα, που πλησιάζουν στη λήξη τους, τα διαθέτουν ήδη σε χαμηλότερες τιμές στα ράφια τους. Δεν περίμεναν να νομοθετήσουν οι «σοφοί» τα αυτονόητα.

Στα τρελά που προωθούν σε βάρος των πολιτών είναι και αυτό της φορολόγησης των οικοπέδων και αγροτεμαχίων, που όπως είναι γνωστό ουδέν αποδίδουν στους κατόχους τους. Έτσι απλά θα αναγκάσουν τους πολίτες να πουλήσουν μπιτ παρά τη γη τους. Στην κατοχή τα πουλούσαν για ένα ντενεκέ λάδι, τώρα θα τα δώσουν όσο-όσο προκειμένου να γλυτώσουν την φορολογία. Όλα αυτά για να καλυφθούν οι αδηφάγες ανάγκες του δημοσίου.

Κάτι ανάλογο έκαναν με το πετρέλαιο θέρμανσης. Επειδή δεν μπορούσαν να συλλάβουν το κοντραμπάντο και τις μεταγγίσεις του πετρελαίου θέρμανσης σε κίνησης, αποφάσισαν να ανεβάσουν σε δυσθεώρητα ύψη την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, με αποτέλεσμα να μας γυρίσουν φέτος 70 χρόνια πίσω, στο χειμώνα  του 1942. Όσο για τα επιδόματα θέρμανσης, αυτά θα δοθούν με το σταγονόμετρο και με διαδικασίες, που δοξάζουν το κράτος της γραφειοκρατίας και της παρακμής και όχι της προόδου.

Και τέλος στη χώρα του 1.261.000 ανέργων, που αποτελούν το 25,1% του πληθυσμού, ήρθαν οι ανεγκέφαλοι τροϊκανοί να μας πουν να εκκενώσουμε τα 40 νησιά, που έχουν πληθυσμό κάτω των 150 κατοίκων και ότι αυτό σημαίνει για την χάραξη της ΑΟΖ, με το αιτιολογικό, ότι στοιχίζουν πολύ στο κράτος οι επιδοτήσεις των ακτοπλοϊκών γραμμών για την σύνδεσή τους  με τον Πειραιά ή άλλα νησιά.

Όλα αυτά δείχνουν την πλήρη ανικανότητα των διοικούντων, να δώσουν απλές πρακτικές και λειτουργικές λύσεις, στα προβλήματα και ταυτόχρονα να κλείσουν τις στρόφιγγες των διαρροών, που έχουν δύο παίκτες. Τους έξω που επωφελούνται και τους μέσα που τις προωθούν, πάντα με το αζημίωτο…

Τάσος Παπαδόπουλος